''1''
ရိေပၚတစ္ေယာက္ ျပတင္းေပါက္ကေနေရာင္ေၾကာင့္နိုးထလာခဲ့တယ္ နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ 9 နာရီေတာင္ရွိေနၿပီပဲ
အိပ္ယာကထလိုက္ၿပီးမ်က္ႏွာသစ္ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာလိုက္တယ္ ဒီေန႕အလုပ္ ပိတ္ရက္ လိုတာေလးေတြဝယ္ဖို႔ Cj ကိုသြားရမယ္
တကယ္ေတာ့အလုပ္ပိတ္တယ္ရယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူးကိုယ္တိုင္နားရက္ရေအာင္လို႔သတ္မွတ္ထားျခင္းျဖစ္တယ္ဒီလိုေန႕မ်ိဳးေတြဆိုတစ္ေန႕လုံးအလုပ္မလုပ္တက္ဘဲအေရးႀကီးတဲ့အလုပ္မ်ားသာလုပ္တက္ေလ့ရွိတယ္
ရိေပၚအိမ္ျပင္ကိုထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္ ကားေပၚကိုေရာက္ေရာက္ခ်င္းဖုန္းကဝင္လာတယ္ ကားေမာင္းရင္းဖုန္းကိုကိုင္လိုက္တယ္
''ဟလို..... မားးးးးး''
''ေဝ့.... မားရဲ႕အခြၽဲေလးေရ ေနနိုင္တယ္ေနာ္ မားကိုဖုန္းေတာင္ ဆက္ေဖာ္မရဘူးကြယ္''
''အာ...အဲ့လိုလဲမဟုတ္ပါဘူး ဗ် မားကလည္း သားကမအားလို႔ပါေနာ္''
''ေအးပါကြယ္ မားရဲ႕သားေလးကအလုပ္ေတြႀကိဳးစားေနလိုက္တာ''
''ဟီးးးးးးမားမားနဲ႕ပါးပါးတို႔ေနေကာင္းလားဟင္''
''ေကာင္းပါတယ္ကြယ္ သားသာေနေကာင္းေအာင္ေနေနာ္''
''ဟုတ္ကဲ့ မားး''
''ဒီကိုျပန္လာဖို႔စိတ္ကူးမရွိေသးဘူးလားသားရယ္''
''ကြၽန္ေတာ္လဲဲျပန္လာခ်င္တာေပါ့မားရဲ႕ ဒါမယ့္သားအလုပ္ေတြကရွိေနေသးေတာ့ေလ''
''ဟုတ္ပါၿပီကြယ္''
''ဟုတ္ကဲ့ မား သားအျပင္ေရာက္ေနလို႔ဒါဆိုဖုန္းခ်လိဳက္ေတာ့မယ္ေနာ္''
'ေအး ပါသားျပန္လာေတာ့လည္ပါအုံးကြယ္''
''ဟုတ္ကဲ့မားမား''
ရိေပၚျပန္ခ်င္ပါတယ္ ပါးပါးနဲ႕မားမားကိုလဲလြမ္းတယ္ ဒါေပမယ့္ရိေပၚခ်စ္ရသူနဲ႕ေဝးမေနခ်င္ဘူး
ရိေပၚတစ္ေယာက္ အေတြးေတြကိုလက္စသက္လိုက္ၿပီး ဝယ်စရာရှိတာတွေဝယ်ပြိီးအိမ်ပြန်ခဲ့လိုက်တယ်
အိမ္ေရာက္တာနဲ႕ပစၥည္းေတြကိုေနရာခ် လုပ်စရာရှိတာတွေလုပ်ပြိီး သူလဲပင္ပန္းတာနဲ႕ အိပ္ယာေပၚ ဘုန္းခနဲ႕ လွဲခ်လိဳက္ေတာ့တယ္
YOU ARE READING
Eventually
FanfictionXiao Zhan _ ''ဘန်ကောက်မှာနှင်းတွေကျလာတဲ့အချိန်မျိုးရောက်မှ ကိုယ်တို့တွေခွဲခွာကောင်းခွဲခွာကြရလိမ့်မယ် 'ဝမ်' '' Wang Yi Bo _ ''''Oh...;ဒါဆိုကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်က ထာဝရအတူတူရှိနေရတော့မှာပေါ့ နော် 'ရှောင်း' '' ဘန်ကောက်လို မြို့မျိုးမှာ ဘယ်တော့မှ နှင်းမ...
