★———ភាគទី:34———★
ហុីសុឹង:«បេីសិនបងមានក្ដីប្រាថ្នាមួយនៅថ្ងៃមុខ បងសុំអោយអូនក្លាយជារបស់បង...»
+-+-+-+-+-+-+-+-+
សូនូបានមកកន្លែងស្នាក់នៅរបស់គេវិញ បន្ទាប់មកគេក៏ធ្វេីតាមពាក្យសម្ដីដែលងយីដឹងបានប្រាប់ គឺងូតទឹកនិងចូលគេងអោយបានឆាប់។ សូនូបានសម្អាតខ្លួនចប់សព្វគ្រប់អស់ហេីយ រាងតូចក៏បានមកអង្គុយនៅកន្លែងតុរៀនដេីម្បីមេីលមេរៀនសម្រាប់ប្រឡងថ្ងៃស្អែក។ កំពុងតែមេីលសុខៗរាងតូចក៏បាននឹកឃេីញសួរសំនួរខ្លួនអែងថា;
«តេីយេីងចាប់ផ្ដេីមមានអារម្មណ៍ទៅលេីបងហុីសុឹងហេីយមែនទេឬមួយក៏វាគ្រាន់តែជាអារម្មណ៍កក់ក្ដៅមួយ?»
សំនួរដែលសូនូអង្គុយគិតដែលគ្មានចម្លេីយតបមកវិញ វាពិបាកណាស់ក្នុងការស្វែងយល់អារម្មណ៍ខ្លួនអែង ព្រោះថាសូនូគេតែងតែគិតពីរឿងអ្វីមួយឥតឈប់ឈរប៉ុន្តែចុងក្រោយនៅតែមិនដឹងថាខ្លួនចង់បានអ្វី ពិបាកម្យ៉ាងដែរហឹកៗ..។ រវល់តែផ្លឹកយូរពេកសូនូក៏ភ្ងាក់ឡេីងមកវិញហេីយក៏បន្តរៀនបន្តទៀតទៅ។
សូនូ:«អីឡូវយេីងត្រូវតែរៀនជាមុនសិន ទុករឿងនោះមួយឡែកសិនណាអាសូនូ យេីងអាចធ្វេីបាន!»
🍀
ថ្ងៃទីពីរនៃថ្ងៃប្រឡងចុងក្រោយ បានឈានមកដល់ មេីលទៅសិស្សៗខ្លះមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាំងហេីយព្រោះថ្ងៃនេះមានម៉ោងវិទ្យាសាស្រ្តមកជាមួយបូករួមទាំងគណិតផងដែរ ដេីរសួរទៅអ្នកណាមិនស្អប់មុខវិជ្ជាអស់នេះបេីយេីងរៀនមិនល្អಥ‿ಥ។ ងាកមកមេីលនីគីឯនេះ ថ្ងៃនេះប្រហែលជាពិសេសហេីយដោយសារលោកម៉ូឈឺបានមកជាមួយនីគីផងដែរ ដេីម្បីលេីកទឹកចិត្តកូនរបស់ខ្លួន។
ពូចន:«ពួកយេីងមកដល់ហេីយបាទ!»
លោកម៉ូឈឺ:«ហឹមលឿនដល់ហេីយ អញ្ចឹងនីគីហា៎!ប៉ាជឿជាក់ថាអែងនឹងធ្វេីបានល្អនៅថ្ងៃចុងក្រោយនេះ កុំភិតភ័យនិងគិតច្រេីន ធ្វេីអ្វីតាមដែលកូនធ្វេីទៅរួចចុះ ប៉ាមានទំនុកចិត្តលេីកូន»
នីគី:«អរគុណលោកប៉ាហេីយ អីឡូវនេះខ្ញុំលាទៅសិនហេីយអរគុណពូចន ព-ព្រមទាំងប៉ាផងដែរ» រាងក្រាស់និយាយរួចនាយក៏ប្រញាប់ចាកចេញពីឡាន ដេីរទៅថ្នាក់របស់គេបាត់បន្សល់ទុកអោយពូចននិងលោកម៉ូឈឺនៅក្នុងឡានសេីចក្អេីកៗតែពីរនាក់។
YOU ARE READING
𝐇𝐢𝐬 𝐆𝐮𝐢𝐥𝐢𝐭𝐲 | 𝐒𝐔𝐍𝐊𝐈
Fanfiction❝ ទុកឪកាសអោយខ្ញុំម្ដងទៀតទៅបានដែរទេ ហឹម? រឿងទាំងអស់គឺវាសុទ្ធតែនៅក្នុងអតីតកាលតែប៉ុណ្ណោះ សូមបំភ្លេចវាចោលទៅ ❞ ❝ ពិតហេីយ រឿងរ៉ាវទាំងប៉ុន្មានគឺវាបានចារទុកក្នុងអតីតកាលអស់ហេីយប៉ុន្តែការឈឺចាប់របស់ខ្ញុំគឺវានៅស្រស់ដូចដេីមដដែល ❞ -រឿងបែបស្អប់ជម្ពប់លេីរបស់សិស្ស...
