ELF

E P I LO G U E

E P I LO G U E

~Jacob's POV

"Remember me with smiles and laughter, for that's how I'll remember you. If you can only remember me in sadness and tears, then don't remember me at all."

- Little House on the Prairie -

I have to make a move.

Ayoko namang matapos ang school year na 'to na hindi nakikipag-ayos sa kanila. Three years is enough for us na hindi magpansin dahil sa issue na 'yon. Masyado na ring matagal 'yon. Sa tuwing nakikita ko sila hindi ko makakalimutan 'yong mga panahon na kasama ko pa sila. That was the happiest moment of my life na sila ang dahilan kung bakit ako nagiging masaya at nabi-build up ko ang confidence ko pero siguro may point talaga na darating sa atin na we have to accept the down things comes to us.

All of that is we need to surpass. The things that you can say that you're strong enough to fight for worthy things around you. Hindi man sila ang nakasama ko sa ilang taon pero nakikita ko naman na parang hindi rin naman na nila ako kailanga. They're happy even when I'm not with them.

Pinaglihiman pa nga nila ako eh. Just like of what happen between Erika and Peter. Hindi ko alam na magka-ayos na rin pala sila and no one says to me, at nagmukha lang akong tanga na gumagawa ng way para magka-ayos sila pero ang totoo okay na pala ang lahat sa kanila.

But I did my best para hindi mawasak ang friendship na binuo namin.

Sometimes you think you'll be fine by yourself

'Cause a dream is a wish that you make all alone

It's easy to feel like you don't need help

But it's harder to walk on your own

You'll change inside when you realize

Akala ko, 'yong Jacob dati na nagsimula sa pagiging loner, boring at nerd. Akala ko babalik ako sa pagiging gano'n ko kasi akala ko wala nang pag-asa na magkaroon ako ng kaibigan. Kasi ang alam ko sila lang ang tunay kong kaibigan na kahit anong mangyari nandiyan para sayo pero hindi ko pala alam na may mga taong handing makipag-kaibigan sayo, hindi mo lang pinapansin dahil nakatuon ang atensyon mo sa ibang tao.

Derwin, Catherine and Jeremiah change me for a better. Na kahit anong mangyari, hindi nila ako iiwan. Napatunayan naman nila 'yon dahil ngayon sila ang kasa-kasama ko for almost two and a half years while those past friends of mine we're just months and then boom, I felt like a stranger to them so I said to myself na magiging stranger na rin sila sa akin kasi wala na naman silang pakelam sa akin. They have their new friends, not only the supervisor bitch Elaine, they have their family so called.

Pero feeling ko nag-iisa pa rin ako kapag hindi ko inayos 'yong gulo na nagawa ko. Tinanggap ko naman na may kasalanan ako sa part ko. Everytime na naiisip ko 'yonmay guilt na nabubuo sa akin kaya noong nagkaroon ako ng guts na lapitan si Elijah ay sinabi ko na ang lahat. I've said sorry for the things I've done to her. Alam naman daw niya na hindi ko mean na sabihin 'yon sa kanya siguro daw dahil sa pangangantiyaw sa amin at ayoko no'n at nasabi ko 'yon.

Okay na ako kay Elijah pero sa mga kaibigan ko na kusag lumayo sa akin parang hindi ko pa rin kayang makipag-ayos sa kanila. Noong lumabas ako ng canteen noong araw na 'yon, I saw Elijah na lumapit sa lima kong mga kaibigan at napansin ko na pinag-usapan nila 'yong naging pag-uusap namin ni Elijah pero umalis na lang din ako kaagad.