★———ភាគទី:11———★
សូនូ:«យេីងគ្មានអ្វីក្រៅពីសាលារៀនមួយនេះទៀតទេ ដូច្នេះយេីងត្រូវតែនៅខាំពិសខ្មៅមួយនេះ ធ្វេីដូចគ្មានរឿងអ្វីកេីតឡេីង...» រាងតូចនិយាយរួចក៏ងេីបចេញពីបង់នេះទៅថ្នាក់រៀនវិញបាត់ទៅ ទុកអោយជុងវ៉ុននៅក្រញង់ខួរម្នាក់អែង មិនយល់ពាក្យពេចន៍មួយមាត់ដែលសូនូបាននិយាយ។ជុងវ៉ុន:«តេីគាត់ចង់មានន័យអ្វីទៅ បានជាគ្រាន់តែពាក្យប៉ុន្មានម៉ាត់នេះមានន័យជ្រៅជាងសមុទ្យទៀត? នេះខ្ញុំមិនយល់ទេហេុីយ ឈឺក្បាលណាស់...» ដោយកាត់បន្ថយការឈឺក្បាលខ្លួន ជុងវ៉ុនបាននៅម្នាក់អែងញុាំនំទាំងអស់ដែលខ្លួនបានទិញមកយ៉ាងវិលវល់។
-Skip
ចំណេរកាលបានមកដល់រសៀលពេលល្ងាច រីឯសូនូកំពុងតែរៀបចំចេញពីសាលាដេីម្បីទៅធ្វេីការក្រៅម៉ោងបន្ត។ កំឡុងពេលកំពុងដេីររកនឹងចាកចេញពីក្លោងទ្វារសាលាហេីយតែត្រូវបាននរណាម្នាក់ចាប់កដៃជាប់ ធ្វេីអោយអារម្មណ៍របស់សូនូងាកមកមេីលវិញថាជាអ្នកណា។ រួចក៏ឃេីញសិស្សថ្មីជុងវ៉ុននោះ បាននៅពីក្រោយខ្លួន ។សូនូ:«មានការអីមែនទេ?»
ជុងវ៉ុន:«គឺថា-តេីខ្ញុំសុំលេខទូរស័ព្ទបងបន្តិចបានទេ? មិនមែនក្នុងន័យអាក្រក់ទេប៉ុន្តែវាងាយស្រួលក្នុងការទាក់ទងគ្នា ពេលខ្ញុំត្រូវការបងឬបងត្រូវការខ្ញុំ» រាងស្ដេីងនិយាយយ៉ាងរអាក់រអួលមានអារម្មណ៍ថាអៀនពេលសុំលេខទូរស័ព្ទរបស់ភាគីម្ខាងទៀត។ សូនូបានស្គុបមួយស្របក់ដែលធ្វេីអោយជុងវ៉ុនអន្ទះសារយ៉ាងខ្លាំងបូករួមទាំងអារម្មណ៍យ៉ាងភីតភ័យតែមួយ គិតថាសូនូប្រហែលជាមិនអោយទេតាមមេីរទៅ។ ទីបញ្ចប់សូនូក៏ហេីបមាត់ឡេីង;
YOU ARE READING
𝐇𝐢𝐬 𝐆𝐮𝐢𝐥𝐢𝐭𝐲 | 𝐒𝐔𝐍𝐊𝐈
Fanfiction❝ ទុកឪកាសអោយខ្ញុំម្ដងទៀតទៅបានដែរទេ ហឹម? រឿងទាំងអស់គឺវាសុទ្ធតែនៅក្នុងអតីតកាលតែប៉ុណ្ណោះ សូមបំភ្លេចវាចោលទៅ ❞ ❝ ពិតហេីយ រឿងរ៉ាវទាំងប៉ុន្មានគឺវាបានចារទុកក្នុងអតីតកាលអស់ហេីយប៉ុន្តែការឈឺចាប់របស់ខ្ញុំគឺវានៅស្រស់ដូចដេីមដដែល ❞ -រឿងបែបស្អប់ជម្ពប់លេីរបស់សិស្ស...