★———ភាគទី:37———★
សូនូ:«នីឈឺម៉ូរ៉ា-រីគី???»
នីគី:«គឹម-សូនូ??»
អ្នកទាំងពីរក៏ភ្ងាល់ផ្អេីលនឹងគ្នា ស្របពេលដែលពួកគេបានឃេីញនិងឮសម្លេងគ្នាមក។
លោកម៉ូរ៉ា:«អ្នកទាំងពីរស្គាល់គ្នាមែនទេ?»
សូនូ:«បាទ ពួ-ពួកយេីងរៀនជាមួយគ្នាកាលនៅវិទ្យាល័យ»
លោកម៉ូរ៉ា:«បេីបែបនឹងគឺល្អហេីយ ស្រួលក្នុងការនិយាយជាមួយគ្នា អញ្ចឹងនីគីហេតុអ្វីក្មួយមកនាំប្អូនសូនូខាងនេះដេីរមេីលជុំវិញអគារបន្តិចទៅ?»
នីគី:«បាទ មិនអីទេខ្ញុំនឹងនាំគាត់ដេីរមេីលតោះបងសូនូ»
នីគីក៏បានលាលោកម៉ូរ៉ាដែលជាពូខ្លួនរួចក៏បាននាំសូនូតាមសំណូមពរដែលលោកម៉ូរ៉ាបានប្រាប់ ដឺលនាំដេីរមេីលជុំវិញអគារ...។ អ្វីៗពិតជាល្អទេប៉ុន្តែគ្រាន់តែសូនូឮនីគីហៅបងភ្លាម គេក៏ជ្រួញចិញ្ចេឹមខ្ញង់ មេីលទៅក្មេងនេះដឹងបងប្អូនហាយតេី។
លោកម៉ូរ៉ា:«បេីមានអ្វីខុសត្រូវ ជួយផ្ដល់ដំណឹងមកដល់ខ្ញុំផងណាប្អូនសូនូ ខ្ញុំនឹងនៅទៅនេះដដែល»
សូនូ:«បាទៗ នៅពេលដែលខ្ញុំសម្រេចចិត្តរួចខ្ញុំនឹងមកវិញម្ដងទៀត» រាងតូចនិយាយរួចក៏លាអោនរំទោលទៅកាន់លោកម៉ូរ៉ា មុននឹងចាកចេញទៅជាមួយនីគីបាត់ទៅ។
ចេញមកខាងក្រៅ កំពុងតែដេីរនៅតាមផ្លូវសូនូក៏បាននិយាយស្ដីលេងជាមួយនីគីបន្តិចបន្តួចដេីម្បីកុំអោយបរិយាយកាសអាបអួល។
សូនូ:«និយាយអញ្ចឹងនីគី? តេីអែងជាសុីអូថ្មីបន្ទាប់ពីលោកម៉ូរ៉ាមែនទេ?»
នីគី:«គឺបាទ ខ្ញុំនឹងស្នងដំណែងរបស់គាត់នាអាទិត្យក្រោយ»
សូនូ:«អូខេអញ្ចឹងតេីអែងចេះអ្វីខ្លះទេ ក្នុងការគ្រប់គ្រងក្រុមហ៊ុនដ៏ធំមួយនេះ?»
នីគី:«បេីខ្ញុំមិនចេះ ក៏គាត់មិនបានរកបងមកអោយខ្គុំដែរ»
សូនូ:«ហីហីពិតមែនហេីយភ្លេចអោយឆឹង..» រាងតូចសេីចថ្នមៗនៅពេលដែលខ្លួនមិនចាប់អារម្មណ៍ នីគីក៏សម្លឹងមេីលសូនូក្នុងន័យអ្វីមួយដែលយេីងមិនអាចកាត់ន័យបាន។
YOU ARE READING
𝐇𝐢𝐬 𝐆𝐮𝐢𝐥𝐢𝐭𝐲 | 𝐒𝐔𝐍𝐊𝐈
Fanfiction❝ ទុកឪកាសអោយខ្ញុំម្ដងទៀតទៅបានដែរទេ ហឹម? រឿងទាំងអស់គឺវាសុទ្ធតែនៅក្នុងអតីតកាលតែប៉ុណ្ណោះ សូមបំភ្លេចវាចោលទៅ ❞ ❝ ពិតហេីយ រឿងរ៉ាវទាំងប៉ុន្មានគឺវាបានចារទុកក្នុងអតីតកាលអស់ហេីយប៉ុន្តែការឈឺចាប់របស់ខ្ញុំគឺវានៅស្រស់ដូចដេីមដដែល ❞ -រឿងបែបស្អប់ជម្ពប់លេីរបស់សិស្ស...
