Hayat

10. Bölüm

Selam! Nasılsınız? Biliyorum bundan önce ki 2 bölüm geç geldi. Ama üniversite sınavıdır, tercih zamanıdır biraz yoğun bir dönem geçirdim. Bu yüzden kusura bakmayın. Çok fazla uzatmadan başlayalım. He bu arada yorumları ve beğenileri unutmayalım.
——————————————————
"Arel bizim arabadaki malzemeleri getirir misin? Acele et." Dedim Arel'e. Bir dakika bile geçmeden Arel nefes nefese malzemeleri getirmişti. Hemen içinden tansiyonunu ölçeceğim malzemelerimi alıp koluna yerleştirdim.

"Tansiyonu çok düşük büyük ihtimalle bundan dolayı bayıldı. Artık anneniz ne dediyse bu onu baya ağır yaraladı. Detaylı bilgi için hastaneye götürmemiz gerekiyor." Dedim Berk ve Buğra'ya yönelik.

"E götürelim o zaman ne duruyoruz?" Dedi Berk.

"Ben ambulansı aradım zaten Berk. Birazdan burda olurlar." Dedi Gizem. Yaklaşık on dakika sonra ambulans gelmişti.

"Berk sen git kardeşinle bizde arkadan gelelim." Dedim şu an iş ortamında olmadığımız için ciddiyet konusunu bir kenara atmıştık.

"Almıyorlar ki yanına." Dedi Berk sitemli bir şekilde. Hemen Paramedik arkadaşların yanına gittim.

"Aa Bartu! Ne yapıyorsun burada?"

"Mine? Asıl sen ne yapıyorsun?"

"İlk önce ben sordum?"

"Tamam. Ama sonra detaylı bir şekilde konuşalım vaka acil." Dedim Mine'ye. Mine benim çocukluk arkadaşımdı ama benden büyüktü.

"Vaka nedir?"

"On sekiz yaşında kadın. Strese bağlı bayılma diye düşünüyorum. Tansiyonu 80'ne 50. Nabzı çok yavaş atıyor ama kalbi çok hızlı."

"Anladım. Detaylı bilgi hastenede veriliyor biliyorsun.

"Biliyorum Mine. Ama sen bir ricam var. Hasta yakını alınmıyor yanına biliyorum fakat abisini yanına almamız lazım."

"Bartu bu çok riskli. Hastayla ilgilenirken yakınını sakinleştirmek zor oluyor biliyorsun."

"Biliyorum ama abisi gayet sakin."

"Sakinse alalım o zaman."

"Mine harikasın teşekkür ederim.

"Rica ederim." Der demez Berk'in yanına koştum.

"Hadi Berk geç kardeşinin yanına ama sakinliğini koruman lazım. Anlaştık mı?" Dedim.

"Merak etme. Bende o iş."

*************
BEREN;
Gözlerimi zorlayarak açtığımda hastanedeydik. Odanın ışığı afallamama sebep olurken yanımda hareketlenme oldu. Yan tarafıma baktığımda abimi ve Buğra'yı gördüm. Kafamı önüme çevirdiğimde Bartu ve Arel'i gördüm.

"N-Nerdeyim ben?" Diye sordum ortaya.

"Hastanedeyiz güzelim. Bayıldın sen sonra Bartu ilk müdaheleyi yaptı. Ve seni hasteneye geldik." Dedi abim. Kafamı Bartu'ya çevirdikten sonra Bartu göz kırptı.

"Teşekkür ederim Bartu."

"Ne demek görevimdi."

Aklıma gelen şeyle durdum.

"Abi,annem?"

"Baktım güzelim, gayet iyi. Tansiyonu düşmüş sadece o kadar."

"Niye düşmüş tansiyonu?"

"Bilmiyorum onu."

Kafamı anladım anlamında salladım. Sonra uykum olduğunu fark edip uyumaya başladım. Uyandığımda abimin kucağında yatıyordum.