"Hadi Beomgyu ya sabahtan beri odada ne yapıyorsun?"
Taehyun mutfaktan Beomgyu'ya seslendi. Neredeyse yemek hazırdı ve Beomgyu hala odadan çıkmamıştı.
"Cevap da vermiyor beyefendiye bak sen."
Taehyun oflayarak odasına doğru çıktı. Müsait olup olmadığını bilmediği için kapıyı tıktıkladı.
"Beomgyu?"
"Efendim güzelim?"
"Müsaitsen gelebilir miyim?"
"Gelebilirsin"
Taehyun kapıyı açtı ve camın kenarında karşıdaki villanın bahçesinde oynayan çocukları izleyen sevgilisine baktı.
"Bir sorun mu var?"
Beomgyu burnunu çekerek konuştu.
"Yok canım ne sorunu olacak sadece özledim."
"Neyi özledin?"
"Çocukluğumu özledim."
"Beomgyu gelir misin yanıma?"
Taehyun yatağa oturdu ve sevgilisinin de yanına oturması için yanını patpatladı.
Beomgyu camın kenarından kalktı ve Taehyun'un yanına oturdu.
"Neyin var sevgilim?"
Beomgyu, Taehyun'un gözlerinin içine baktı ve konuştu.
"Bir şeyim yok bebeğim ben gayet iyiyim. Sadece.."
Kıkırdadı.
"Karşı villadaki çocukları görünce insanları öldürmediğim zamanlar aklıma geldi."
"Anlatmak ister misin?"
"Sıkılmaz mısın?"
"Beomgyu, söz konusu sen isen hiçbir şeyden sıkılmam merak etme."
"Peki o zaman huh. Daha 15 yaşındaydım. Annem ile babam abim yüzünden kavga ediyorlardı. Zaten abimi de pek sevmezdim. Babam diyordu ki " Bu çocuk senin yüzünden böyle oldu sana benzemeseydi en azından bir işe yarardı" dedi annem de durur mu? Hemen cevabını verdi babama. "Asıl senin yüzünden böyle bu çocuk. Eve gece geç saatlerde geliyorsun, ödevlerine yardımcı olmuyorsun ama herşeyin suçlusu ben oluyorum öyle mi?" dedi. Babam annemin bu dediği karşısında anneme çok sert bir tokat attı ve-"
Beomgyu devamını getirmek istemiyordu çok canı yanmıştı çocukluğundan dolayı.
"Tamam sevgilim eğer daha fazla anlatmak istemiyorsan anlatma."
"Hıhı"
Beomgyu kafasını yukarıya kaldırdı ve sırıttı. Bir eliyle de gözlerinden akan göz yaşlarını siliyordu.
"Seni 8 ay önce o evde bıraktığım günden 2-3 hafta sonra babamı eve bir kadınla gelirken gördüm. Sarhoştu zaten belliydi. Ben de telefonuma bakıyordum. Bunlar kim diye sordum babama sadece bir soru sorduğum için 2 kere vurdu bana. Sonrasındaysa annemle kaldıkları odaya gittiler.
Annem odada uyuyordu o zaman. Gözlerimin önünde babam annemi merdivenlerden itti. Eğer b-ben o zaman orada olmasaydım a-annemi 6 ay daha erken kaybedecektim. Dayanamadım Taehyun o orospu ile birlikte oldukları gece babamın silahını aldım ve ikisini de öldürdüm."
Taehyun, Beomgyu'yu ilk defa bu kadar fazla ağlarken gördüğü için bir garip hissetmişti.
"Beomgy-"
"O günden birkaç hafta sonra da annemin akciğer kanserine yakalandığını öğrendim. 6 ay sonra da onu kaybettim. O gece seni de tamamen kaybettiğimi düşününce delirdim. Sokağa çıktım ve dar sokaklardan geçen bütün herkesi öldürdüm"
Taehyun'un da gözleri doldu hemencecik Beomgyu'nun bu kadar şey yaşadığını bilmiyordu.
"Şşşt tamam geçti sevgilim bak ben buradayım senin yanındayım."
İkisi de birbirine sımsıkı sarıldı. Beomgyu kafasını Taehyun'un omzuna koydu ve sakinleşmeye çalıştı. Taehyun ise ona yardım etmek için saçlarını nazikçe okşadı.
"O y-yüzden beni kimse s-sevmedi Taehyun. Eski okulumdayken de dışlanırdım hep zorbalığa uğrardım. Ama seninle aynı okula geçmeden önce hepsini pişman ettim."
"Beomgyu geçti hepsi artık hayatında hiçbir şeyin seni üzmesine izin vermeyeceğim ben tamam mı?"
Beomgyu kafasını kaldırdı ve Taehyun'a baktı.
"Seni seviyorum Taehyun. Hem de herşeyden çok. Bunca yaşananlara rağmen benimle kaldığın için sana minnettarım."
"Önemli değil Beomgyu zaten ben de ailem ile fazla iyi anlaşamıyordum. O yüzden fazla kızmadım sana."
"Sevindim"
"Ayy bak duygusallığa bağladık yemekleri unuttuk hadi gel de yemeklerimizi yiyelim."
Beomgyu yataktan kalkmadan önce Taehyun'un dudağına buse kondurdu.
"Yiyelim güzelim gel."
Merdivenlerden inerken Taehyun aklına gelen şey ile Beomgyu'ya döndü.
"Bizim evin yan tarafına iki kişi taşınmış onlara da götürelim olur mu?"
"Ahh benim düşünceli bebeğim. Ne kadar da iyi kalplisin sen böyle?"
"Teşekkür ederim sevgilim hadi gel onlara yemeklerini verelim de biz de yiyelim sonra."
"Tamam bebeğim."
Taehyun yaptığı yemekleri geniş bir poşetin içine koydu ve hazırlanıp yan taraftaki villanın oraya gittiler.
Eve geldiklerinde zili çaldılar ve kapıyı açmalarını beklediler. Zaten bir kaç saniye sonra açıldı.
Pembe saçlı biri (dünkü yaşadığım olay aklıma geldi) kapıyı açtı.
"Buyrun?"
"Merhabalar yeni taşındınız galiba buraya?"
"Ah evet daha 1 saat falan oluyor taşınalı ancak siz kimsiniz acaba?"
"Şey biz yan villanızdakileriz. Yemek yiyecektik sizin geldiğinizi görünce size de yapalım dedik yorulmuşsunuzdur."
Taehyun tepsiyi uzattı. O sırada mutfaktan upuzun boylu biri geldi.
"Kim gelmiş Yeonjun?"
"Gel kanka yan villamızdaki kişiler gelmiş de bize yemek getirmişler."
Soobin gamzelerini belli ederek güldü.
"Çok çok teşekkür ederiz ama zahmet etmişsiniz ne gerek vardı bu kadar yemeğe?"
"Olur mu öyle ya ilk gün yorgunluğu zor olur."
"Tekrardan teşekkür ederiz."
Soobin Yeonjun'un koluna dirsek attı Taehyun'un elindeki tepsiyi alması için.
"Ahh çok özür dilerim ben hemen alayım şunu."
"Sorun değil. Umm isterseniz akşam da bize gelebilirsiniz hem atıştırmalık bir şeyler de hazırlarız sohbet falan ederiz. Tabi size de uygunsa?"
"Ah bize uygun ancak size rahatsızlık vermez miyiz?"
"Aşk olsun ya ne rahatsızlığı. O zaman akşam görüşürüz biz artık gidelim."
"Teşekkür ederiz."
Taehyun ve Beomgyu eve gittiler ve yemeklerini yediler.
....
Aklıma fikir gelmedi devam getirecek😑
