Love Me Harder Daddy

KABANATA 12

Kabanata 12

        MATAPOS MAKAPAG-LIGO ni Zero ay naghanda na siya sa kaniyang pagtulog. Naka-upo siya sa ibabaw ng kaniyang kama habang hawak ang kaniyang telepono na hindi naman niya alam kung bakit niya ito hawak. Kung ano-ano lang kasi ang kinakalikot niya e wala naman siyang naisipang gawin.

Natulala siya ng maisip niyang muli ang nangyare kanina. Binabagabag siya ng kaniyang kosensya. Nakita kasi ni Zero sa mga mata ng ama ang labis-labis na takot at pag-aalala para sa kaniya.

Napapaisip tuloy siya ngayon kung kamusta na ang kaniyang ama.

Nagpakawala na lang siya ng buntong hininga at inilagay sa bedside table ang kaniyang telepono pagkatapos ay tuluyan na niyang hiniga ang sarili at ipinikit na niya ang mata.

Tatlong beses na pagkalabog sa pinto ng k'warto. Naimulat ni Zero ang kaniyang mga mata kasabay niyon ang baritonong boses ng kaniyang ama.

"Son, Zero. Are you still awake?"

Marinig palang ni Zero ang boses ng ama, nakakaramdam na agad siya ng pagkataranta sa puntong tila parang hindi niya alam ang gagawin. Heto't nagwawala na naman ang puso sa loob ng dibdib.

Huminga ng malalim si Zero matapos makababa ng kama. Diretso siya sa pinto ng k'warto at agad niyang binuksan.

Sumungaw sa kaniyang paningin ang ama.

"Why, dad?" tanong niyang ganiyan.

Napakamot naman ng ulo ang kaniyang ama. Animo'y nahihiya sa gusto nitong isiwalat.

"Hindi umuwi ang mommy mo may mga kailangan pa raw siyang tapusin." panimula ng ama.

Sa puntong iyon ay alam na ni Zero ang ibig sabihin ng amang si Zach. Alam ni Zero na hindi sanay ang kaniyang ama matulog mag-isa. Nasanay ito na may katabi, hindi dahil takot ito, sadyang nakakaramdam lang ito ng lungkot kapag mag-isang natutulog.

Siguro takot nga. Takot makaramdam ng lungkot.

Lumabas siya ng k'warto at sinarado iyon. Inakbayan niya ang kaniyang ama. "Let's go, Dad. Let's sleep together." aniya at inaya na ang ama patungo sa k'warto ng mga ito habang naka-yapos ang kaniyang kamay sa bewang ng ama.

"You really know me, son." natatawang turan ng ama but at the same time nahihiya rin sa anak.

Ginulo ni Zach ang buhok ng anak at tsaka ito inakbayan.

"Of course i know you. You're my dad after all. The best one." Zero said while looking directly into Zach eyes while smiling genuinely.

Zach couldn't get his eyes off his son. "Ah, i'm flattered. I love you, son."

"Of course, i love you too, dad." responde pa niyang ganiyan.

Humigpit ang akbay sa kaniya ng ama habang ginugulo ang buhok niya. Such a sweet father and son..

Katabi niya ang ama sa pagtulog tulad ng nais nito. Nakayakap siya sa kaniyang ama like a sweet son he was.

"Dad..?" pukaw niya sa atensyon ng kaniyang ama.

Zach who's breathing hard, hummed.

"I'm sorry about earlier. So for pranking you that way."

Nakatingala siya kaya ng tumungo ang kaniyang ama ay doon nagtama ang mga mata nilang dalawa ng ama. "It's okay, son just don't do it again." anang ama na pinasilay ang pag-ngiti nito. 'Yung ngiting pinagdikit ang mga labi.

Humigpit ang yakap niya sa ama. "I love you, dad." aniya bago tumingala at hinalikan ang pisngi ng ama.

"I love you too, son." buong sinseridad na sambit ng ama sabay halik nito sa kaniyang noo.