Love Me Harder Daddy

KABANATA 13

Kabanata 13

         HANDA NA SA PAGPASOK. Suot na ang uniporme, handa na ang mga gamit at nakapag-almusal na si Zero. Handa na siya sa kaniyang pag-alis. At s'yempre tulad noon hanggang ngayon ay hatid sundo parin siya ng ama. Kahit may trabaho ito, siya parin ang first priority ng ama kaya talagang hindi masukat ang kaniyang pagmamahal para dito. Mahal na mahal niya ito, ngayon hanggang dulo.

"Son, ready to go?" tanong ng amang si Zach, hawak-hawak ang tasa sumisimsim ng kape.

Zero nodded.

Hindi na tinapos ni Zach ang kaniyang pagkakape. Lalo't alam niyang kung tapusin pa niya ay baka ma-late ang anak niya. Isa pa, hindi naman importante ang kape, ang mas importante ay ang pinakamamahal niyang anak.

Lumapit si Zach kay Zero. Natulala si Zero sa sunod na ginawa ng binata. Seryoso lang naman nitong sinuklay ang buhok niya gamit ang daliri ng kamay nito.

Sa pagkakataong ito. Dapat pa bang sabihin ni Zero ang mga nararamdaman niya? Ganun parin, hindi nagbago at nadagdagan pa.

Bigla-bigla ay animo'y nilagyan ng faster machine ang puso niya dahilan para maging mabilis ang pagtibok nito. Parang nagwawalang lasing na puso na gustong kumawala sa kaniyang dibdib.

Titig na titig siya sa ama habang panay-panay ang sunod-sunod niyang paglunok. Maging paglunok niya ay napapakinggan na rin niya.

Like the shit!

Naisip ni Zero, sa pagkakataong ito naging malaya siyang pagmasdan at pakatitigan ang g'wapong mukha ng kaniyang ama.

Ito ang unang beses na natitigan niya ito sa malapitan at tumagal pa ng mga ilang minuto. Halos paruhin na ni Zero ang kabuuhan ng mukha ng ama. Zach's pointed nose. Natural pinkish heart shape thin lips. Thick brow. Brown eyes. All in all, Zach was to be called 'the gorgeous handsome father'

Animo'y nahihiyang iniwas ang tingin ng mapansin ni Zero na natapos na ang ama sa pag-aayos ng kaniyang buhok na tumagal ng mahigit ilang minuto. Ramdam tuloy niya ang pamumula ng kaniyang punong tainga, baka nga siguro pati ang kaniyang pisngi ay ganun din.

"Let's go, dad." agad niyang pag-aya sa ama na hindi niya magawang tingnan. Sukbit ang bag at nagsimula na siyang maglakad palabas ng bahay.

Puso, 'wag kang epal! Saway ni Zero sa kaniyang puso ng hindi na niya mapigilan ang mabilis na pagkalabog nito.

"Son.." tawag ng kaniyang ama kaya napatigil siya sa paglalakad.

Nararamdaman ni Zero na humahakbang na ito palapit sa kaniya. Huminga muna siya ng mahigit tatlong beses bago niya hinarap ang ama. Ngumiti na tila walang kakaibang nangyayare sa kaniyang sarili. "what is it, dad—"

Hindi na natapos ang iba pang sasabihin ni Zero ng maramdaman ang palad ng ama sa kaniyang magkabilang pisngi na sumasapo. Ramdam niya ang kakaibang init na nagmula sa palad nito. Lumipat sa kaniyang noo hanggang sa lumipat sa kaniyang leeg. Animo'y sinusuri ang kaniyang lagay.

Kakaibang kiliti ang hatid niyon kay Zero. Lalo na 'yung lumapat na ang mainit na kamay ng ama sa leeg niya.

Nakikita ni Zero na may pag-aalala sa mga mata ng kaniyang amang si Zach habang animo'y sinusuri ang kaniyang lagay.

"You don't have a fever, but why your cheek turned red?" nagtatakang anang ama habang sinusuri parin ang lagay niya.

Naiwas niya ang tingin dito. Legit ang kabang nararamdaman ni Zero. 'Yung puso niya ay parang bomba na anomang oras ay sasabog. O baka naman sumabog na? Sobra na kasi 'yung pagkalabog. Hindi tuloy niya maiwasang mangamba na baka naririnig na ng kaniyang ama ang tibok ng walanghiya niyang puso.