"සුබ උදෑසනක් ළමයිනේ.."
"සුබ උදෑසනක් ෂින්ශෙන්."
"ඔයාලා මේ දවස් ටිකේ නිවාඩුවක් ගත්ත නිසා අද ඉදලා වැඩිපුර පැයක් මම පන්තිය කරනවා."
"අනේ ෂින්ශෙන්.අපි හවස වැඩනේ.."
"හැමෝම වැඩද."
ලමයි හැමෝම හිස වනලා ඔලුව බිමට පාත් කර ගනිද්දී මට හිතුනේ මේ ලමයි ඕනවට වඩා දුක් විඳිනවා කියලයි.
"එහෙනම් අපි රෑට කරමු..කාටද එන්න පුලුවන්."
පන්තියේ ළමයි හැමෝම අත උස්සලා එන්න පුලුවන් කියලා කියලා කියද්දී තාරූ ඩෙක්ස් එකේ ඔලුව තියාගෙනම අත ඉස්සුවා..මගේ කට කොනට හිනාවක් ආවේ අඩුම තරමේ තාරූ මගේ පන්තියට හරි ඇහුම්කම් දෙනවා කියලා හිතුන නිසයි.
"එහෙනම් හවස 7 වෙනකොට මගෙ ගෙදරට එන්න"
මගේ ගෙදර කිව්වෙ මම නැවතිලා හිටපු ගෙදර..අත්තම්මා නැති වුනාට පස්සෙ තාරූ ෂාන් දෙන්නම මට තාරූගෙ ගෙදර ඉන්න කියලා කිව්වත් හිත හදාගෙන මට තාරූගේ ගෙදර ඉන්න බැරි වුනා..මොකද මම තවම හිටියේ අත්තම්මා නැති වුන එකේ වරද මගේ පිට දාගෙනයි.ඒ නිසා සුපුරුදු පරිදි මම මගේ ගෙදර ඉන්න තීරණය කරා..
"එහෙනම් අපි පාඩම පටන් ගමු නේද."
පුරා පැයක්ම මම ළමයින්ට කොරියානු සාහිත්‍ය උගන්නන්න පටන් ගත්තා..ෂියැන්ජින් ගණිතය උගන්නන ගුරුවරයා අද පාසල් ඇවිල්ලා තිබුනේ නැති නිසා ඒ වෙලාවෙත් මම ලමයින්ට ඉගැන්නුවා..
කිසිම කම්මැලිකමක් නැතුව ළමයි ඔක්කොම ආසවෙන් ඉගෙන ගන්න හැටි දැකලා මට සතුටු හිතුනේ මගේ දැනුන මේ වගේ දුප්පත් ලමයි එක්ක බෙදා ගන්න ලැබුන එකට හදවතින්ම සතුටු වෙන ගමන්.
ඒත් තාරූ...මේ කොයිම මොහොතකවත් ඔලුව උස්සලා පාඩමට අවධානය දුන්නෙ නෑ..කෝට්ටත් පිටුපසට කරගෙන පන්තිය අවසානයට වෙනකම් ආපු මම ළමයින්ගේ අවධානයට හසු නොවෙන්න මගේ පිට අල්ල තාරූගේ නලලට තියලා බැලුවේ එයා අසනීප වෙලාද කියලා හිතලා..
"හොරගල් අහුලන්නෙ මොකද ගුරෝ."
තාරූ ඇස් පියාගෙනම අහද්දී ඉක්මනට එතනින් අයින් වුන මම ගුරු මෙසේ ලඟට ගිහින් වාඩි වුනා..
YOU ARE READING
🩸HELP🩸(Jikook ff) *COMPLETE*
Horrorආදරේ කියා පෑවත් බිදෙන හිත්නම් කොතෙකුත් ඇතිද නොකියා කරන මේ ආදරේ ට මොනවා නන් වෙන්න බැයිද සීනිබෝලෙට මන් තරම් වෙන ආදරේ වෙන කෙනෙක් ඉන්නවා ද අසම්මතයක් වී දුක් නොවන්නට ආදරේ මන් සගවගන්නද???❤️🥺
