Kabanata 28
TULALA SI ZERO HABANG NASA kalagitnaan ng klase. Habang nasa kalagitnaan ang kanilang guro sa unahan, magiliw na nagtuturo. Ngunit heto si Zero't parang wala sa kaniyang sarili.
Nilipad na yata ng hangin ang kaniyang diwa sa puntong kay lalim-lalim na ng kaniyang iniisip.
Sino nga ba ang hindi? Normal lang para sa binatang si Zero na mag-isip. Pa'no ba naman. Hanggang ngayo'y binabagabag parin ang isip ni Zero. Tungkol sa kaniyang pagkatao. Sino nga ba siya? Kanino nga ba siya nag-mula? Totoo bang ampon lang siya at sa babaeng madumi pa siya nanggaling? Totoo ba? Totoo nga ba?
Ang hirap 'e. Ang hirap-hirap ng sitwasyong kinakaharap ni Zero. Para siyang nasa bingit ng kamatayan pero hindi mamatay-matay.
Isa lang naman ang sagot sa mga tanong ni Zero, 'di ba? Ang komprontahin ang isa sa mga magulang niya. 'Yun lang. Doon mareresulba ang problema niya. Malapit na naman siya sa wastong edad. He deserves to know the truth.
"Zero..?"
Napukaw ang atensyon ni Zero ng marinig niya ang pag-tawag ng kaibigan niya sa kabilang tabi.
Kanina pa kasi napapansin ni Tyson na malalim ang iniisip ng kaibigan niyang si Zero. Kay lalim na halos kulang na lang ay mawala na ito sa sariling katinuan..
"Yeah?"
"Are you okay?" He asked.
"I'm okay, don't worry." Zero answered back as if nothing happen. 'Yung sagot na taliwas naman sa itsura ng mukha. Kasi naman, kitang-kita talaga ni Tyson sa itsura ng kaibigan na hindi ito "ayos" tulad ng sinasabi nito.
"You're not. Don't lie to me.." sansala ni Tyson sa pagsisinungaling ng kaibigan. "Want to have a drink?"
Saglit na napatitig si Zero kay Tyson. 'Yung titig na may pakahulugan. Alam kasi ni Zero ang unang naging pag-iinom nila ni Tyson ay may milagrong nangyari. Kaya medyo naging aware lang siya sa word na "pag-iinom".
Hindi sa natatakot si Zero na may mangyare muli. Mas pabor pa nga iyon sa kaniya, lalo't iyon daw kuno ang paraan para makalimutan niya ang ama.
"It's not what you think it's going to happen. I'm just here to ask you for a drink.." agad sansala pa ni Tyson upang siguro'y ipabatid sa kaniyang kaibigang si Zero ng makita niyang natigilan ang binata. This time, hindi mangyayare ang nangyare noong una at huli nilang inom ng binata. He just want to assure him that his intention wasn't for bad. He just normally asking him for a drink. Just like that.
"But if you don't want to drink, it's okay. But care to tell me what's happening. I'm willing to lend my ears for you-"
"Okay.. tonight." sang-ayong pag-putol naman ni Zero sa iba pang sasabihin ni Tyson. Matapos rin ang ilang minuto niyang pagtitig dito. "Let's drink."
"It's settled then.." a hint of smile appeared his lips.
Tulad ng kanilang napag-usapan, ang muling pag-iinuman ay magaganap na. Sakto namang uwian na nilang dalawa. Sakay si Zero ng kotse ng kaniyang kaibigang si Tyson.
Si Tyson ang nagmamaneho ng sasakyan nito. Sa edad na dise-siyete ay marunong na itong magmanipula ng sasakyan nito. Ang daddy raw nito ang nagturo dito. Maraming kapit ang ama nito, kaya kung sakaling masabit si Zero sa mga pulis ukol sa kaniyang pagmamaneho. Madali lang para sa kaniyang makalusot, sa tulong ng kaniyang ama.
Tahimik lang si Zero sa buong biyahe. Kahit gusto niyang pasiglahin ang sarili pero hindi niya magawa. Nalulunod siya sa isipin kanina pa niya pinag-iisipan.
Isang makabuluhang buntong hininga ang marahas niyang pinakawalan. "Stop thinking about it, fuck it!"
Pinihit niya ang sariling ulo sa bintana ng sasakyan. Tanaw niya ang naglalakihang mga gusali. Tagos iyon sa kaniyang paningin sa lalim ng kaniyang iniisip.
BINABASA MO ANG
Love Me Harder Daddy
RomansLoving my adoptive father was one of the hardest things my heart decided to do.