Een onmenselijke vriend

Mijn hart zal voor altijd van jou zijn

Springtrap's perspectief

Ik trok haar ledematen uit elkaar. Ik had het er moeilijk mee. Ik hield zielsveel van haar en ik kon haar geen pijn doen. Bij het kraken van haar botten kneep ik mijn ogen dicht. Ik kon het niet helpen, maar liet een paar tranen vallen. Ik stopte haar armen, benen en haar hoofd in de onderdelen waar ze moesten. De rest stak ik waar de klep was. Nadat ik klaar was, sloot ik de klep en probeerde het tegen de muur recht te zetten. wat stroom kwam hier goed aan te pas. Met een kleine schok was het al genoeg om de roze animatronic op te starten. Haar ogen lichten op, maar ze kon niet bewegen. Ik vertelde haar Hoe ze haar armen en benen kon bewegen, maar toen vielen haar ogen terug donker. "Waar is die stroomkabel?!" Ik keek achter me en zag hem hangen. Snel nam ik hem en gaf een schok aan de animatronic, maar geen reactie. Ik probeerde meerdere keren, maar er kwam gewoon geen leven in. "Misschien is het toch mislukt. Ik had het moeten weten dat het niet zou lukken." Ik zette nog eens snel alles op een rijtje. Ik wist zeker dat ik Vincent's stappen correct had nagedaan, maar wat was ik vergeten? Ik sloeg met mijn vuist op de plaats waar (je naam)'s hart zat en keek naar de grond. Mijn ogen ontvingen een glimp van haar ogen. Ik keek naar de ogen van de animatronic en zag dat ze terug uit gingen. "Dat is het. Een schok op het hart zou het moeten doen!" Meteen nam ik de stroomkabel terug en opende terwijl ook de klep. Ik stak wat stroom op de plaats waar (je naam)'s hart was en sloot meteen de klep terug. Haar ogen lichten terug op en knipperden zelfs. Het was me gelukt! Ze probeerde recht te blijven staan, maar verloor haar evenwicht. Voor ze de grond raakte kon ik haar nog opvangen. "Rustig aan, (je naam). Probeer eerst eens je armen te bewegen," zei ik haar toen ik haar terug rechtzette en vasthield aan haar schouders. Ze knikte. Haar hoofd was ook geen probleem om te bewegen. Voorzichtig stak ze haar ene arm op, dan de andere. Een lach kwam op mijn gezicht wanneer ik zeker wist dat ze kon blijven rechtstaan en bewegen. "S-springtrap, ben jij dat?" Ik kuste haar. "Ja, (je naam). Hoe voel je je?" "Anders. Het is moeilijker om me te bewegen. Hoezo? Wat heb je met me gedaan?" "Het spijt me dat ik je maag verbrijzeld had. Had ik geweten dat het tot je dood zou leiden had ik het nooit gedaan." "Wacht, ben in dood?!?" "Dat was je, maar ik kon gewoon niet leven zonder je, dus deed ik dit. Ik werd geïnspireerd door je kostuum," zei ik haar terwijl ik haar zei haar ogen te sluiten. Ik zag dat haar ogen terug zwart uitvielen. Ze kon niets zien voor het moment, dus ging ik in de attractie op zoek naar een spiegel. Het duurde niet lang voordat ik er een vond en nam die mee naar het kantoor. Ik zette hem voor haar en vertelde dat ze haar ogen terug kon openen. Een licht kwam waar haar ogen zwart gegaan waren. Ze keek in de spiegel en zag... "Springtrap, heb jij dit gemaakt?" "Ja, hoezo? Vind je het goed?" "Nee..." "Oh." Ik schrok wel wat van haar reactie. "Ik vind het fantastisch!" Ze ging bij de spiegel weg en omhelsde me. Ze liet me terug los en opende de roze klep. Ze draaide haar om, met haar rug naar mij. Wat was ze aan het doen? Niet veel later keerde ze zich terug naar mij. Ze legde iets kouds in mijn handen. Ik keek ernaar en zag dat het een hart was, haar hart. "Mijn hart zal voor altijd van jou zijn," zei de roze Bonnie animatronic.