POLAROID PICTURE.

9: de afvraging

[MATTHY]

Het was een "rustige" dag. Ik had meer spullen verzameld, en besloot nog een nacht in hetzelfde huisje te verblijven. Ik maak een vuurtje, waar ik het konijn opleg die ik vandaag gevangen en gedood heb. Het was een kut gevoel. Maar het moet. Dat is niet het gene waar ik nu moeilijk over mag doen.

De avond viel weer, het werd langzaam donker. Ik probeerde zo min mogelijk aan het moord gedeelte te denken, maar wel aan een oplossing. De woorden "schijn bedriegt" verlaten mijn hoofd maar niet. 1 winnaar, schijn bedriegt? Dan is er dus een oplossing.

Ik kraakte tijdens het verzamelen mijn hersens hier de hele tijd over, maar ik kwam niet verder.

Ik stak een scherpe stok in het konijn, en hield deze boven het vuur. Ik was op een boomstronk gaan zitten en keek naar het beest. Ik was gisteren en vandaag nog niemand tegenkomen, gelukkig is de arena groot.

Ik hoorde ineens een gekke ruis, als reflex keek ik naar boven, en ja hoor; er was een scherm te zien. Mijn ogen werden groot; een embleem in de hemel...? Ik heb de Hunger Games vaak genoeg gezien om te weten wat dat 9/10 keer betekent.

Er verscheen langzaam een foto in beeld, met informatie eronder. Ik kon mijn ogen niet geloven.

Een lange jongen met rood haar, een snorretje, en een uitgerekte lach keek me aan. Mijn hart brak.

"Koen van Heest"
15/06/1998 - 22/09/2022
Afgemaakt door doorgedraaide speler.

Ik geloofde het niet. Ik wilde het niet geloven. Ik voelde de tranen over mijn gezicht rollen, en een paar seconden laten huilde ik hardop. Ik liet het gaan. Met mijn handen greep ik naar mijn mond en mijn ademhaling stokte verschrikkelijk. Mijn beste maatje...

Het moet s'nachts gebeurt zijn. Anders was overdag wel een kanon of iets in die richting afgegaan. Ik ben niet wakker geworden vannacht.

Iemand heeft Koen in koude bloede vermoord.

Mijn hersenen malen, ondertussen huil ik nog steeds. Ik kruis mezelf af, ik heb het natuurlijk niet gedaan.

Raoul... Nee, dat kan niet. Dat weiger ik te geloven. Raoul kán het gewoon niet gedaan hebben. Ik weet zeker dat Raoul nu zijn hersenen aan het pijnzen is voor een oplossing.

Robbie... Ik heb hem een dag uit mijn hoofd gehouden, maar mijn hart gaat sneller kloppen als ik aan hem denk. Van iedereen wil ik hem het liefst zien... Hem in mijn armen sluiten... Zijn lippen op de mijne voelen...

"Mat, je dwaalt af!" Sprak ik mezelf tegen. Ik schudde mijn hoofd en raapte mezelf bij elkaar, voor zo ver dat ging.

Milo... Zou Milo het dan gedaan hebben...? Ook al ken ik alle jongens goed, Milo is het voor mij het meest lastig in te schatten... Maar Koen, hij zou Koen toch nooit wat aandoen?

Ik realiseer me dat ik hier geen steek verder mee kom, aangezien iedereen het geweest zou kunnen zijn. De spelleiders zouden ook roet in het eten kunnen hebben gegooid. En wie weet zou dan iedereen in staat zijn om zijn beste vrienden te vermoorden...

[RAOUL]

Ik moet sneller denken, ik moet sneller de oplossing vinden. Niemand mag meer sneuvelen.

Denk Raoul, denk... Ik peins mijn hersenen. Met mijn handen op mijn hoofd geklemd denk ik na... Er moet een verband zijn. De woorden galmen van de vrouw galmen weer door mijn hoofd. "Positie... 1 winnaar... schijn bedriegt... Dead men tell no tails... Moord is de oplossing..."

Oké, schijn bedriegt en winnaar zijn makkelijk gelinkt. Schijn bedriegt dat er maar 1 winnaar kan zijn, er kunnen dus meerdere mensen het spel verlaten. De gedachte dat wij dit niet allemaal kunnen zijn doet pijn, maar ik probeer hem te verzetten. Liever 4 man dan 1.

Dus er kunnen meerdere mensen blijven leven... Maar hoe? "Positie... Dead men tell no tails... Moord is de oplossing..." Wat betekent dat laatste toch ook? Ik meen dat ik dat ergens eerder heb gehoord, maar ik kan maar niet plaatsen weer.

Gefrustreerd sla ik met mijn handen op het hout van de boomhut waar ik nog steeds in zat. Ik kan het gewoon niet met elkaar verbinden. De avond valt alweer, ik laat het rusten tot morgen. Maar morgen moet ik het weten, er mogen niet nog meer dingen gebeuren.

Ineens hoor in een stem vanuit de lucht, en ik zie de hemel van kleur veranderen. Snel steek ik mijn hoofd door het raampje van de hut en kijk ernaar. Er verschijnt een foto in de lucht. En bij het zien van de foto deed alles pijn.

Het was Koen, Koen was dood.

En het woord onder Koen zijn naam deed me nog hem meest schrikken: afgemaakt door een doorgedraaide speler.

Iemand heeft zichzelf nu al verloren.

Kunnen we nog wel allemaal terug?