30| Can yakan gerçekler

7.8K 110 1
                                    

"Ne saçmalıyorsunuz siz? Benim annemle babam ben küçükken öldü." dedim, üstümdeki şoku biraz da olsa atlattıktan sonra.

"Hayır Tutku. O senin öz annen değildi. Baban öz babandı ama annen öz annen değildi. Senin öz annen benim. Ben doğurdum seni." dedi. Başımı salladım olumsuz bir şekilde.

"Yalan söylüyorsun. Benim annem öldü. Daha küçük bir çocuktum ben." dedim. Yalan söylüyordu bu kadın. Eğer annem olsaydı, yetimhanede büyümeme razı olmazdı.

"Yalan mı söylüyorum? O halde şuna bir bak." dedi ve elindeki belgeyi gösterdi. Doğum belgesiydi bu. Benim doğum belgemdi. Belgeye bir göz attım. Doğru gibi duruyordu. Gözlerimin dolmasına engel olamadım. Bu kadın gerçekten de benim biyolojik annemdi..

"Annemsin öyle mi? Annem olduğunu söylüyorsun." dedim, gözlerimden yaşlar akarken. "Peki neden senin yanında değil de yetimhanede büyüdüm ben? Neden yetimhanede büyümeme göz yumdun?" dedim ve ayağa kalktım. "Şimdi gelmiş karşıma annem olduğunu söylüyorsun." dedim ve elimdeki belgeyi buruşturup, önüne attım. "Bu kağıt parçasında yazanların hiçbir önemi, hiçbir hükmü yok gözümde anladın mı? Benim annem ben dokuz yaşındayken öldü. Başka da annem yok. Doğurmakla anne olunmuyor." dedim ve bir iki adım attım daireme doğru. Aklıma gelen şeyle tekrar döndüm. O da ağlıyordu.

"Beni bir daha arama. Sen benim annem değilsin." dedim ve daireme geçtim. Kapının dibine oturup ağlamaya devam ettim. Birkaç dakika sonra kapı çaldı. Vazgeçmeyecekti anlaşılan.

"Defol git buradan! Yüzünü görmek istemiyorum!" diye bağırdım. Ama kapının ardından, başka bir ses duydum.

"Benim Tutku. Uğur." deyince, ayaklandım ve kapıyı açtım. Yüzümü görünce, yüzündeki ifade değişti. Endişeyle büründü bakışları.

"Neyin var? Neden ağlıyorsun?" dedi yüzümü ellerinin arasına alarak. Bir şey demeden sarıldım bedenine. Buna çok ihtiyacım vardı. O da bir şey demeden, kollarını belime sardı.

"Şu an sadece sarıl. Lütfen şimdi bir şey sorma. Sadece sarılmaya ihtiyacım var." dedim kırık sesimle.

"Tamam. Sormayacağım." dedi ve saçlarımı okşadı sarılırken. Uğur yine en zor anımda yanımdaydı. Sakinleşmeden ayrılmak istemiyordum kollarından. Kokusu bile yeterliydi bunun için.

Yakında final gelir.

YASAK TUTKU (+18)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin