★———ភាគទី:29———★
ជេយ៍:«ជុងវ៉ុន?អែងយំមែនទេ?»
ជុងវ៉ុន:«ឆាប់លែងដៃទៅ វាមិនមែនជារឿងរបស់លោកទេ» រាងស្ដេីងនិយាយតម្លេីងសម្លេងធ្វេីអោយអ្នកជុំវិញខ្លួនងាកមកមេីល ហេីយគេក៏ចាប់ផ្ដេីមរត់ចេញពីទីនេះ។ ចំណែកឯជេយ៍ពេលគេឃេីញហេីយ គេក៏ដេញតាមព្រោះគេខ្លាចថានឹងមានរឿងមិនល្អកេីតឡេីង។នៅសួនច្បារមួយកន្លែង ជុងវ៉ុនបានរត់មកដល់ទីនេះដែលជាកន្លែងដែលគេចូលចិត្តមកនៅពេលមានការពិបាកចិត្ត ។ រាងស្ដេីងបានទៅអង្គុយនៅលេីស្មៅសម្លឹងមេីលទៅមាត់ទឹកមុខនឹងគេ មួយស្របក់ក្រោយមកស្រាប់តែមានអ្នកណាម្នាកើមកអង្គយជាមួយគេ។
ជេយ៍:«ហក៎នេះ បេីសិនជាចង់ធូរចិត្តផឹកទឹកនេះទៅ» ជេយ៍បានហុយទឹកភេសជ្ជះអោយជុងវ៉ុន តែជុងវ៉ុនមិនខ្ចីសូម្បីសម្លឹងឬងាកមេីល សំខាន់ពេលនេះចិត្តច្របូកច្របល់ណាស់ គិតទៅណ៎ពេលដឹងថាក្រាស់មានអ្នកស្រឡាញ់ហេីយពិបាកចឹងមែន។ ជេយ៍ពេលជុងវ៉ុនមិនយកហេីយគេក៏ទុកនៅក្បែរគេវិញ ហេីយដាក់ខ្លួនអង្គុយនៅក្បែរជុងវ៉ុន ។
ជេយ៍:«តេីមានរឿងអ្វីមែនទេ បានជាមុខក្រហមចឹង?»
ជុងវ៉ុន:«...»
ជេយ៍:«ឬមួយក៏កេីតអ្វី?ដូចជារបួស?»
ជុងវ៉ុន:«...»
ជេយ៍:«ហឹម...បងគិតថាអែងប្រាកដជាមានរឿងក្នុងចិត្តស្មុកស្មាញពេកហេីយបានជាបែបនេះ»
ជុងវ៉ុន:«នែកលោក សូមបិតម៉ាត់បន្តិចបានទេ ខ្ញុំធុញណាស់»
ជេយ៍:«បេីសិនជាធុញនុះ ហេតុអ្វីមិនប្រាប់បងខ្កះដេីម្បីអោយធូរចិត្ត?»
ជុងវ៉ុន:«វាជារឿងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំបស់ខ្ញុំ លោកកុំចេះ»
ជេយ៍:«អូខេ ប៉ុន្តែបងនឹងសួរអែងទាល់តែអែងប្រាប់បង បេីអែងមិនប្រាប់បងទេ អែងមិនបានរបស់មានតម្លៃរបស់អែងវិញទេ» រាងក្រាស់និយាយ ទាំងញញឹមចុងមាត់ហេីយលេីកចិញ្ចេឹមឡេីងលេី។ ឯជុងវ៉ុនវិញពេលគេឮហេីយគេក៏បានងាកមកមេីលជេយ៍ម្ដង ហេីយពោល;
YOU ARE READING
𝐇𝐢𝐬 𝐆𝐮𝐢𝐥𝐢𝐭𝐲 | 𝐒𝐔𝐍𝐊𝐈
Fanfiction❝ ទុកឪកាសអោយខ្ញុំម្ដងទៀតទៅបានដែរទេ ហឹម? រឿងទាំងអស់គឺវាសុទ្ធតែនៅក្នុងអតីតកាលតែប៉ុណ្ណោះ សូមបំភ្លេចវាចោលទៅ ❞ ❝ ពិតហេីយ រឿងរ៉ាវទាំងប៉ុន្មានគឺវាបានចារទុកក្នុងអតីតកាលអស់ហេីយប៉ុន្តែការឈឺចាប់របស់ខ្ញុំគឺវានៅស្រស់ដូចដេីមដដែល ❞ -រឿងបែបស្អប់ជម្ពប់លេីរបស់សិស្ស...