TUTKULU DANS | TAMAMLANDI

35.Bölüm: ❝Yara Olmak❞

Bölüme başlamadan küçük yıldızımızı parlatmayı satır arası yorum yapmayı unutmayalım.💚

Kırmızı kalplerinizi bu satıra alabilirim.

Bölüm şarkısı: yirmi7 - Muhtemel Aşk

Keyifli okumalar.💚

***

35.Bölüm: ❝Yara Olmak❞

Canından çok sevdiğin insana bazen yar olursun bazen de yara...

Ben sevdiğime yar olmak istiyordum. İleride neler olacaktı? Biz nasıl bir hayat sürecektik? Şimdiden bunları merak ediyordum.

Bora'nın tedavisi iyiye gidiyordu.

Annem ve babam beni 2 günde bir arayıp durumumu soruyorlardı. Onlara ne kadar iyiyim desemde ben hiç iyi değilim.

Ruhumun günden güne çürüdüğünü hissediyorum. Bora'nın karşısında mutlu olmaya çalışsam da yapamıyorum, mutsuzum.

İyi değilim.

Saçlarını kaybettiği o gün hiç birimizle tek bir kelime konuşmadı. Kendisinin çirkin olduğunu düşünüyordu belkide.

Ama Bora her hâliyle mükemmel.

Bunu ona söylesem de benim yalan söylediğimi düşünüyordu. Saçları sanki her şeyiydi, onları kaybedince biraz daha kötü oldu.

Tedavisini aksatmadık ama Bora mental açıdan hiç mutlu olmuyordu. Ne bir adım ileriye nede bir adım geriye ilerlemiş olduk.

"Bahçeye çıkma günü hadi çıkalım." Bulut'un sesiyle Bora'ya baktım.

"Temiz hava alalım cidden beynimize oksijen gitsin." Ahenkte sonunda konuşabilmişti.

"Var mıydı sende?" Ulaş'ın cevabı gecikmedi.

"Yemin ederim top gibi fırlatırım seni." Ahenk sinirle bunu söylediğinde ben tekrardan Bora'ya baktım.

"Hadi çıkalım hem hava alırız." Bakışları usulca bana döndü.

Hastanede durduğumuz hafta sayısı 3 olmuştu, 1 ayı tamamlayacaktık.

"İstemiyorum rahat bırakın beni." dedi ve arkasını döndü.
Bu tepki ile hiçbirimiz karşılaşacağımızı düşünmedik ve şok olduk.

"Küfürlerin en büyüğünü hak ediyor bu herif." Bulut bunu dedi ve Bora'nın yanına gitti.

"Evimin küçük prensi ne oldu yine? Günün mü geldi?" Bulut'un söyledikleri ile Bora'ya bakmaya devam ettim. Yine hayatında bizleri istememeye başlamıştı.

"Uyuyacağım, uyandığım da hiç biriniz oda da olmasın. Gelmeyin." Bora bunu dedi.

Yutkundum ve hızla çarpan kalbimin üzerine elimi yasladım.

"Oğlum sen anormal misin?" Bulut bunu dese de Bora'nın sesi çıkmadı.

"Çıkalım hadi uyusun." Ulaş'ın önerisi ile son kez Bora'ya baktım ve sessizce benim çıkmayacağımı söyledim. Üçü çıktılar bende sessizce koltuğa geçtim.

"Herkes çıksın dedim." Bora'nın sesiyle şaşkınlıkla ona baktım.

"Sen benim burada olduğumu nasıl anladın?" Bora bana dönmedi. Sadece sırtını görüyordum.