AŞK-I DENEYRA

🍂BÖLÜM 2| KARŞILIĞI

Öncelikle herkese merhabalar,

Oy ve yorumları unutmayalım.

" Karşılığı ; acıymış.."

BÖLÜM 2| KARŞILIĞI

Evet bu sözü ona ben söylemiştim. Gözlerimi ondan çektim ve yeri izledim. İçeriden çıkan doktorun iyi birşey söylemesini umuyordum, biliyordum imkansızdı ama yinede bekliyordum. Çaresiztim ve bir umut bekliyordum. Gözlerimi kapatarak derin nefes almaya çalıştım. Hastanelerden nefret ediyordum annemle , babamın ölümünden sonra , ama hastanelere mahkum olmuştum. Şu üç ayda hayatımız hep hastanelerde geçmişti. Kapının açılma sesini duyduğumda hemen ayağa kalktım, bir an başımın döndüğünü hissedince elimi duvara koydum. " kardeşim nasıl?" Dedim bir umutla iyi bir şey bekleyerek.

" Neyra hanım şuan iyi , ama sadece şuan. Ameliyat için az bir zamanımız kaldı."

Duyduklarımdan sonra doktor gitmişti. Gözyaşlarımı sildim ve yüzüme yerleştirdiğim yalan gülümsemeyle emirin yanına girdim. Arkamı dönerek kapıyı kapatacakken bana bakan siyah gözleri gördüm. Kapıyı sertçe kapattım. Yüzüme yerleştirdiğim gülümseme ile hastane yatağında yatan kardeşime doğru yürüdüm. Yatağın kenarına oturdum ve elimi saçlarına koydum " meleğim" dedim bu söze kızdığını bilerek birazda olsa morali yerine gelsin diye.
" ya abla bana meleğim deme ya. Ben kız mıyım" dediğinde, elini sıkıca tutarak " melek gibisin de ondan söylüyorum. Kız , erkek diye düşünmedim." Dedim onunla konuşarak.

" abla biz burada mı kalıcaz" diye sorduğunda sustum. Sonra gülümsemeye çalıştım " niye sevmiyor musun burayı. Hem seninle de çok ilgileniyorlar." Dedim biraz olsun yüzündeki hoşnutsuz ifadeyi değiştirebilmek için. Yüzünün yine mutsuz olduğunu görünce " hadi uyuyalım mı biraz" Dedim yanına yatarak kollarımın arasına alarak sıkıca sarıldım. Uyuduğunu anlayınca gözlerimi saate çevirdiğimde saatin gece üçe geldiğini gördüm. Yataktan kalktım sessiz olmaya çalışarak odadan çıktım. Gözümden damlayan yaşlarla sırtımı kapıya yaslayarak durdum. Çaresizdim ve şuan asla dediğim adamın kapısına gidecektim..
Kardeşim için yapacaktım bunu, onun yaşaması için nefret ettiğim adamın kapısına gidecektim..

Derince yutkundum ve hastaneden çıkarak elime telefonumu aldım. Numarası yoktu, hiçbir zaman da olmamıştı. Dilarayı aradım, en yakın arkadaşımdı. Demire aşıktı, biliyordum. Ama demirin numarası onda vardı. Bir keresinde söylemişti. Dilaradan numarayı aldığımda , telefona girerek arama tuşuna bastım. Telefon ilk çalışta açılmıştı. Başta ne diyeceğimi bilemedim ama sonra " ben neyra, seninle önemli bir şey konuşmak istiyorum" Dedim düz çıkan sesimle. Belki yanlış belkide doğru yapıyordum. Ama hepsi çaresizliğimdendi. Bir süre ses gelmeyince bir şey demeyeceğini anladığımda elimdeki telefonu kapatmamak için kendimi zorladım. Şuan gurur yapacak durumda değildim ve o konuşana kadar bekleyecektim.

" benim eve gel" dedi sert çıkan sesiyle. Sesinden öfkeli olduğunu anlamıştı. Bir şey demeden telefonu kapattım ve hastanenin önunde bir taksi aradım. Sonunda taksi bulduğumda binmiştim ve şuan ona doğru yürüyordum. ' benim eve gel' demişti. Burası neresi..

Sustum. Birşey demeye gücüm yoktu. Kardeşimin tedavisi için onun kapısına gidecektim. O evdi herşeyin başladığı ve bittiği yere..

Aklıma gelen anılarla derince yutkundum. Sanki boğazıma bir düğüm gibi yapışmışlardı. Yol boyunca kendime tekrar ettim. " kardeşim için , emir için"

Sonunda beş katlı bir apartmanın önüne geldiğimde en üst katına baktım. Evet en üst katta oturuyordu. Normal sıradan çok lüks olmayan bir apartmandı. Çok zenginlerdi, sayısızca hastaneleri vardı ama demir burada yasıyordu. Daha fazla düşünmeden apartmanın içine girdim , beşinci kata çıktığımda kapısının önünde durdum. Kendi kendime mırıldanarak " gurur yapmak yok, ona mecbursun" Dedim gözlerimi kapatıp tekrar açtım ve elimi uzatarak kapıya vurdum. Çünkü zili yoktu. Hepsinde vardı ama bir tek demirin dairesinde yoktu.

Açılan kapıyla karşımda duran demiri gördüm. Elindeki içki bardağının birazı içilmişti ve içmeye devam ediyordu. Kapıyı açıp içeriye girdiğinde, açık olan kapıdan girdim ve kapıyı kapattım.Bu eve girmek cehennemdi oysa , ama ben yanmaya alışkındım. Hiçbir yere bakmadan onun peşinden salona doğru yürüdüm. Koltuğa oturduğunda aramızda iki metre mesafe bırakarak karşısında ayakta durdum. Gözlerini bana çevirip " beni hastaneden kovuyordun, şimdi ne konuşacaksın" demişti elindeki içkisinden büyük bir yudum alarak. Hafifçe öksürdüm ve gözlerimi ona çevirerek " bir milyon TL ye ihtiyacım var". Gözleri başta anlamadı ama sonra tekrar bana bakarak " ne yapacaksın parayı" dedi sorgular bakışlarıyla.

" ne yapacağım seni ilgilendirmez. Vericek misin , vermicek misin?" Dedim biraz öfkeli çıkan sesimle. Ona açıklama yapmak istemiyordum, onun gibi adam benim hayatımda olup bitenleri bilmemeliydi. Hakkı yoktu çünkü. Dediği gibi tek gecelik bir şey..

" karşılığı" dedi tek kelimeyle. Hafifçe gülümsedim ama bu öyle sıradan bir gülümseme değildi ' senden de bu beklenir' gülümsemesiydi. " sana geri ödücem , yemin ederim" dedim vermemesinden korkarak. Ayağa kalkıp yanıma doğru geldiğinde yüzümdeki bir tutam saçı kulağımın arkasına sıkıştırıp " aslında.." dediğinde, bir adım geriye doğru gittim.
" istemiyorum, sen beni ne sandın" dedim öfkeli sesimle bağırarak. Şuan sinirden ağlayabilirdim, benimle böyle konuşmaya nasıl cüret edebilirdi. Ellerimin titremesiyle elimi kaldırdım ve suratına tokat atacakken birden elimi havada sıkıca tuttu.
" o , bir kere olur. Neyra hanım" dedi düz çıkan sesiyle. Sen adi, pislik bir adamsın dedim suratına tokat atarak.

Daha fazla burada bu adamın yanında durmak istemiyordum. Bir an önce buradan gitmek istiyordum. Bileğimi elimden kurtarmaya çalıştım ama bırakmadı. Yüzlerimiz birbirine çok yakındı, aramızda çok az bir mesafe bırakmıştı. " bileğimi bırak , gidicem. Senin gibi şerefsiz bir adamın yanında bir dakika bile durmam." Dediğimde bileğimi daha sıkı tutarak " yarın şirkete gel , paranı al"

Bileğimi bırakarak pencereye doğru yürüdü. Şaşkınlıkla ona baktım, vermeyeceğini düşünüyordum. Gözlerimi onun sırtına çevirdiğimde bir an yerimde kaldım. Bir şey demeden evden çıkacağım sırada " karşılığını düşünüp, sana haber veririm." Demişti. Gözlerimi onun gözlerine çevirerek sadece baktım. Oysa ben böyle biri değildim değil mi?

Bölüm sonu..