DESTINED

Chapter Six

"I should not have ask him," bulong ko sa aking sarili sa hindi na mabilang na beses. Pinagsisisihan ko ang pagtatanong ko kay Kervin kahapon. It felt as though I stepped over the line when I heard his answer.

It doesn't concern you, does it?

'yon ang naging tugon niya sa akin at hindi ko ikakailang nabigla ako sa kanyang sagot. He could have at least said it in a friendly way, but knowing him... of course, he won't. Ang harsh niya talaga.

"Oo nga naman. It doesn't concern me at all. Eh ano kung magsyota sila? It won't make any difference, would it?" kausap ko ulit sa sarili ko habang papunta sa susunod kong klase. I sighed. Why does his answer bother me this much? But maybe because deep down, I know his answer caused me to feel a little sting. Isang salita lang naman ang inaasahan ko mula sa kanya kahapon eh - oo o hindi - pero ang pagsusungit niya ang natanggap ko. Hindi nga talaga siya madaling intindihin!

Pero sino ba talaga si Ginny? Why does he care so much on her to the point of being able to ignore other's situations? Inaamin kong selfish din naman ako ngunit, I feel damn guilty when I can't do something for those people who are suffering. Akala ko ganon rin siya. Akala ko he cares for others. But just because of that Ginny, okay lang sa kanya na nabu-bully ang anak ni Nathan? Oo, maraming na biktima 'yong gagong 'yon! But Jazz was right. His daughter is not necessarily the same with him.

"Aray!" nabalik ako sa ulirat nang may malakas na bumangga sa akin. Hinawakan ko ang aking kanang balikat na nabangga at hindi ko napigilang magmura ulit. Ang sakit kaya!

"Sorry, Miss." I heard him say, his voice is low and familiar.

Magsasalita pa sana ako nang madali itong nakaalis sa tabi ko. I was not able to have a good glance of his face. Tanging ang sideview nalang nito ang nakita ko pati na ang suot nitong makapal na jacket. Nagmamadali kasi siya. And just a few seconds after, I knew why he was such in a hurry. Ang dami niya palang fangirls at lahat sila'y nakabuntot sa kanya!

"Nakabangga mo siya?" Pang ilang ulit na tanong ni Liza sa'kin. Nandito kami ngayon sa canteen matapos ang aming huling klase ngayong araww. Kumakain sila ng dessert habang ako naman ay tinatapos na lang inumin ang binili kong softdrink.

"Kung siya 'yong naka-cap and shades and jacket na may nakasulat na Accountancy cheverloo sa likod, YES. Binangga niya ako." I said, without any interest in the topic.

"Grabe Chenee! Exaggerated ka, 'di niya sinasadya 'yon!" Halatang pagkampi pa ni Jazz don sa lalaking nakabunggo sa akin. "Mabango ba siya? Nakita mo ba ng malapitan ang mukha niya? Sobrang gwapo, no? Tsaka pahawak nga n'yang balikat mo!"

"Ako rin, paamoy!"

They both tried to reach my right shoulder. Pero bago pa nila ako molestiyahin ay tumayo na ako. Binagsak ko ang walang laman na soda can sa mesa at sinimangutan sila, "Alam niyo huwag niyo kong idadamay sa kalokohan niyo. Magpabangga kayo kung gusto niyo."

"Damot nito!" sabay nilang sabi na dahilan para ikunot ko ang aking noo.

"Madamot? Jusko, umayos nga kayo. Wala nga akong interes don! Ni hindi ko nga kilala 'yon!" Hindi ko na napigilan ang emosyon ko. How could they think about me like that?