MAVİ BÖĞÜRTLEN

15.Bölüm

Kerem ile birbirimize baktık böyle bir şeyi nasıl atlayabilmiştik ne yapacağımızı bilmez bir şekilde donup kaldık...

Instagram hesabımız: @mavi_bogurtlen_1

Tiktok hesabımız:_mavıbogurtlen_

.........................🏵............................
"Kerem ne olur bana bulduğunu söyle" dedim "Yenge ben sen aldın sandım" dedi "Çok güzel şimdi ne yapacağız" dedim "Yenge nasıl almazsın anahtarı sen" dedi "Sen nasıl almazsın asıl" diye çemkirdim "Kim açacak bize kapıyı şimdi" dedi "Hiç bilmiyorum İpek'i arasam Yağız yanında ,Barkın asla duymaz geriye Alya kalıyor" dedim "Alya'ya ne diyeceğiz" dedi "Bilmiyorum kerem" diye bağırdım "Ne bağırıyorsun yenge ben ne yaptım" dedi Kerem'e cevap vermek yerine bir çözüm yolu bulmayı düşündüm.

Aklıma hiçbir şey gelmiyordu son bir çare bahçe kapısına bakmak için ilerledim "Yenge nereye gidiyorsun beni bırakıp" dedi kerem "Bahçe kapısına bakacağım belki açıktır" dedim ve bahçeye doğru ilerledim. "Allah kahretsin burası da kapalı" diye çemkirdim en iyisi Alya'yı çağırmaktı telefonumu cebimden çıkarttım ve Alya'yı aramaya başladım. Uzun uzun çaldı ama Alya açmadı "Kerem açmıyor Alya" dedim üzgün bir şekilde "Yenge gel biz kendimizi imha edelim yol yakınken" dedi yapacağım açıklamayı düşünmeden Barkın'ı aradım uzun uzun çalmasına rağmen o da açmadı telefonu "Barkın da açmıyor" dedim Kerem'den ses gelmeyince ona doğru döndüm ve telefondan video izlediğini fark ettim

"Kerem sen şaka mısın oturmuş ne videosu izliyorsun" dedim "Yenge anahtarsız kapı açma videoları izliyorum" dedi son derece ciddi bir şekilde Kerem'e anlamsız bakışlar atıp tekrar Alya'yı aramak için telefonumu elime aldım ama şarjım bitmişti gerçekten bütün her şey bu kadar ters gidemezdi "Kerem şarjım bitti benim" dedim "Yenge benimki de bitmek üzere" dedi gerçekten çıldıracaktım "Kerem bir şeyler yap ve bu kapıyı aç" diye bağırdım "Yenge camı mı kırsam" diye sordu "Cam kırılınca biz insanlara ne diyeceğiz" diye sordum "Uyku sersemliği ile kafa attım derim" dedi bu çocuk gerçekten hiç iyi değildi aklıma hiçbir şey gelmiyordu en son pes edip merdivenlere oturdum "Gel kerem oturalım sabah yakalanırız her şeyi söyler kurtuluruz" dedim "Yenge birisi uyandı" diye bağırdı Kerem ve cama vurmaya başladı "Kerem ya Araz uyanmışsa" dedim telaşla Kerem cama vurmayı bıraktı "Yenge uyanmış olabilir mi" diye sordu "Yani uyanmış olsa direkt olarak bağırır beni arardı" dedim "Doğru" dedi ve cama vurmaya devam etti sonra birisi cama doğru yaklaştı korkudan gözlerimi sıkı sıkı kapattım kapının açılma sesini duyunca "Kerem kimmiş" diye sordum gözlerimi açmadan "Kerem" diye seslenmeme rağmen cevap vermedi mecburen gözlerimi açtım ve karşımda İpek'i görmemle derin bir nefes aldım "Allah'ım sana şükürler olsun" dedim "Kerem nereye saklandıysan çık tehlike yok" dedim ve çalılıkların arkasından çıkan Kerem'i izlemeye başladım.

"Siz ikiniz bu saatte dışarıda ne yapıyorsunuz" diye sordu İpek "İpek, anlatacağım ama kimseye söylemeyeceğine söz ver" dedim "Tamam anlat" dedi uykulu bir sesle "Kerem bana atış dersi vermeye başladı. Araz'ın yanında gidebilmem için ama anahtarı unutmuşuz" dedim bir çırpıda "Beliz sana inanamıyorum ne atışı ne Araz'ın yanında gitmesi" dedi "İpek bu çok önemli ne olur beni anla" dedim ve en başarılı olduğum şeyi yapıp ağlamaya başladım babamdan izin almaya çalışırken o kadar çok ağlamaya çalışmıştım ki bir zaman sonra bu benim için çok kolay olmuştu "Yenge niye ağlıyorsun" dedi Kerem "Tamam Beliz ağlama söylemeyeceğim" dedi İpek "Gerçekten mi?" Dedim burnumu çekerek "Gerçekten" dedi ve bana kocaman sarıldı "Seni seviyorum ipek böceğim" dedim "Hadi ağlaşmanız bittiyse içeri girelim bizimkiler uyanır şimdi" dedi Kerem "Araz bu gidişle uyanmaz" dedim "Neden" diye sordu İpek "Hani bizim ilacımız var ya ondan damla sayısını biraz fazla koymuşum" dedim "Ah Beliz Ah" dedi İpek "Hadi gidelim sabah düşünürüz" dedim ve merdivenlere doğru ilerledim. Sessizce kapıyı açtım ve içeri girdim Araz bıraktığım gibi uyuyordu çıkarttığım pijamalarımı sessiz olmaya dikkat ederek geri giydim ve yatağa doğru ilerledim.