Gece'nin Rüzgarı

Bölüm 3 ~ Elinin Körü

Eve girdiğimizde burnumu kaplayan lavanta kokusu ile gözlerimi kapatıp içerideki havayı içime çektim. Ardından Buğra'nın yönlendirmesiyle oturma odasına doğru ilerledim.Koltuklardan birine oturdum, bacaklarımı üst üste atıp sırtımı koltuğa yasladığımda;sanki ev benimmiş gibi rahat gözüktüğüme emindim.

"Içecek birşey ister misin?"

Buğra'nın sorusuyla yüzümü evin duvarlarından çekip ona döndürdüm. Hâlâ ayaktaydı , ceketini çıkarmış ve siyah gömleğinin kollarını sıyırmıştı.

"Sağol gerek yok."

Cevabımla karşımda ki koltuğa oturdu.Bi ayağını bacağının üzerine attı. Erkek oturuşu işte. Evet öyle. Öylece bana bakmaya başladı. Ben ise dayanamayıp dudaklarımı araladım.

"Buraya ne için geldik?"

"Kalmak için."

Cevabına karşılık göz devirdim. Ne bekliyordun Gece fan fini fin fon için mı diyecekti. Doğru söylüyorsun. Bu cevap iyi şimdilik!

"O Klüpte olanlar neydi? Çok fazla silah sesi vardı. Kimdi onlar?"

"Bende tam sana soracaktım onu."

Ne diyordu bu böyle! Şimdi boku yedin diyor Gece!

"Anlamadım?"

Anlamadığına emin misin Gece'cim??

"Nesini anlamadın! Ilk defa geldiğin bir klübe değişik bir telefon konuşması yaptıktan sonra baskın yapılıyor!"

"Ne demeye çalışıyorsun sen!"

Resmen beni suçluyordu! Burada suçlu olan birisi varsa o! Benim görevim onu pişman etmek. Yankının aşkını elinden alan kişiden onu yarı yolda bırakarak intikam almak! Zamanında Buğra, Yankı'dan sevdiği kadını çalmış. Hırsız mı bu adam Gece??? Kadın gitmiş işte buna. O da kabul etmiş ama insan kardeşi dediği insana yapar mı bunu?

"Diyorum ki kim için çalışıyorsun? Amacın neydi?"

"Bir amacım falan yok! Beni evine getiren sensin asıl senin amacın ne! Adamların gibi sende mi sapıksın!'

"Benimle düzgün konuş Sevda!"

Bilmiyordu hakkımda hiçbirşey bilmiyordu. Sadece beni korkutuyordu. Sen kendini kandırmaya devam et. Ancak ben asla korkmayacaktım!

"Bu en düzgün halim bu Buğra! Ayrıca ne bekliyorsun? Bana demek istediğin ne?! Açıkça söyle!"

Ayağa kalktı ve bana doğru ilerleyeme başladı. Aranızda zaten 3 adımlık mesafe var Gece! Bende kalkıyım o zaman. Ayağa kalktım ve tam önümde durdu. Bu boyuyla göz göze gelmemiz mümkün değildi ancak ben başımı kaldırdığımda gözlerimiz birbirne değiyordu.

"Son kez soruyorum Sevda, kim için geldin oraya?"

Buna kanmamalıydım. Sonuçta polislerde suçlunun itiraf etmesi için sorguya çektikleri herkesin üzerine gider, suçlu oymuş gibi davranırdı. Suçlu olan kişide polislerin herşeyi bildiğini düşünüp itiraf ederdi. Ama bu adam benim hakkımda hiçbir şey bilmiyordu. Bende bilmiyormuş gibi davranacaktım. Sen aslında zeki kızsın ha.

"Bende son kez cevaplıyorum Buğra. Kimse ile işim yok! Kafamı dağıtmak için gittim oraya."

"Itiraf etmen için biraz canın yanmalı demek!"