✓ let me out # beomjun

ten

yeonjun
beomgyu dün söylemeyi unutmuşum
yarın beraber gidelim okula
erkenden de çıkmana gerek yok normal saatte gidelim tamam mı

beomgyu
olur
şey
dünkü postta neden beni de paylaştın?

yeonjun
rahatsız olduysan özür dilerim...ama
insanların artık yalnız olmadığını görmeleri için paylaştım

beomgyu
peki ya sana bir şey yaparlarsa?

yeonjun
bana da sana da bir şey yapamayacaklar artık, seni koruyacağıma söz vermiştim
korkmana gerek yok tamam mı güven bana sadece

beomgyu
tamam...
o zaman görüşürüz yarın

yeonjun
görüşürüz

•

"günaydın beomgyu"

"günaydın"

"kahvaltı yaptın mı? çikolata aldım yolda yürürken yeriz diye al"

"ah teşekkürler...sabah sabah ne bu enerji? ilk kez birisini sabahın köründe bu kadar mutlu görüyorum"

"bilmem sabah mutlu uyandım, içimde güzel hisler var" beomgyuyla beraberken nedensizce mutlu oluyordum. ve heyecanlı. neydi bu his? acaba uzun zamandır yakın bir arkadaşım olmadığı için mi böyle hissediyordum?

"anlıyorum..." onun aksine ben hiç mutlu değildim, stresten kendimi yiyecektim neredeyse. umarım okulda yeonjuna bir şey yapmazlar. (beomgyunun düşünceleri)

okula kadar konuşmadığımız bir an bile olmadı neredeyse. beomgyunun gergin olduğunun farkındaydım bu yüzden gerginliğini almaya çalışıyordum, başarmıştım da, rahatlamıştı biraz.

ama okula vardığımızda ilk halinden daha da gerildi. kulağının yanına eğildim ve fısıldadım:

"sadece güven bana beomgyu"

"evet ama yine de..."

"kimseye bir şey yapamayacaklar merak etme"

ve sınıfa girdik.

herkes bize iğrenen gözlerle bakıyordu. ben de aynı bakışla karşılık verdim onlara. hatta daha da nefretle baktım.

öğle arasına kadar bir şey olmamıştı. ne olacaksa öğle arasında olurdu zaten. daha çok vakitleri olacaktı çünkü.

öğretmen gittiği an başta youngmin olmak üzere herkes yanımıza geldi, taehyun hariç. o sırasında oturuyordu sadece.

youngmin alaycı bir ses tonuyla konuşmaya başladı.

"iki ibne birbirinizi bulmuşsunuz kutlarım" daha sonra youngmin diğerlerine bir şey deyin dercesine baktı ve herkes yine o alaycı tonda konuşmaya başladı.

"iğrençsiniz"

"yanımıza yaklaşmayın iğrençliğinizin bana bulaşmasını istemiyorum" ve daha bir sürü şey. patlama noktasına gelmiştim bile ve youngmin o son sözü söyledi.

"küçük orospun seni tatmin ediyor olmalı yeonjun, yoksa o eziğin yanında neden durasın-" cümlesini bitirmesine izin vermeden yerimden kalktım.

"o sikik çeneni kapatmaya ne dersin youngmin? ya da kapatma. söylediğin şeyler, söylediğiniz şeyler o kadar ezikçe ki duydukça gülesim geliyor. kalk beomgyu, bu salakları derslerde yeterince görüyoruz zaten, öğle aramızı da bozmasınlar" dedim ve sınıftan çıktık.

youngmin böyle bir atak beklemediği için sadece arkamızdan bakakaldı. daha doğrusu sadece o değil, tüm sınıf öyle kalakalmıştı.

beomgyuyla yukardaki eski sınıflardan birine geçtik ve sıraları çekerek kendimize yer açtık.

"çıkarkenki yüzlerini gördün mü, çok komikti"

"değil mi kahkaha atmamak için kendimi zor tuttum"

"bundan sonra daha çok göreceksin o yüzleri beomgyu"

"teşekkürler yeonjun, bana gerçek eziklerin onlar olduğunu gösterdiğin için. önceden iğrenç olanın ben olduğumu düşünürdüm ama şu an gerçeği görebiliyorum senin sayende. artık bana zarar vermelerine izin vermeyeceğim, senin gibi olacağım"

"işte duymak istediklerim de buydu"

öğle arası bitip sınıfa geldiğimizde herkes kendi halinde takılıyordu, youngmin ise hala sinirliydi. cidden bu çocuğun sorunu neydi?

okul bitene kadar hiçbir şey olmadı ancak bitince youngmin yine yanına birkaç kişi alıp bizi sıkıştırmaya çalıştı. sadece çalışmakla kaldı, beomgyudan güçlü olabilirlerdi ama benden değil. kolayca bir şey yaşanmadan sıyrıldık aralarından.

eve gidiş yolunda beomgyu defalarca teşekkür etti bana, ben de her seferinde bana güvendiği için teşekkür ettim. mutlu görünüyordu, önceki gerginliğinin çoğu gitmişti artık. o mutlu olunca ben de mutlu olmuştum.

eve girdiğimde duş alıp bir şeyler atıştırdım ve biraz oyun oynadım. daha sonra ödevleri yaptım ve arada beomgyuyla konuştuk. şimdiyse uyumaya hazırlanıyordum ki taehyundam mesaj geldi.

taehyun
teşekkürler

yeonjun
?
görüldü

bu çocuk neden teşekkür etmişti ki bana? ve niye sadece görüldü attı?

bunu beomgyuya söylemeli miydim bilmiyorum. ne kadar hassas biri olduğunu biliyorum ve şu an kafasının karıştırmak istemiyorum ama bir yandan da bilmesi gerektiğini hissediyorum.

____________________

bir şeyler cidden değişiyor galiba.

umut etmeli miyim her şeyin güzel olacağına?