MAVİ BÖĞÜRTLEN

37.Bölüm

Zaman bizi yakıp küllerimizi savurmayı değil Bizi baştan yazmayı seçmişti....

Satır aralarına yorum yapmayı unutmayın🧚🏼‍♀️❤️‍🔥
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
-Beliz'den:
Artık Araz'ın yanındaydım içimdeki anlam veremediğim tüm hisler son bulmuştu. "Nereden biliyordun burada olduğumu" diye sordu Araz "Kuşlar söyledi" dedim "Hangi kuşlarmış bunlar" diye sordu "Ben aslında şimdi uçağa binip gelecektim ama Alya bana gelip anlatınca hemen geldim bir kere daha ayrılmamıza izin veremezdim." Dedim
"Peri kızım" dedi Araz ve beni kendine çekip sarıldı o bana sarılınca tüm yaralarım geçmişti tüm acılar son bulmuştu.

"Hadi şimdi konuşacak şeylerimiz var" dedim ve gözyaşlarımı sildim "Konuşalım" dedi Araz ve arabaya binmem için kapıyı açtı. Hızlıca ön koltuğa yerleştim ve Araz'ı izlemeye başladım. Onun nefes alış seslerini yanımda hissetmeyi bile çok özlemiştim. "Evimize gidelim çok özledim" dedim "Evimize gidiyoruz peri kızım" dedi Araz ve yola odaklandı.

Tanıdık bahçeyi görmem ile istemsizce heyecanlanmıştım arabadan indim ve koşarak bahçeyi gezdim. O kadar çok özlemiştim ki Araz da yanıma gelip kapıyı açtı. İçeriye girdiğimiz zaman evde kimsenin olmadığını fark ettik. Yalnız olmamız daha iyiydi ama herkesi çok özlemiştim gözlerim o tatlı kalabalığı aradı. "Beliz" dedi Araz "Efendim" diye yanıtladım onu "İyi ki geldin" dedi ona kocaman gülümseyerek karşılık verdim.

Konuşmamız gerekiyordu bunu bildiğim için ilk adımı atıp Araz'a elimi uzattım. Araz benim elimi tuttu ve beraber bahçeye çıktık. Koşarak salıncağıma oturdum "Ay çok özlemişim" dedim  Araz gülümseyerek bana bakıyordu "Beliz gerçekten beni affettin mi yoksa zorla mı döndün?" Diye sordu Araz "Gerçekten seni affettiğim için döndüm. Araz ben senin içindeki merhameti o çocuklarla pikniğe gittiğimiz gün gözlerin de gördüm, yoldaki hayvanları severken gördüm, gizli gizli insanlara yardım ederken gördüm .Ben senin merhametini beni severken gördüm. Hayatını hiçe sayıp insanları kurtarışını gördüm ben.. Senin bana aile olmana aşık oldum. Bu yüzden senin suçsuz olduğunu biliyorum bunu anlamak için zamana ihtiyacım vardı ve bu zamanı bana verdin şimdi daha güçlü adımlarla yürüyeceğiz hep el ele olacağız" dedim "Beliz ben nasıl bir iyilik yapmış olabilirim Allah seni bana ikinci kez gönderiyor" dedi Araz dolu dolu gözlerle "Her şey bitti artık eskiye sünger çekeceğiz hem bak Cemal dede de iyileşti ,artık kocaman bir aile olacağız" dedim ve Araz'ın yanına ilerleyip kucağına oturdum. Araz'ın gözlerinden süzülen yaşı sildim "Okyanus gözlüm okyanusunu taşırma dışarıya onlar yerinde çok güzel" dedim ve Araz'ın gamzesine bir öpücük kondurdum. "Beni ben yapan tek şey senin aşkın" dedi Araz ve beni kucağına alıp odamıza ilerledi. "Özlemişim uzun zamandır hep merdiven çıkıyordum" dedim gülerek saat çok erken olmasına rağmen benim çok uykum vardı tek istediğim bir duş alıp Araz'ın kollarının arasında uyumaktı.

"Araz banyoya girelim" dedim ve gömleğinin düğmelerini çözmeye başladım. Araz beni hayran hayran izliyordu. Gömleğini üzerinden ayırdığım zaman vücudundaki yanık ileri dikkatimi çekmişti "Araz bunlar ne böyle" dedim telaşla "Abimin izleri" dedi Araz alayla kalbimin yandığını hissettim. Vücudundaki tüm izlere küçük öpücükler kondurmaya başladım. "Canın çok acıdı mı?" Diye sordum "Sensizlikten başka hiçbir şey benim canımı acıtamaz" dedi Araz ve gözümün altındaki bene bir öpücük kondurdu. Ellerim yavaşça  kemerine gitti dikkatli bir şekilde kemeri çözdüm ve çıkarttım. Araz'ın vücudu her dokunuşumda daha çok kasılıyordu onu daha fazla zorlamamak adına pantolonunu bıraktım ve kendi üzerimdeki elbiseyi çıkartamaya başladım. Üzerimdeki tüm kıyafetleri çıkarttıktan sonra banyoya ilerledim ve küveti doldurup içine girdim. Birkaç dakika sonra Araz'da yanıma gelip küvetin içine girdi.