Perişan bi periçocuk [bxintersex]

bölüm 8

💜🌿

Kulübeye bir bakış attı Asaf. Girip bakacaktı sadece, sonra geri dönecekti eve. Kafası güzel olduğu için cesaretini toplayabilmişti, sessiz adımlarla lulübeye ilerledi, kapıda kilit yoktu.

Ferhat'ı buraya gönderse yeniden iyi olurdu.

Kapıyı gıcırdatmadan açtı ve içeriye hayalet gibi süzüldü. Hemen karşıda yatakta yatıyordu oğlan. Saçları kulağının arkasına sıkıştıracağı kadar uzamış, alnına dökülmüştü.

Melek gibiydi, kapkaranlık bu kulübede parlıyordu bembeyaz teni. Elini karnını sarmıştı çocuk. Hasta herhalde diye düşündü.

Biraz daha yaklaştı yanına, biraz bakıp gidecekti canım. Hem uyansın istemezdi. Azıcık duracaktı. Dikkatlice baktı çocuğun yüzüne, yanakları tombullaşmıştı. Gülümsedi Asaf. Böyle daha güzel olmuş diye geçirdi içinden.

Çocuğun hoş kokusu da doldu burnuna Asaf'ın. Derin derin soludu, sonra üstüne baktı. Sadece ince bir battaniye vardı. En yakın zamanda hatta yarın gönderecekti Ferhat'ı buraya.

Ardından içerisini inceleyip eksiklikleri aklına kazıdı, en yakın zamanda halledecekti hepsini. Madem çocuk kimsesizdi, Asaf eli ayağı olacaktı bu güzel oğlanın.

Alıp götürmek istedi evine. Dese annesine ben bunu istiyorum diye çocuk gibi. Mızmızlansa. Alır mıydı çocuğu..

Almayı bırakın öldürürdü hemen oğlanı. Babasının affı olmazdı bu konularda.

Neyse dedi Asaf. Gelir görürdü geceleri, belli ki Zeytin gözlü çocuğun uykusu ağırdı. Gelse gitse bile çocuk hissetmiyordu.

Son kez çocuğa bakıp çıkıp gitti kulübeden. Ardına baka baka, soğuk havada yanarak.

Esneyerek uyandı Zeytin, bu bebek yüzünden uykuları çok ağırdı. Ölüm uykusuna yatıyordu sanki. Bir anda midesi bulandı, içerisi leş gibi kokuyordu. Hemen kendisini kokladı Zeytin, hayır kokmuyordu. Zaten temizliğine önem verirdi.

Etrafta bir şey de yoktu kokacak. Nereden gelmişti ki bu koku. Bir süre sonra aramayı bıraktı Zeytin. Bugün kardeşi gelecekti, öyle umuyordu.

Hep dışarıda olursa kardeşi içeriye girmezdi, görmezdi hiçbir şeyi. Kahvaltı yapıp dışarıya çıktı Zeytin. Bugünden sonra rahattı, kar düşünce yere gelmeyi bırakırdı kardeşi. E yağmasına da az kalmıştı. Sondu bu yani, öyle olmasını diliyordu içten içe.

"Bebeğim, varlığının farkına dün vardım ama söz seni hiç üzmeyeceğim. Hep seni çok seveceğim. " gördüğü rüya gelmişti aklına. Kendisi bebeği ve Asaf bir aileydi,hatta ikinciye hamileydi Zeytin.

Asrın koymuştu rüyasında, oğlanı vardı. Belki de Allah ona geleceği göstermişti, Asrın koymasını istemişti belki de. Yoksa neden öyle bir rüya görmüştü ki? Bir anlamı olmalıydı.

"Asrın olsun mu senin adın bebeğim, ha??" Güldü Zeytin. Asrın... güzel isimdi. Kız kardeşi gelene kadar karnını okşamaya devam etti.

"Abi, gel al elimdekileri. " bebeği ya düşerse. Belini tuttu hemen."Şey ben belimi  incittim de sen taşır mısın?"

"Off ya her şeyin problem. Tamam bırakıyorum şuraya. " Kulübenin önünü göstererek. Tamam anlamında başını salladı Zeytin. Bir an önce gitsin istiyordu.

"Bu son gelişim artık 21 yaşındasın. Babam göndermeyecek beni. Bence abi sen evli mevli demeden yat birilerinin altına. Kazandığın parayla yaşarsın doya doya, böyle hayat sürmez. "

"Ben mutluyum böyle. " aşağılıyordu demek kardeşi de onu. Kendisine acıyordu demek. Ağlamamalıydı peri dağında yaşayan çocuk.

Ağlarsa hissederdi bebeği. Peri dağının çocuğunun bebeği hissederdi.

☆☆☆☆☆☆

Gün içinde zodyakprensesi için 4 bölüm daha yazacağım♡♡

Bölüm nasıldı??

Sizi seviyorum 💜💜

Bol bol yorum istiyorum