5 kişi, 5 farklı insan, 5 farklı beden.
Hepside, tek bir amaç için toplandı. Dans!
Onlar aşklarını dansa kattılar.
Bahar, yeni gittiği okulda bir dans yarışmasına katılır. Orada 4 yeni insan ile karşılaşır. Bu yarışmanın kazananı belli değil mi?
"A...
Bölüme başlamadan, küçük yıldızı parlatırsanız çok sevinirim.
Kırmızı kalplerinizi bu satıra doldurabilirsiniz.
Keyifli okumalar <3
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2.BÖLÜM: ❝MİSAFİR❞
Neşe, defterini ve kitabını çıkardı. Çalışkan bir öğrenciye benziyordu. Hoca geldiğinde nede olsa çıkacaktı, Bora. Kendi rezil olacak, bende büyük bir zevk ile izleyeceğim. Çantama koyduğum tek şey defter ve kalemlikti. Neşe, plastik şişesini çıkarıp kapağını açtı. Sonrasında kana kana suyunu içti. Adı gibi pozitif bir insana benziyordu.
Sınıf kapısının açılma sesini duyduğumda, bakışlarımı o tarafa çevirdim. Hoca gelmişti, eğlence başlasın! Herkes ayağa kalktığında, bende kalktım. Hoca, gözlüğünü düzeltti. Masaya çantasını bırakıp, tahtanın önüne geçti.
"Tünaydın." Dedi, her bir ağızdan;
"Sağ olun, hocam." Dedik, sınıfça. Herkes yerine oturduktan sonra hoca yüzüme baktı. Bir şey demeden yerine oturdu. Sınıf defterini açtı, galiba yoklama alacaktı.
"Neşe İset." Neşe hemen elini kaldırdı.
"Buradayım, hocam." Dedi, hoca bir şeyler yazdı. Daha bir sürü kişini ismini söyledi. Sınıfta söylemediği bir ben birde Bora kalmıştı. Gerçi Bora'nın neyini söyleyecek ki, o buranın öğrencisi değil.
"Bora Atahan." Duyduğum ses ile, gözlerim fal taşı gibi açıldı. Az önce söylediğim sözler bir tıpa misali bana girmişti. Arkamı döndüm, Bora alay-vari bir şekilde elini kaldırdı.
"Burada." Hoca, yüzümüze dahil bakmıyordu. Açık alan ağzımı gösterdi,
"Bahar Aydın." Elimi kaldırarak, "Burada." Dedim, hoca deftere bir şeyler daha yazdı. Sonrasında masasından kalktı.
"Matematik dünyanın en önemli dersidir. Nasılsa, beynimiz en önemli organımız ise matematikte öyledir." Kısa bir özlü sözlerden sonra, çantasının fermuarını açtı. İçerisinden tahta kalemi ve test kitabını çıkardı.
"Konumuz, Trigonometri." Tahtaya büyük harfler ile yazdı. Sonrasında konuyu anlatmaya başladı. Aşina olmadığım bir konu değil. Yineden dinlemeye devam ettim.
30 dakika boyunca hocayı dinlemek zorunda kaldım. Teneffüs zili çaldığında, defterlerimi çantamın içerisine koydum. Neşe, yönünü benim olduğum tarafa çevirdi.
"İstersen sana okulu gezdirebilirim." Dedi, ben daha cevabını vermeden, araya bir ses girdi.
"Ben gezdiririm, Neşe." Sesin sahibini tanımak zor olmadı. Başımı değilde sadece gözlerimi sesin geldiği yöne çevirdim.
