Love Me Harder Daddy

KABANATA 27

Kabanata 27

      MATAPOS MAALALAYAN NI Zero, dahil nga sa mabigat ang kaniyang amang si Zach ay hindi na niya nagawang balansehin ang lahat. Pabagsak ng humiga ang kaniyang ama, pati tuloy siya'y napadamay sa paghiga nito sa kama.

Hagyang hindi nakakilos si Zero ng mga ilang saglit. Medyo kinakalabog ang kaniyang puso ng mapagtanto ang posisyon nilang dalawa ng ama. Normal lang naman 'yon kung pagmamasdan lalo't mag-ama naman sila at hindi rin inaasahan. Pero iba talaga itong puso ni Zero 'e. Lahat na lang ng bagay tungkol sa kaniyang ama'y binibigyan ni puso't isip niya ng malisya.

Naka-unan nga pala si Zero sa bisig ng kaniyang ama. Konti lang ang pagitan ay magdidikit na sila. Mga ilang hibla na nga lang 'yon. 'Di ba, normal lang? Pero bakit itong puso ni Zero ay halos kalabugin na ngayon sa sobrang bilis ng pagtibok? Normal pa nga ba 'to? Normal pa nga ba ang tibok ng puso niya? Malinaw na malinaw na hindi na.

Nagulat na lamang si Zero ng hatakin ng kaniyang amang si Zach ang katawan niya palapit dito. Bale, niyapos siya ng ama at sinwelyo sa mga bisig nito.

"Oh, shit!"

Umangat ang tingin ni Zero upang suriin ang kaniyang ama. Napag-alaman niyang tulog ito ng mahimbing. Pikit ang mga mata, at mahinang humaharok. Naalimpungatan lang siguro ang pagyakap nito sa kaniya.

Hindi namalayan ni Zero na napatitig na pala siya sa ama. Na hindi na magawang maialis ang kaniyang tingin dito. Para siyang nahihipnotismong tingnan pang lalo ang ama. Pagmasdan habang tulog ito. Pagmasdan hangga't may laya pa siya. May laya pa ang kaniyang sarili.

Bago pa tuluyang malunod sa kumunoy ang katawan ni Zero na ngayo'y nakasadlak na ang mga paa't binti. Pinutol na niya ang tingin kahit pa nga kay hirap niyong gawin.

Agad ng bumangon si Zero habang sapo-sapo ang kaniyang dibdib.. what the fuck.. i am feeling right now?

Pakiramdam ni Zero ay mas lalo pang tumindi ang epekto ng kaniyang ama sa puso niya. Pa'no ba niya ito malilimutan? Ano ba ang kailangan niyang gawin? Muling makipagtalik sa kaniyang matalik na kaibigan? Iyon ba? Iyon ba dapat?

Iiling-iling na lang iniwas ni Zero ang pagtingin muli sa ama ng kaniyang mapagtantong nakatingin na naman siya.

Inatupag na lamang niya ang sarili sa pagsasa-ayos sa posisyon ng kaniyang ama. Hinubad ang mga sapatos nito sa mga paa. Hinubad din niya ang damit ng ama't iniwas ang sariling malunod sa magandang built ng katawan nito.

Aalis na sana si Zero ng siya'y matapos ngunit napako siya sa kinatatayuan ng marinig niya ang amang si Zach na binigkas ang kaniyang ngalan.

"Zero.?" mahina nitong sambit.

Nang lingonin ni Zero hindi dahil tinawag nito ang ngalan niya. Kundi dahil gusto niyang suriin kung tinawag ba siya ng ama sa sariling wisyo, o tinawag lamang siya sa kawalan.. dala ng kalasingan?

"Zero.. I love you.,"

Namimilog ang mga mata ni Zero ng kaniyang mabasa ang tinuran ng binata. Kay lakas ng pagkalabog ng kaniyang dibdib sa puntong para siyang mahihimatay.

Totoo ba ang narinig niya? Nagpabatid nga ba ng salitang "mahal kita" ang kaniyang ama?

".,son.." dugsong ng ama.

Magdiriwang na sana si Zero ngunit naudlot ng marinig ang kadugsong ng boses ng kaniyang ama. Pasimpleng pinaasa niya ang kaniyang sarili. Inakalang ang pagtawag nito ng mahal kita ay wala ng karugsong.

Ano na naman ba kasi ang nangyayare sa kaniya?

"I love you, son. I love you, please don't ever do that again.. don't make me worry.." pautal-utal na sambit ng ama sa lasing na boses. Mukhang nananaginip ang itsura nito.  Nagsasalita ng tulog. Siguro'y hanggang ngayo'y nasa alaala parin nito 'yung mga nagawa niyang mali sa ama.