★———ភាគទី:14———★
ជេគ:«បេីពីរនាក់នេះមិនបានគ្នា ខ្ញុំនឹងទៅប្ដឹងឋានសួគ៍អោយគេបានគ្នាទាល់តែបានហាសហា៎»
ហុីសុឹងបានរត់តាមពីក្រោយ ដំណេីររបស់សូនូដែលសឹងតែមេីលមិនឃេីញស្រមោលទៅហេីយប៉ុន្តែនៅតែបន្តដំណេីរបន្ត។ រត់បានពាក់កណ្ដាលដំណេីរ ហុីសុឹងក៏ឈប់យកខ្យល់ ម៉ាភ្លេតដោយសារតែហត់ពេក រួចនិយាយ;
ហុីសុឹង:«ហេតុអីក៏គេដេីរលឿនអ្វីយ៉ាងនឹង ហត់សឹងស្លាប់ហេីយហុីយ» ពេលមករកមេីលមនុស្សវិញស្រាប់តែបាត់ភ្លែត លែងឃេីញតែម្ដងដែលធ្វេីអោយហុីសុឹងមានអារម្មណ៍មួម៉ៅយ៉ាងសម្បារ។
ហុីសុឹង:«ចប់ងេីយខ្ញុំ តេីសូនូទៅខាងណាចេះហេីយ? សមជាធុញមែន វេីយ» រាងស្អាតគ្មានជម្រេីសក៏ដេីរទៅមុខបន្ត រកផ្លូវតាមដែលខ្លួនឃេីញសូនូដេីរនៅខាងមុខៗខ្លួនរហូតដល់-
ផ្លូវដែលស្ងាត់ច្រងំមួយ មានអំពូលភ្លេីងបញ្ចាំងនៅសងខាងផ្លូវ ជាពន្លឺសម្រាប់មេីលនៅពេលយប់ដែលពេលដេីរចូលទៅវាគួរអោយព្រឺសម្បុរនឹងគួរអោយខ្លាចមិនស្ទេីរទេ។ រីឯទីនោះយេីងឃេីញមានមនុស្សប្រុសម្នាក់តូចច្រឡឹង កំពុងដេីរទៅផ្ទះជួលរបស់គេ(អគារ) ដូចជាគ្មានខ្លាចអីម៉ារៀល ប្រៀបជាសុាំនឹងផ្លូវនេះអញ្ចឹង។ ហេីយម្នាក់នោះគ្មានអ្នកណាក្រៅពីសូនូតូចយេីងឡេីយ ។
សូនូបានដេីរទាំងមានស្នាមញញឺមនៅលេីផ្ទៃមុខ មានអារម្មណ៍សប្បាយចិត្តបន្ទាប់ពីសម្អាធជារៀងរាល់ថ្ងៃ ថ្ងៃនេះពិតណាស់ជាថ្ងៃលាភរបស់គេបេីជ្រុលជាសប្បាយហេីយហេតុអីមិនញញឹមអោយច្រេីនៗទៅ។ រាងតូចដេីរបណ្ដេីរដៃយួកយោររបស់ញុាំនិងសម្ភារះបណ្ដេីរ សំដៅទៅផ្ទះខ្លួនដេីម្បីចម្អិនអាហារឆ្ងាញ់ៗសម្រាបគេ។
រវល់តែដេីរជិតដល់ហេីយ រាងតូចស្រាប់តែមានអារម្មណ៍ថាបានឮសម្រឺបជេីងពីក្រោយខ្លួន ដូចមានមនុស្សនៅខាងក្រោយខ្នងអញ្ចឹងតែពេលគេងាកទៅមេីលបែបជាមិនឃេីញ ឬមួយក៏គេស្ដាប់ច្រឡុំ? សួនូជ្រួយចិញ្ចេឹមឆ្ងល់គិតថា ខ្លួនហត់ហេីយថ្ងៃនេះបានជាឮអ្វីចម្លែកៗហេីយបានផ្ដាំខ្លួនថា វាគ្មានអ្វីទេគ្រាន់តែជាការស្រម៉ៃប៉ុណ្ណោះ។ មិនយូរផងសូនូបានដេីរដល់មុខរបងរបស់អគាររៀបឈានជេីងមួយជំហានទៀតហេីយ ប៉ុន្តែក៏បានត្រូវដៃមួយចំហាងគេះគេពីក្រោយ បណ្ដាលអោយសូនូស្រែកផ្អេីលអស់លោកទាំងបី;
YOU ARE READING
𝐇𝐢𝐬 𝐆𝐮𝐢𝐥𝐢𝐭𝐲 | 𝐒𝐔𝐍𝐊𝐈
Fanfiction❝ ទុកឪកាសអោយខ្ញុំម្ដងទៀតទៅបានដែរទេ ហឹម? រឿងទាំងអស់គឺវាសុទ្ធតែនៅក្នុងអតីតកាលតែប៉ុណ្ណោះ សូមបំភ្លេចវាចោលទៅ ❞ ❝ ពិតហេីយ រឿងរ៉ាវទាំងប៉ុន្មានគឺវាបានចារទុកក្នុងអតីតកាលអស់ហេីយប៉ុន្តែការឈឺចាប់របស់ខ្ញុំគឺវានៅស្រស់ដូចដេីមដដែល ❞ -រឿងបែបស្អប់ជម្ពប់លេីរបស់សិស្ស...