ELF

Chapter 17

Chapter 17

~Peter's POV

"This is the time to remember because it will not last forever; these are the days to hold on to because we won't although we'll want to."

- Billy Joel -

Weekend ngayon pero dahil nga may group activity kami ngayon ay kailangan namin mag-practice for our interpretative dance. Kami-kami pa rin magka-grupo at ang ilang din naming mga kaklase dahil 10 members pero group so ako ang choreographer nilang lahat. Ito talaga 'yong dream ko na makapagturo sa kanila pero sinabi ko noon with Jacob and my friends na sa south korea ako magiging choreographer. I don't if I can achieve that dahil ngayon ko lang na-realize na mahirapa palang makapasok sa agencies doon.

"So one... two, three!" sabi ko at kung ano-anong steps ang pinakita ko sa kanila na hirap na hirap naman gayahin ang sinasayaw ko. "Ulit nga!" sabi ko at ginawa ko na with partner ko na si Sarah at 'yon nagawa na rin nila.

Yo, my best friend, best friend til the very end

Cause best friends, best friends don't have to pretend

You need a hand, and I'm right there right beside you

You in the dark, I'll be the bright light to guide you

'member the times, times, times sneaking out the house

Pero natigil ako-kami ng makita namin si Jacob na mismong dumaan pa sa pinagpa-praktisan kasama 'yong mga kaibigan niya. Napatingin naman ako kila Sarah, Erika, Rosefe at Grace at puro buntong hininga na lang ang nakita ko sa kanila.

Hindi ko rin alam sa kanila kung bakit ayaw pa nila makipagbati kay Jacob. Sinasabi ko pa sa kanila last year na mag-effort na kami makipagbati sa kanya pero dahil hindi ko nga sila kasama, hindi ko rin kaya. Nakakapangsisi nga noon na inaawat pa niya ako kila Ian, Kirby at Manuel dahil sa binubugbog nila ako pero ako tuwang-tuwa pa pero dumating siya at inawat sila at ang ginawa ko lang noon ay 'yong pagsalitaan siya ng hindi maganda.

Nakakaasar lang dahil hindi na rin bumalik 'yong dating friendship naming lahat.

All of the times, times, times that you had the doubts

And don't forget all the trouble we got into

We got something you can't undo, do

Ang dami naming pinalampas na pagkakataon na makipag-ayos sa kanya. Alam naming may mali kami sa sarili namin pero habang lumilipas naman 'yong mga araw natatanggap naman namin na may mali kami pare-pareho at wala dapat kaming point magalit sa isa't isa pero hindi eh, nanalig kami sa desisyon namin na hindi na lang kami kikibo sa kanya hanggat sa gumawa ng move si Jacob. Lahat inasam namin na gagawa nga ng move si Jacob pero hindi eh, nagkamali rin kami.

"Hoy! Peter! Ano na!" bumalik lang ako sa ulirat ng batuhin ako ng kaklase ko ng papel sa mukha.

"Sige, break na muna tayo!" sabi ko sa kanila.

Naupo naman ako sa gilid at nakitabi naman sa akin sina Erika, Grace, Sarah at Rosefe.

"May sign kaya si Jacob?"

"Sign na ano, Grace?" tanong naman ni Erika.

"Na, babalik na sa dati ang lahat?" Ani Grace.

"Alam niyo hindi naman natin masasabi kung kailan iikot ang mundo sa atin. We've known na may kaibigan na si Jacob at nakikita naman nating masaya siya doon. Why don't give it a try? Tayo na ang lumapit sa kanya na makipagbati." Sabi pa ni Sarah.

"Bakit kaya mo ba? Two years na Sarah, two years na niya tayong hindi rin kinikibuan. Ano, kakaibiganin pa kaya tayo niyan gaya nga ng sabi mo, masaya na siya sa mga kaibigan mo pero alam niyo ba may sinabi sa akin si Jeremiah tungkol kay na kapag nakikita daw tayo ni Jacob, inisiip daw ni Jacob na strangers na daw tayo sa kanya pero minsan daw, nami-miss niya tayo kaso nasasaktan daw siya kapag nakikita niya tayo na parang wala nang pakelam sa kanya, so he look at us just like strangers."

"Edi dapat, gumawa na tayo ng move!" sabi ko pa sa kanila.

"Siguro nga, plano na tayo?" ngisi pa ni Sarah.

"Oo, siguro before graduation ano?"

At nagdiwang naman kaming lahat dahil nagkasunduan naman kaming lima na muling ibabalik ang nasira naming friendship. Nami-miss ko rin 'yong pang-iirap ko sa kanya. Lahat kami name-miss siya.

Wherever you go, just always remember

That you got a home for now and forever

And if you get low, just call me whenever

This is my oath to you

Wherever you go, just always remember

You're never alone, we're birds of a feather

And we'll never change, no matter the weather

This is my oath to you

"Game! Balik na tayo!" sigaw ko at muli naman silang nagformation. Muli naman akong nakahinga ng maluwag dahil sa gagawin namin. Bukod sa gift of a friend na ibibigay namin kay Jacob ay makikipag-ayos na rin kami sa kanya. Sana lang ay hindi niya kami pagtabuyan na hindi niya kailanman naging kaibigan.

Sabi nga nila, friendship do never lasts pero para sa akin, friendship lasts forever.