Een onmenselijke vriend

De waarheid

Mijn ogen waren nog steeds gesloten, wachtend op de pijn die ik snel zou ontvangen. Ik dacht dat ik die bijl voelde, maar het waren 2 armen die me dichter tegen iets aan duwden. "Wel, waar wacht je nog op? Durf je nu niet meer omdat je bang bent om mij te raken? Gold, je bent nog een groter watje dan vroeger, weet je dat?" zei een bekende stem. Ik herkende de stem. "Spring, ga opzij, zodat ik mijn werk kan afmaken, het werk dat jij steeds liet ontsnappen!" Ik hoorde de bijl terug achteruit zwaaien als de armen mij harder vasthielden, alsof diegene mij niet meer wilde laten gaan. "Laat. (je naam). Met rust!" schreeuwde de bekende stem. Ik schrok me dood van het geluid van de bijl die de grond raakte. "Je weet maar even goed dat ik jou niets kan aandoen. 30 jaar geleden stonden wij voor het eerst op het podium, je bent een soort van broer voor me, Spring." "Goldie, begin nu niet die kant op te gaan!" "Je gaat me nu toch niet vertellen dat je gevoelens hebt voor dat... ding?" "Dat 'ding' is een mens en heeft een naam." "Oh ja? En wat is die naam dan? Huh?" "(je naam). En ik toon geen gevoelens, enkel vriendschap." "Vriendschap, met zo'n schepsel? Weet je eigenlijk nog wel waarom je daar 30 jaar opgesloten gezeten hebt?" "Gold, ga. Nu." "Waarom? Wil je misschien niet dat ze de waarheid weet? Die verschrikkelijke moord die je gepleegd had?" "Gold..." "Die bewaker die om het leven gekomen is door je?" "(je naam) hoeft hier helemaal niets over te weten." "Het incident bij de pizzeria 30 jaar geleden?" "Golden, hou je mond!" "Ik vind het nog steeds triest dat die arme stakker aan het rotten is in jou." "Gold!" Ik opende mijn ogen bij het horen van het geroep. "Springtrap?" Hij keek neer naar mij, sinds hij veel groter is dan mij. "Ja?" vroeg hij me rustig. "Bedankt, maar je kunt me nu terug loslaten." "Nog niet." "Hoezo?" "Zomaar," was het enige wat hij zei voor zijn armen strakker om me heen zaten. "Geen...lucht," probeerde ik uit te zeggen, maar hij liet me al los. Ik hapte meteen naar adem, terwijl hij zich terug naar zijn vriend richtte. "Ik wist het. Je hebt gevoelens." "Oh, nu begin je opeens zo terug? Weet je, Gold, ik kan je evengoed buitengooien uit deze attractie." "Je doet maar! Je hebt hier anders toch niemand meer die je echt liefheeft, vooral na wat je gedaan hebt met..." "Vincent?" vroeg ik nieuwsgierig aan de gouden beer. Hij leek verrast dat ik die naam kende. Springtrap draaide zijn hoofd terug naam mij en keek mij met een bange blik aan. "Scott had me er al iets over verteld. Hij zei me dat Springtrap 30 jaar geleden een nachtbewaker genaamd Vincent gedood had." "Dat, mijn kind, is het einde van hoe het echt gegaan is, maar het begin van hoe de andere mensen het zien," zei Golden Freddy. Vreemd, eerst verwijt hij het menselijk ras, en nu doet hij opeens zo aardig tegen me. "Hoe bedoel je, het einde?" Springtrap schraapte zijn keel.