5 kişi, 5 farklı insan, 5 farklı beden.
Hepside, tek bir amaç için toplandı. Dans!
Onlar aşklarını dansa kattılar.
Bahar, yeni gittiği okulda bir dans yarışmasına katılır. Orada 4 yeni insan ile karşılaşır. Bu yarışmanın kazananı belli değil mi?
"A...
Bölüme başlamadan küçük yıldızımızı parlatmayı unutmayalım.
Kırmızı kalplerinizi bu satıra doldurabilirsiniz.
Keyifli okumalar.
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
27.Bölüm: ❝Gerçek Yüzler❞
Bazı rakipler iyi olurken bazıları her daim kötü olur. Bu fani dünyada kötüler kadar iyilerde vardır. Ama kötüler her zaman bir adım öndedir. Bizim rakiplerimiz ta baştan belliydi, kötüler. O alay dolu, küçümser bakışları kendini belli ediyordu. Ama bizim alay konusu olabileceğimi hiçbir şey yok. Olmayacakta.
"Çocuklar kendinizi tanıtsanıza." Serkan hocanın cümlesi ile ilk önce ben atıldım.
"Bahar Aydın." Benden hemen sonra Ahenk, "Ahenk Günday." Fırtına öncesi sessizlik grubu aralarında fısıldaşıp güldüler.
"Bora Atahan."
"Ulaş Boz oğlu."
"Bulut Tiryaki." Hepimizde onlara nazaran daha ciddi olduk. Bulut bile ciddiydi düşünün artık!
"Reyyan Sıfır." Bunu sarı saçlı, göz rengi maviydi ama lens taktığı çok belliydi. Üstüne beyaz kısa kollu altına ise fazlaca kısa kırmızı bir etek giymişti.
"Ece Sansar." Bunu da esmer kız demişti. Saçları çok uzun değildi hatta kısaydı omzuna kadar galan geliyordu.
"Süleyman Cebeci." Bunu eli yüzü düzgün olan çocuk dedi. Gayet şirin birisine benziyordu ama o da alaylı tavırlar ile bakıyordu o yüzden gözümde pek bir değeri yok.
"Çağrı Revani." Bulut soy adını duyduktan sonra gür bir kahkaha attı. Onunla beraber Ahenk'te.
"Bende sütlaç." Dediğinde, hepimiz kahkaha attık. Onların grubu ise gözlerini devirdiler.
"Demir Zorel." En sonuncu olan simsiyah saçları, üstü de aynı öyleydi. Polo yaka siyah bir tişört altına da siyah kot pantolonu giymişti.
"Birbirinizi tanıdığınıza göre uçaklara geçebiliriz." Adının Reyyan olduğunu öğrendiğim kız Ece'nin kulağına bir şey dedi ve Ahenk'i gösterdi.
Onu gösterirken benimle göz göze geldiler, ben tip tip bakarken de yüzleri bozuldu ve önlerine döndüler.
Uçak'ın kalkma vakti geldiği için hepimiz bindik. Bizim grup sağ periyotta ötekiler sol periyota geçtiler. Kemerlerimi bağladıktan sonra yanımda oturan Bora'ya baktım. Onun yanında Bulut, bizim hemen arkamızda ise Ahenk ve Ulaş vardı. Uçak kalkmaya hazırlandığında Bora'nın elini sımsıkı tuttum. Hatta o kadar sıkı tuttum ki Bora başını bana doğru çevirdi.
"Ne sıkıyorsun kızım elimi?" Bende başımı ona doğru çevirdim.
"Uzun zamandır binmiyorum." Dedim, anlaması için. Bora bakışlarını eline çevirdi ve yüzünü buruşturdu.
