Cehennemin durakları vardır. İlk durakta inenler cehennemin kapısını aralar ve ateşle yıkanırlar. Canları öyle yanar ki akılları gider başlarından. İkinci durağa gidenler ilk duraktakilerin çığlıklarını duyamazlar bile.
İkinci durağın ismi Seir'dir...
Şarkılar: The Irrepressibles~ In This Shirt Bayhan~ Seninle Olmak Var Ya
Kısa bir süre içinde yine ben geldim. Bazıları bölümü okuyup oy ve yorum atmıyor, keşke şu hayalet kalıbından çıkıp kendinizi gösterseniz. Attığınız oylar ve her bir yorum benim için çok değerli, lütfen bunu es geçip bu ponçik yazarınızı üzmeyin. Ben bu bölüm sizi biraz üzeceğim ama mutlu olacağınız bir kısım da olacak bence.
Yine çok konuştumakdkdkkd hadiyin bölüme geçin garii :)
Keyifli okumalar dilerim. ✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
14.Bölüm: Öldür Beni, Sonra Dirilt Topraklarında
Yaşamak neydi?
Her gün ölüme bir adım daha yaklaşırken aldığımız her nefes bize emanet değil miydi?
Gözümüzü yumup yeni bir güne açtığımız her an bir gün daha yaşlanıyor ve bir gün daha ölüme yaklaşıyorduk aslında. Hayatımız yalnızca bize ödünç verilen bir şeydi. Toprağın altına girince geri vereceğimiz bir nefes, organlar ve kemiklerden ibarettik sadece. Hiçbir şey bize ait değildi, kendimiz bile. Yalnızca bu dünyaya gelmiş ve gideceğimiz günü bekliyorduk.
Aynı A noktasından B noktasına giden bir işlem gibiydik. Yaşam noktasından ölüm noktasına giden varlıklardık.
"Neden her defasında sana dökülüyor ki bu içim?" diye yavaşça konuştuğunu duyduğumda dalgın gözlerim onun donuk yüzüne kaydı. Yorgun olduğu her yerinden belli olan asık suratıyla boşluğu öylece izliyordu. Uzandığı yataktan kıpırdamıyordu bile. Ruhu yara almış bir insan gibi hüzünlü ve çökmüş gözüküyordu.
