Een onmenselijke vriend

verlies van een vriend

Na school haalde ik al mijn gerief dat ik nodig had voor mijn werk op thuis. Chelsie wandelde met me mee. Wanneer ik alles bijeen gezameld had, vertrokken we naar de horror attractie. Het was nog maar 17 uur en we liepen naar binnen. Misschien was het beter dat ik hier eerst eens wat rondkeek voor ik terug aan het werk ging. Eerst kwamen we de oude Foxy tegen, die natuurlijk voor een jumpscare zorgde. Ik schrok me dood, maar Chelsie kon er enkel maar om lachen. Ze hielp me teug overeind en samen wandelden we verder. We kwamen uiteindelijk bij een kamer uit waar we enkel een deur zagen waarop stond: 'verboden toegang'. "Ok, daar gaan we naar binnen!" "Chelsie, ben je gek? Er staat duidelijk geen toegang. Ik ga daar niet naar binnen," zei ik bang, maar Chelsie trok me mee naar de deur. "Als ze dat op die deur zetten in een horror attractie, dan is het duidelijk dat ze willen dat we naar binnen gaan. En je kent mijn motto: 'regels zijn er om gebroken te worden'." Ze lachte en greep naar de deurklink. Ik durfde echt niet naar binnen. Maar hoe erg kan het zijn? 30 keer geschrokken van jumpscares en dan nog eens die animatronic die me te pakken had. De deur ging krakend open. "Kom op! Als we de echte show niet willen missen, moeten we nu naar binnen." Na die woorden van Chelsie werd ik Door haar meegetrokken naar binnen. Hoe hard ik ook probeerde tegen te werken, ze hield me goed vast. Wanneer we binnen waren, sloot de deur vanzelf en ik hoorde hem in het slot vallen. We zaten hier nu opgesloten. Plotseling voelde ik Chelsie's grip op mijn arm niet meer. Stotterend riep ik meermaals haar naam, maar kreeg geen antwoord. Ik besloot maar om te blijven staan, want ik zag echt geen steek hierbinnen. "Aaaaaaaaarrrrrgggg!!! Laat me los!!! (Je naam)!!! Help me!!!! Iets heeft me te pakken!!!!! Aaaaww!! Hou op!!!! Laat me los!!! (Je naam), ik krijg...geen lucht.....help!!" Toen was het stil. Ik werd bang. Mijn vriendin die vast gedood werd door die animatronic. Tranen vloeiden van mij ogen naar mijn kin. "Chelsie!!! Nee!!! Jij monster!!!! Waarom heb je haar gedood?! Waarom?!!!" Ik schreeuwde zo hard als ik kon. Ik besloot maar om Door te wandelen op een zeer snel tempo. Na een goed half uur wandelen liep ik tegen een harde metalen deur aan. Snel nam ik mijn gsm en scheen met het licht op de deur. 'Uitgang' stond er. Snel opende ik de deur en kwam aan de achterkant van het gebouw uit. Ik wilde naar de politie gaan om Chelsie's dood te melden, maar toen herinnerde ik me dat we een deur binnengingen waarop duidelijk te lezen stond dat je er niet binnen mocht. Ik rende naar huis en sloot de deur achter me. Het was 6 uur en mijn ouders waren net thuis van hun werk. Ik ging naar mijn kamer om mijn gsm op te laden en na te denken waarom die gouden animatronic haar gedood had. Was het misschien omdat ze het bord negeerde? Dat is enkel iets wat hij zou weten.