AŞK-I DENEYRA

🍂BÖLÜM 9| SEN ONA KIZDIN DİYE GİTTİ O

Merhabalar, keyifli okumalar..

Bölümle ilgili yorumlarınızı bekliyorum..

BÖLÜM 9| SEN ONA KIZDIN DİYE GİTTİ O

Gözlerimi araladığımda elinde bir tepsiyle bana doğru gelen demiri gördüm. Başımın ağrısı az da olsa hafiflemişti. Yatağın kenarına oturarak elindeki tepsiyi kucağına koyarak başını çevirdi. Gözlerimi elindeki tepsiye çevirdiğimde içinde bir kase çorba ve bir bardak su olduğunu gördüm. Başımı yattığım yastıktan kaldırarak yatakta biraz doğruldum. Sırtımı yatağın başlığına yaslayarak " ben gidicem" dedim soğuk çıkan sesimle.

" hayır , hiçbir yere gitmiyorsun. Çorbanı içip uyuyacaksın, iyi olduğunu görünce seni ben götürücem"

Gözlerimi gözlerine dikerek " kim olarak?" Dedim soru sorarak. Bu yaptıkları beni daha da öfkelendiriyordu. Sanki hiçbir şey olmamış, hiçbir şey yaşanmamış gibi davranıyordu. Beni şaşırtarak soruma cevap verdi. " bunun için senin birşeyin olmak zorunda değilim".

" bende senin bu iğrenç yatağında yatmak zorunda değilim, evime gidicem". Yataktan kalktığımda başım dönsede umursamadan yatak odasından çıktım. Salona doğru yürüdüğümde elimle duvarı tuttum. Ne oluyordu bana böyle , çok kötü olmuştum. Şimdi ise midem bulanıyordu. Lavabonun yerini bildiğim için duvarın kenarından kalkarak lavaboya koştum. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra kapının yanındaki duvara yasladım sırtımı. Kapıya vuran adamı umursamadan yere çöktüm. Kapının sertçe açılmasıyla içeriye giren demir etrafı incelemişti, sonunda kapının kenarında duran beni görünce derin bir nefes verdi. Öfkeliydi ama ben daha çok öfkeliydim. Oturduğum yerden kalkmadan başımı ona doğru kaldırarak " sen ne istiyorsun benden? , niye beni rahat bırakmıyorsun. Yeter yeter, acı çekiyorum görmüyor musun? Benim canım acıyor görmüyor musun? Tamam ben bir hata yaptım ama bende insanım , ben bu kadar acı çekmeyi haketmedim demir. Ben sadece .." dedim ve sustum. Devamını getirmek istemedim, çünkü anlamayacaktı, ne dersem diyeyim sadece susacaktı. Şuan başımı tekrar dizlerime koyduğumda aramıza biraz mesafe koyarak yere oturduğunu gördüm. Gözlerini bana dikerek bakıyordu, niye sanki onunda acı çektiğini düşünüyordum. Niye onunda benim gibi olduğunu görüyordum. Bu hikayede acımasız,zalim olan oydu değil mi?

Niye şuan karşımda mutlu değildi, benim gibi yıkık dökük bir adam oturuyordu.

" ben bitirdim herşeyi değil mi?" Diye sormuştu. Yaptıklarını bilerek , cevap vermedim. Bildiği bir şeyi bana sormasına gerek yoktu. O herşeyi bitirmişti, o bizi imkansız hale getirmişti.

" yarın sabah son , bir daha beni gerekmedikçe görmeyeceksin bile. Ama sadece bu gece , burada kal , iyileş seni sabah hastaneye kardeşinin yanına bırakıcam."

Ayağa kalkarak benimde ayağa kalkmamı bekliyordu. Ayağa kalktığımda başımın dönmesiyle yerimde sendelerken elimi duvara uzatırken, ellerimin üzerinde elini hissettim. Elimi tutuyordu, ben bir zamanlar bunun hayalini kuramıyordum değil mi?

Çok uzak , imkansızdı. Ama şimdi yanımdaydı ve elimi tutması bana acı veriyordu. Elimi ellerinden çekerek duvara yasladım. Duvardan tutuna tutuna salona doğru giderken gözlerim yatak odasının kapısına takıldı. 'Seni sevmek imkansızdı biliyor musun? ' dedim kollarımı demirin boynuna sararak alınlarımı birbirine yaslayarak.

Salondaki üçlü koltuğa uzandığımda gözlerimi usulca kapatırken onun sesini duydum. " çorbanı içtikten sonra uyu , zaten günlerdir bir şey yemiyorsun".

Gözlerimi tekrar açtığımda elindeki tepsiyle bana bakıyordu. Yattığım yerden doğrularak sırtını koltuğa yasladım. Elindeki tepsiyi kucağıma bırakarak diğer tekli koltuğa oturdu. Gözleri benim üzerimdeydi farkındaydım. Çorbadan bir kaşık aldığımda günler sonra boğazımdan birşey geçmişti. Birkaç kaşık daha alıp tepsiyi masanın üzerine koyduğumda tekrar koltuğa sırtımı yaslarken.

" karşılığında hiçbir şey istemiyorum. Kardeşin iyi olsun , yeter"

Duyduklarımla gözlerimi ona çevirdim. Sesi böyle artistlik yapar gibi değilde , naif , kısık çıkmıştı. Ama önemi yoktu , çünkü şuan ben o paranın karşılığını ödüyordum. O bilmesede şuan ben karşılığını ödüyordum. Belki canımla ödeyecektim ama yinede ödeyecektim.

Gözlerimi ondan çevirdiğimde saate baktım. Sabah olmasına az bir zaman kalmıştı. Başımı tekrar yastığa koyduğumda koltuğa uzandım, hafifçe ona bakmaya çalıştığımda düşünceli bir şekilde elindeki içkisini yudumlarken görmüştüm. Bir an gözlerini bana çevirdiğinde hemen geri çekmişti. Başımı yastığa yaslayarak öylece gözlerimi yumdum.

1 HAFTA SONRA

Gözlerimi açtığımda başımı yatakta yatan emire çevirdim. Oturduğum üçlü koltukta hafifçe doğrulduğumda etrafıma baktım. Hastanedeydik, ve bir haftadır demiri hiç görmemiştim. En son sabah beni buraya bırakıp gitmişti. Bir daha da hiç görmemiştim. O gün gelmişti bu koltukta bu odaya..

Tahminimce kimin gönderdiği belliydi ama yinede kendime itiraf etmek istemiyordum. Çünkü şuanki adama inanırsam, bir ay önceki yaşadıklarıma ihanet ederdim. Üzerimdeki örtüyü yavaşça kaldırarak ayağa kalktım. Lavaboya giderek elimi yüzümü yıkadıktan sonra geri odaya geldim. Gözlerim kenarda duran valizlerdeydi. Evet ,son kalan paramla birikmiş kiraları ödeyip evi boşaltmak zorunda kalmıştım. Emirin uyandığını görünce gülümseyerek yanına yürüdüm ve yanağını hafifçe öperek " günaydın" dedim.
" günaydın" dedi uykulu çıkan sesiyle. Tedaviden dolayı sürekli uyuyordu. Yüzüme baktığında birşey söyleyeceğini anlamıştım. Konuşmayınca ben sordum " bana söylemek istediğin birşey mı var?" Dedim soruma cevap bekleyerek.

Başta biraz şüphede kalsada " abla , demir niye gelmiyor? Daha ona teşekkür bile edemedim."

Yatağın kenarından kalktığımda yattığım koltuğa doğru yürüyerek örtüyü katlamaya başladım. Emirin benden bir cevap beklediğini biliyordum. " demir artık gelmeyecek" dedim ve bir şey demesine izin vermeden " sana tost ile portakal suyu alayım mı?".

Yüzümü ona çevirdiğimde üzgün bakışlarla bana baktığını anladım. Demiri seviyordu, bir de onunla beraber saçlarını da kestirince daha çok sevmişti. Ona doğru birkaç adım attığımda aramızda uzak bir mesafe bırakarak " emir , sana bir soru sordum".

" istemiyorum" dedi tekrar yatağına uzanarak. Resmen şuan bana trip atıyordu. Ona doğru birkaç adım daha attıktan sonra yanında durdum. " bunun için beni suçlayamazsın" dedim yüzüne bakarak.

" sen ona bağırdın, kızdın diye gitti o"

Bölüm sonu..