Love Shot || Chaesoo

Episode 42

Jisoo POV

Pinilit kong maglakad papunta dito sa bed pero tinulungan parin ako ni Chae na maka higa ng maayos. Umalis siya at nagpunta sa bathroom, narinig ko naman na tumutunog yung cellphone niya kaya tinignan ko ito. Hindi na ako na surprise nung nakita kong lumabas sa screen niya ang pangalan ni Sooyoung.

Gusto kong alisin sa isip ko lahat ng sinabi ni Sooyoung, na meron silang affair ng asawa ko. Half of me gustong maniwala na totoo ang sinasabi ni Sooyoung and half of me naman ang nagsasabi na hindi yun totoo. Oo kaya kong tangapin na mag ex sila, pero hindi yun nabanggit sakin ni Chae. She never brought up issues regarding sa mga exes niya.

Sobrang sakin ng nararamdaman ko na hindi ko na ma explain. Para akong sinaksak sa puso, I can't feel my heart anymore. Hindi ko maintindihan kung saan ako nag kulang, kung may kulang nga ba sakin or kung hindi ba talaga ako marunong mag dala ng relationship.

Nung naramdaman ko yung footsteps ni Chae, inayos ko agad yung sarili ko. Naramdaman ko yung malamig na bimpo na dumampi sa mukha ko, nag cool down yung nararamdaman ko. I still feel dizzy parin sa sudden na pag tayo ko kanina.

Moments later, may tumawag ulit sakanya. Matagal na nagring bago niya ito sinagot. I know si Sooyoung yun, narinig ko siyang napa buntong hininga and heard footsteps palayo at narinig kong bumukas ang pintuan palabas sa kwarto.

Hindi ko naririnig yung pinag uusapan nila, kaya I used all my energy para kalang sumunod palabas ng hindi niya namamalayan. I gently open the door at nakikita ko siyang nakikipag usap dun, naririnig ko din yung mga sinasabi niya sa kausap niya.

"Wala kang sasabihin kay Jisoo! Oo na, pupunta na ko." sabi ni Chae with an authoritarian tone, then naglakad siya papunta sa kitchen. I felt my heart stabbed a million times nung sinabi ni Chae ang mga salitang yun. Of all people I know, bakit si Chae pa yung magsasabi non, bakit hindi sasabihin sakin?

I felt my knees become weaker, nanghina talaga ako. Pero pinilit ko parin makabalik sa bed at magpangap na tulog ako. I wiped my tears, 'Kaya mo yan Jisoo. Malalagpasan mo din yan.'

***

Naalimpungatan ako, nakatulog pala talaga ako after ko makabalik sa bed. Kinapa ko yung bedside ko expecting na katabi ko ang asawa ko, pero wala. It was cold and empty. Nalungkot ang puso ko, tears suddenly escape from my eyes at napahawak na lang ako sa puso ko na naninikip na.

I was about to get my phone sa bedside pero naramdaman ko ito sa pocket ko, napailing na lang ako. Kasi siguro alam ng isip ko na pinalitan niya ako ng damit, pero hindi eh. I'm still wearing the exact same clothes na suot ko kaninang umaga. This is the first time na hindi man lang niya ako pinalitan ng damit.

'Masyadong bang miss na miss si Sooyoung kaya kahit palitan hindi na nagawa?' I scoffed to myself and stare blankly at the ceiling. 'What do you expect Jisoo? First love yun eh, dun palang talo ka na.'

I get my phone from my pocket, para tignan sana yung oras pero nakita ko yung text ni Sooyoung. She sent the address kung nasaan sila, she even sent me picture para patunayan na nandun nga talaga ang asawa ko. She's wearing the same dress nung sinundo niya ako sa bar.