Taehyun hiçbir şeyin farkında olmadan uyuyordu.
Uyumadan önce kapıyı kilitlememişti ve bu da Beomgyu'nun eve girmesini kolaylaştırmıştı.
Beomgyu kapıyı açtı ve içeriye geçtikten sonra da geri kapattı.
Sırıtmadan edemiyordu çünkü bu gece Taehyun'un korkulu rüyası olacaktı.
Beomgyu eve Taehyun ile uğraşmadan önce evi gezdi.
Beomgyu evi gezedursun biz de Taehyun'a bakalım.
Taehyun bir elini yastığının altına koymuş diğer eli de yorganın altında uyuyordu.
Taehyun'un uykusu çok ağır değildi ama 1-2 kez Taehyun derseniz de uyanmazdı. Anlayacağınız Taehyun'u uyandırmaya çalışırken biraz uğraşmanız lazımdı.
Kapının kapanma sesi biraz yüksek çıktığı için Taehyun tek gözünü açtı. İlk etrafa baktı sonra da kaplaranlık olan koridora..
Yanındaki kırmızı gece lambasını açtı ve tekrardan koridora baktı.
Koridorda az önce hiçbir şey görememişti ama şimdi mutfağı görebiliyordu yattığı yerden.
Her şey yolunda diyerek tekrardan uykuya dalacağı sırada mutfaktan şiddetli bir ses geldi.
Taehyun yerinden sıçradı sesten dolayı. Gecenin bu saatinde ne olmuştu? Evinde biri mi vardı?
Taehyun bir yandan korkuyordu ama bir yandan da ne olduğuna bu sesin nereden geldiğine bakmak istiyordu.
Bir anlık cesaret ile terliklerini giydi ve yataktan kalktı.
"Acaba şimdi ne sikim bir olayla karşılaşacağım?"
Evet Taehyun azıcık (?) küfür ediyordu ama eğer Taehyun küfür ediyorsa bu işte bi iş var diye düşünmek de lazım.
Eline telefonunu aldı ve flaşını açıp ağır adımlar ile mutfağa doğru ilerledi.
Daha 2-3 adım atmıştı ki odasının ışığı bir anda söndü.
"Hassiktir ya kapanacak zamanı buldu bu salak ışık da"
Taehyun telefonunu etrafına doğru tuttu. Şu anlık bir şey görünmüyordu ta ki mutfağın girişine kadar.
"Taehyun, canım kardeşim buradayım arkandayım."
Taehyun mutfağın girişine gittiğinde arkasından ablasının sesini duydu.
Yavaşça arkasını döndü ve kendini yere düşmemek için zar zor tutan ablasına baktı.
"A-abla.. S-sen.. Y-yaşıyorsun."
"Kardeşim beni iyi dinle."
"Abla gel yanıma öyke konuşalım lütfen."
"Gelemem Taehyun sadece beni dinle."
Taehyun sustu ve ablasını dinledi.
"Taehyun şu an beni görüyor veya duyuyor olabilirsin ancak ben gerçek değilim ben öldüm şu an sadece ruhum var."
"Hayır abla! Sen yaşıyorsun işte önümdesin."
"Hayır bebeğim bak ben hala ölüyüm istersen sana kanıtlayayım."
"Nasıl kanıtlayacaksın?"
Taehyun, arkasından onu izleyen Beomgyu'yu fark etmeden gerçek sandığı ablası ile konuşmaya devam etti.
"Bak kolumdaki dövmem yok. Sonra benim hiç çıkarmadığım bilekliğim ve kolyem de yok. Hadi son ikisini boşver ama dövmemin neredeyse yapılmamış gibi durması sence de saçma değil mi kardeşim?"
"E-evet dövmen yok.. Eğer sen şu an ölüysen seninle nasıl konuşabiliyorum peki ben? Ben de mi öldüm yoksa?"
"Hayır benim şapşal kardeşim Beomgyu sayesinde konuşuyoruz."
