★———ភាគទី:31———★
សូនូ:«អែងថាមែនៗ ចំជារឹងក្បាលមែន»
ក្រោយពីគិតលុយរួចរាល់អស់ហេីយជេយ៍ក៏បានដឹកសូនូនិងជុងវ៉ុនត្រឡប់ទៅផ្ទះគេវិញ។ នៅតាមផ្លូវចំជាពិបាកណាស់ ជុងវ៉ុនកូរសូនូចង់ក្រឡុកខួរហេីយ និយាយពីនេះពីនោះឥតឈប់ឈររហូតមកដល់ផ្ទះរបស់សូនូ ដោយមិនដឹងខ្លួន ។
សូនូ:«អរគុណបងជេយ៍ហេីយដែែលបានជូនខ្ញុំមក ហេីយមេីលជុងវ៉ុនផង ដូចជាមិនស្រួលសោះដឹងគេដាក់ផ្ទះអោយសុវត្តិភាពណា»
ជេយ៍:«បងយល់ហេីយ រាត្រីសួស្ដី» ជេយ៍និយាយទាំងញញឹម រួចក៏បេីកឡានចេញទៅបាត់ទៅ។ សូនូពេលមេីលផ្លូវរបស់ពួកគេស្រួលចិត្តហេីយ រាងតូចក៏ចូលទៅផ្ទះគេដែរទៅ។មកដល់ភ្លាមសូនូក៏ដេីរវឹងទៅងូតទឹកភ្លាម ដេីម្បីសម្អាតភាពវិលមុខនិងស្រវឹងតិចៗរបស់គេចេញ បេីមិនដូច្នោះទេគេប្រាកដជាមេីលមេរៀនមិនចូលទេ។ ងូតទឹករួចរាល់ហេីយ សូនូក៏ដេីរមករកតុរៀនហេីយដាក់ខ្លួនអង្គុយ មុននឹងយកវែ៉នតាមេីលអក្សរមកពាក់ រួចក៏ចាប់ផ្ដេីមរៀនទៅ។ កំពុងតែរៀនសុខៗមិនដឹងគិតអ្វីសូនូក៏ស្រាប់តែនឹកឃេីញនីគី ។
សូនូ:«តេីថ្ងៃស្អែកគេនឹងអាចធ្វេីបានដែលទេណ៎?តេីការបង្រៀនខ្ញុំល្អឬមិនល្អ?ហាស៎ អត់ទេៗយេីងកំពុងគិតអ្វីទេៗតាំងស្មារតីរៀនវិញ មិនអាចគិតអ្វីផ្សេងទេ» រាងតូចក៏បានយកដៃទះមុខថ្នមៗហេីយក៏បន្តរៀនបន្ត លែងគិតពីអ្វីទាំងអស់។
🌌
ងាកមកមេីលនីគីគេឯនេះវិញក៏មិនខុសពីសូនូផងដែរ គេកំពុងតែរៀនដូចគ្នាបេីមិនរៀនប្រឡងម៉េចចេះ ជាប់ទៅថ្នាក់ទីបញ្ចប់ផង។
YOU ARE READING
𝐇𝐢𝐬 𝐆𝐮𝐢𝐥𝐢𝐭𝐲 | 𝐒𝐔𝐍𝐊𝐈
Fanfiction❝ ទុកឪកាសអោយខ្ញុំម្ដងទៀតទៅបានដែរទេ ហឹម? រឿងទាំងអស់គឺវាសុទ្ធតែនៅក្នុងអតីតកាលតែប៉ុណ្ណោះ សូមបំភ្លេចវាចោលទៅ ❞ ❝ ពិតហេីយ រឿងរ៉ាវទាំងប៉ុន្មានគឺវាបានចារទុកក្នុងអតីតកាលអស់ហេីយប៉ុន្តែការឈឺចាប់របស់ខ្ញុំគឺវានៅស្រស់ដូចដេីមដដែល ❞ -រឿងបែបស្អប់ជម្ពប់លេីរបស់សិស្ស...