.[ U ]
ဖန်းရမ့် နှစ်အနည်းငယ်ကြာပြီးနောက်
လုကျားကို ပြန်တွေ့ရခြင်းကို မအံ့သြမိ၊
အမှန်တကယ်ကျ မြို့ကြီးက အကြီးကြီး မို့
အသိမိတ်ဆွေတွေ အမှတ်မထင် ပြန်ဆုံနိုင်တာပဲလေ။
လုကျားက ပန်းခြံထဲရှိ ကျောက်တုံးကြီး
တစ်ခုပေါ်ထိုင်ကာ ရေခဲမုန့်လေးကိုင်ထားရင်း ဦးလေးကြီး အန်တီကြီးတွေကတာကို ကြည့်နေတယ်၊ဖန်းရမ့် က သူ့ကို ရင်းနှီးစွာ
ဖြင့် ကြည့်တယ်၊လုကျား မော့ကြည့်လာချိန်
သူတို့ မျက်လုံးချင်းဆုံသွားကြတယ်။
"မင်းကဘာလို့ဒီရောက်နေတာလဲ?"
ဖန်းရမ့် သူ့ဘေးတွင်ဝင်ထိုင်ရင်း,
"မတွေ့တာကြာပြီ"
လုကျား အံ့သြသွားပြီးမှပြန်ဖြေလာတယ်,
" လူစောင့်နေတာ"
"ခုရော အဆင်ပြေလား?"
လုကျား သူ့ကို ထူးဆန်းစွာကြည့်လာပြီး
ဘယ်သူ့ကို ပြောနေတာလဲဆိုတဲ့ အကြည့်နဲ့,
" အဆင်ပြေပါတယ်"
"ငါရှောင်နန်းယွဲ့ ပြောတာကြားတယ်,
မင်းနဲ့ မုဝမ်ရန်တို့ ကျောင်းကိုသွားကြ
သေးတယ်ဆို ?"
"အင်း" လုကျားရဲ့ အာရုံက နောက်ဆုံးတွင် စိတ်ဝင်စားမှု အပြည့်ရှိလာပြီ၊
လုကျားက သူ့ကို သတိဖြင့် စကားပြောနေ
ပေမဲ့ ဘာလို့လုကျားကိုပဲ စကားပြောချင်နေလဲဆိုတာကို ဖန်းရမ့် မသိဘူး။
" မုဝမ်ရန်ရော အခုတလောဘာတွေလုပ်နေလဲ? အဆင်ရောပြေရဲ့လား?"
လုကျား ဂရုတစိုက်ရှိတာမို့မုဝမ်ရန် အကြောင်းကို တမင်တကာပြောလိုက်တယ်။
လုကျားကဒေါသထွက်နေတဲ့ကြောင်လေး တစ်ကောင်လိုပဲ၊သူ့ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်က အမွှေးအမျှင်တွေ ဖွားတက်လာသလို ရေခဲမုန့်ကို တောင် ဆက်မစားနိုင်တော့ဘဲ ဖန်းရမ့်
ကို ကြည့်ပြီး ချက်ခြင်း လည်း ပြန်မဖြေဘူး။
ခဏအကြာ လုကျား ပြောလာတယ်,
" သူအဆင်ပြေပါတယ်, ဒါပေမဲ့ အဲ့ဒါ
မင်းနဲ့ဘာမှမဆိုင်ဘူးထင်တယ်"
YOU ARE READING
ဖက်ထုပ်လေးရဲ့ကိုကို (Complete)
Romanceကိုကိုမုဝမ်ရန်နှင့်ဖက်ထုပ်လေးတို့ရဲ့ romance လေးပါ Cover photo..credit pinterest
