✓ let me out # beomjun

taehyun's past

23 nisan

beomgyuyu anlamıyordum, niye konuşmak için bu kadar zorluyordu ki beni? kafamı dağıtmak istiyorum sadece

bunun yüzünden kavga etmiştik bir de boşu boşuna

sadece senin iyiliğini düşünüyordu aptal, her şeyi mahvettin (sonradan eklenmiş not)

•

24 nisan

youngmine beomgyunun erkeklerden hoşlandığını söyledim, okulun en büyük homofobiğine beomgyunun erkeklerden hoşlandığını söyledim

bir şey olmaz değil mi? youngmin takmamıştır bile değil mi? her şey düzelecek, beomgyuya bir daha asla kötü davranmayacağım

her şey düzelecek... değil mi?

nefret ediyorum senden.

•

25 nisan

hiçbir şey eskisi gibi olmayacak

her şeyi batırdım, hepsi benim suçum

beomgyunun hayatını mahvettim

•

30 nisan

nefret ediyorum kendimden, benim yüzümden beomgyu zorbalık görüyor ve elimden hiçbir şey gelmiyor

•

19 haziran

hepsi benim suçum olmasına rağmen elimden hiçbir şey gelmiyor beomgyuyu kurtarmak için, keşke bu kadar güçsüz olmasam. nefret ediyorum bundan, en çok da kendimden

•

4 temmuz

sonunda tatil, artık her gün beomgyunun işkence çektiğini görmeyeceğim. niye içim mutlulukla doldu, benim mutlu olmaya hakkım yok.

•

16 temmuz

okulda beomgyuya yapılan şeyler her gece kabuslarıma giriyor, gün geçtikçe kendimden daha da nefret etmeye başlıyorum. hepsi benim suçum.

•

5 eylül

okul açıldı ve sınıfa yeonjun diye biri geldi, elimden umarım iyi biridir de beomgyunun yanında olur demekten başka bir şey gelmiyor.

•

xx xxxx

haklıydım yeonjun iyi biriydi, beomgyu da öncekinden daha neşeli görünüyordu

benim yüzümden alınan bu gülüş yeonjun sayesinde geri gelmişti, minnettardım ona. mesaj da attım teşekkürler diye, anlamamıştır gerçi

bense gün geçtikçe daha kötü oluyordum, her gece kabus görüyorum. yaşamak bile çok zor geliyor- beomgyu da böyle hissetmiş olmalı, benim yüzümden...

•

xx xxxx

bugün... değişik bir gündü.

çok kötü başlamıştı, her şey bir anda üstüme geliyor gibi hissetmiştim, dayanamamıştım her şey çok ağır gelmişti neden bilmiyorum. bu yüzden de okuldan erken çıkmış koşarak eve gidiyordum, bir yandan da ağlıyordum-yine nedenini bilmiyordum.

okuldan biri uzaklaşınca biri bana seslendiğini duydum. onu duyunca durup hızlıca gözyaşlarımı sildim, o da yanıma geldi. koşturarak beni takip etmişti, nefes nefese kalmıştı yanıma geldiğinde.

endişeli bir şekilde bana bakıyordu, kim benim için neden endişelenir ki diye geçmişti aklımdan ilk.

elimden tutup göl kenarına götürmüştü beni hızlıca, orda oturtup gözyaşlarımı silmişti. şaşkınlıktan o ana kadar konuşamamıştım.

kendime gelince ilk sorduğum şey neden bana yardım ettiği olmuştu. kai sadece gülümsememi özlediğini söylemişti. sonra da gözyaşlarım yeniden akmaya başlamıştı, sadece neden benim gibi iğrenç birine yardım ediyorsun diye sayıklıyordum. kai da sarılıp iğrenç biri olmadığımı, sadece bir insan olduğumu söylüyordu.

sakinleştiğimde doğrulup kalkmıştım hemen ve gitmek için dönüp koşmaya başlamıştım, kai da arkamdan tekrardan kendimi sevmem için yardım edeceğini söylemişti.

ona inanmalı mıyım?

•

xx xxxx

hyuka sözünü tutmuştu, yanımdaydı. benim için çabalıyordu.

benim gibi biri kurtarılmayı hakediyor muydu? hyukanın cevabı her zaman evetti.