Een onmenselijke vriend

Brand!!

Ik probeerde al mijn moed bijeen te rapen. "Wat is er? Bang om me iets aan te doen? Of durf je me soms niets aan te doen?!" Zijn grip op mijn hals werd steviger. Zo stevig dat ik naar adem hapte. "Hoe noemde je mij? Hoe?! Antwoord!!" Ik keek hem in de ogen. "Hoe kan...ik in gods...naam antwoorden...als...je m'n lu-...lucht weg...neemt?" Ik dacht dat hij zijn hand van mijn hals ging weghalen, maar in plaats daarvan wurgde hij me als het ware. "Hé, Spring. Is alles goed daar? Waarom duurt het zolang om gewoon een deken te nemen?" "Blijf in dat kantoor, Gold!" "Springtrap, is alles oké? Je klinkt zo..." "Het kantoor, Golden!!" Meer zij Springtrap niet. Het was terug helemaal stil. "Wanneer ben je van plan mijn vraag te beantwoorden?" "Wa-...nneer g-ga jij...mijn ha-...hals losla...ten?" zei ik hem plagerig. Hij gromde naar me. "Antwoord dan gewoon, stuk vuil!" "No..pe! Nie...t als...je...me zo noe...noemt!" Zijn woede groeide. Hij had me niet langer meer bij de keel. In plaats daarvan had hij me gewoon op de grond gegooid, alsof ik een levenloos ding was! Hij zette zijn voet op mijn maag, wat echt wel pijn deed. Ik bedoel maar, een metalen animatronic en dan nog eens een rottend lichaam in hem kunnen erg zwaar aanvoelen. Ik schreeuwde het uit van de pijn. "Ik verwacht nog een antwoord van je, tenzij je wil dat ik doorga met je te martelen!" "Luister, jij wil een antwoord van mij, en ik van jou. Dus misschien is het beter als jij eerst eens antwoord op mijn vraag en ik dan op de jouwe. Wat denk j-aaaaaaauwww!" Hij zette meer macht op zijn voet dan daarnet, waardoor het leek alsof hij mijn maag aan het pletten was. "Ik ben jou geen antwoord schuldig!" "Ik jou ook niet!" snauwde ik hem meteen. Hij deed zijn voet weg, terwijl ik meteen op mijn knieën kroop van de pijn. Het volgende dat ik wist, was dat hij me omver had geschopt. "S-springtrap, hou op! Alsjeblief!" "Waarom zou ik?! Ik begin het net leuk te vinden! Jij niet, misschien?" "Hé, jongens..." "Gold, hou je kop!" "Maar jongens..." "Golden!" "Ik denk dat jullie dit even..." "Golden, hou je mond of ik kom er eens voor zorgen dat je hem dichthoud!!" "Brand!!!" was het laatste dat ik Goldie hoorde roepen. Een enorme rookpluim hing boven de gang waar Springtrap en ik me in bevonden. Ik keek op mijn gsm. Het was een wonder dat die nog leefde! Wat wil je, het is een Nokia! Wat zag ik op mijn gsm? 4 uur. 'Is het serieus al de 5de nacht dat ik hier werk?' dacht ik. Springtrap begon zijn hoofd richting het kantoor te draaien. "Gold, maak dat je daar wegkomt! Nu!" Niet veel later zag ik Golden Freddy voorbij me lopen, stoppend als hij mij zag liggen met mijn maag dat nog steeds zo'n zeer deed. Hij wilde zich bukken om mij op te rapen en ook naar buiten te dragen, maar Springtrap trok hem aan zijn arm. "Laat (je naam). Dat mens is het niet waard om te leven! We gaan langs de achteruitgang, dat is de enige weg die we nog kunnen nemen," hoorde ik Springtrap zeggen. Ik kon het niet geloven. In het begin was hij vriendelijk tegen me, maar nu doet hij zo hatelijk tegen me. Waarom? Waarom zou hij me achterlaten in dit brandend gebouw? "Spring..." Meer kon ik niet echt zeggen, want de rookpluim zorgde ervoor dat ik tekort aan adem had. "....Trap...." Alles werd donker.