YASAK TUTKU (+18)

3| Kuzen

Tutku
Otobüsten indiğimde etrafıma baktım. Aşırı kalabalık bir şehirdi İstanbul. Ben ise kalabalıkları sevmediğim halde, mecburen kabuğumdan çıkıp, insan içine karışmıştım.

Telefonum çaldığında, zaten elimde duran telefonu cevapladım.

"Efendim?" dedim telefonu açar açmaz. Arayan kaynanamdı. Nerede olduğumu merak etmişti.

"İndin mi otobüsten kızım?" diye sordu. Mırıldanarak onayladım ve sesli bir şekilde cevap verdim.

"Taksi bakıyorum. Birazdan orada olurum." dediğim sırada, itiraz etti hemen.

"Ne taksisi? Sen boşver taksiyi. Yeğenim gelir alır seni arabayla. Sen bana konum at." deyince, itiraz etmedim. Telefonu kapatınca konum attım.

Yaklaşık bir on beş dakika sonra önümde siyah, güzel bir araba durdu. Yolcu kısmının camını açtı ve bana doğru baktı. Gözünde güneş gözlüğü vardı. Benim de gözümde güneş gözlüğüm vardı.

"Tutku?" deyince, başımla onayladım. Tam arka kapıya yönelecekken, uzanıp ön kapıyı açtı. Ben de ön koltuğa geçtim. Arabayı çalıştırmadan önce elini uzattı.

"Merhaba ben Uğur. Memnun oldum." dedi gülümseyerek. Uzattığı elini sıktım ben de gülümseyerek. Kısa bir tokalaşmanın ardından arabayı çalıştırdı ve eve doğru sürmeye başladı.

O arabayı sürerken, ben de onu izliyordum. Madem kuzendi, neden daha önce görmemiştim bu adamı?

"Ben sizi daha önce görmedim. Uzaktan akraba mısınız?" diye sordum. Gülümsedi. Gülünce yanağında bir çukur çıkıyordu. Yakışıyordu da.

"Düğününüzde ben yoktum burada. Annemler vardı sadece. Ben o sıra iş seyahatindeydim. Ayarlayamadım da. Gelemedim o yüzden." dediğinde, başımla onayladım.

"Kadınlara yaş sorulmaz derler ama kaç yaşındasın yenge? Çok genç duruyorsun da." diye sordu. Gülümsedim. Bunu duymaya alışıktım ama her defasında hoşuma gidiyordu.

"Yirmi dört." dedim ve ona doğru baktım. "Sen?" diye sordum . Bu kez o gülümsedi.

"Ben yirmi yedi yaşındayım ya." dedi yola bakarak. Başımla onayladım, anladım anlamında. Sonrasında ben pek bir şey demedim ama Uğur yine laf attı.

"Kuzenle severek mi evlendiniz?" diye sordu. Severek evlenmiştik. Ama bunu neden soruyordu ki?

"Severek. Neden soruyorsun?" diye sordum. Dudaklarını büktü, bilmiyorum anlamında.

"Öylesine yenge. Özel bir nedeni yok." dedi ve sonrasında sessizce devam etti yolculuk. Sadece arabada çalan şarkının sesi vardı.

Bir süre sonra eve geldik. Kaynanamlar kahvaltıyı bahçeye hazırlamışlardı. Kaynanamın abisi, yengesi, Uğur ve kardeşi, ben, görümcem ve kaynım vardık sadece. Kayınpederim dört sene önce ölmüş. Biz daha evli değildik o sıralar.

"Hoş geldin kızım." dedi kaynanam. Öz annem olsa bu kadar sıcak ve iyi davranırdı. Gülümseyip sarıldım.

"Hoş buldum anne." dedim ve ayrılıp elini öptüm. Ardından diğer büyüklerin de elini öptükten sonra, masadaki tek boş yer olan Uğur'un yanına oturdum. Ben oturunca hafif kaydı, bana yer açmak için. Tekli sandalye değil de, uzun tahta banklarda oturuyorduk. Kayınpederim ölmeden önce yapmış.

Kahvaltı ederken, bir yandan da sohbet dönüyordu masada. Ben pek katılmıyordum sohbete çünkü beni ilgilendiren bir mesele yoktu.

"Hiç konuşmuyorsun yenge." diyen sese doğru baktım. Benim bakışlarımı görünce devam etti. "Canın mı sıkkın?" diye sordu kaynım Savaş. Başımı olumsuz bir şekilde salladım ve gülümsemeye çalıştım.

"Yok ya iyiyim. Dalmışım. Sizi dinliyordum." dedim. Yanımdaki bakışları hissedebiliyordum ama bakmıyordum.

"Akşam sözden sonra bütün gençler sahildeki kafeye gideceğiz. Sen de gelirsin değil mi?" diyen kişi görümcemdi. Aslında hiç gitmek istemiyordum. Bu gecenin bir an önce bitmesini ve evime gitmek istiyordum.

"Bakalım. Akşam olsun da." dediğim sırada telefonum çalmaya başladı. Eşim arıyordu. Müsade isteyerek kalktım ve eşimle konuşmak için içeri, tam karşıdaki odaya girdim kapıyı açık bırakarak.

Tekli koltuğa oturdum ve eşimle konuşmaya başladım. Başımı kaldırdığımda, eşimin kuzeni olan Uğur'la bakışlarımız kesişti. Bütün konuşma, Uğurla kaçamak bakışlarımız eşliğinde geçti. Bu kuzen, bütün dengeleri değiştirecekti. O sıralar, bundan haberim yoktu...

Yorum yapın lütfen.