✓ let me out # beomjun

twenty-five

sabah uyanıp gözlerimi açtığımda karşımdaki beomgyuyu gördüm. tüm gece yatakta oturup konuşmuştuk ve en sonunda yan yana uyuyakalmıştık; şimdi de kolumda uyuyordu beomgyu, yüzü bana dönüktü bu yüzden gözlerimi açtığımda gördüğüm ilk şey onun yüzü olmuştu.

bir anda dün yaşananlar geldi aklıma, gerçek gibi değildi sanki. tüm anılarımız aklımdan geçti o sırada, ne kadar da çok şey yaşanmıştı. her zaman beraberdik (bu okula gelmemden sonrasından bahsediyordum) ve sürekli beraber kalmaya devam edeceğiz, buna eminim.

bunları düşünürken fark etmeden gülümsemeye başlamışım, bir de kızardım galiba.

elimi beomgyunun saçlarında gezdirmeye başladım çünkü en başta dediğim gibi, hiçbir şey gerçek gelmiyordu ve ona dokunarak gerçek olduğunu onaylamam gerekmiş gibi hissettim.

dokunuşumla beomgyu mırıldandı ve yavaşça gözlerimi açıp gülümsedi. ben de günaydın diye fısıldadım. beomgyu da uykulu sesiyle günaydın diyerek daha da koynuma girdi, ben de daha sıkı sardım etrafını kollarımla. ikimiz de tekrardan uyuyakaldık.

•

uyandığımızda öğlen olmuştu bile. yavaşça doğruldum ve telefonu açtım, 1000 tane mesaj vardı. hepsi de taehyun soobin ve hyukadandı.

"bir şey mi olmuş?" tam beomgyuya söylenmek için kafamı çevirmiştim ki ağzımdan kelimeler çıkamadan gülümsedim. ben kalksam da beomgyu hala yatıyordu ve güneş ışığı vuruyordu yüzüne, hayatımda gördüğüm en güzel görüntüden biriydi.

"taehyun soobin ve hyuka noldu diye mesaj atmış, yaklaşık bin tane, önemli bir şey değil yani"

"binde kaldıysa iyi..."

"ben cevap verirken sen de kalk hadi öğlen olmuş bile"

beomgyu somurtarak kafasını salladı, ben de grupta dün olanları anlattım.

daha sonra aşağı inip kahvaltı hazırladık ve pazar gününü de beraber geçirdik, anca gece geç saatlerde eve döndüm o da yarın okul olduğu içindi.

okul deyince, ikinci yılımızın da sonuna geliyorduk neredeyse. bir yıl sonra lise bitecekti ve üniversitede olacaktık, acaba nasıl bir hayat bekliyordu bizi?