Perişan bi periçocuk [bxintersex]

özel bölüm 2

Arkadaşlar zeytin doğurduğu için anne diyorum, çünkü iki baba yazarken zorlanıyorum ve açıkçası doğuran kimse anne odur gibi geliyor bana

Katılmayabilirsiniz bu fikre tabii ki.

Bol yorum isterimmmmm

🌼

"Barış! Barış dursana bir yavrum ya." Kımıl kımıl olan yaramaz oğlan annesi olarak gördüğü Zeytin'in lafını hiç dinlemiyordu. Daha 4 yaşına basalı anca 15 gün olmuş olan oğlan abisinin ikinci sınıf defterini çığlık ata ata bahçeye indirmişti.

Sanki hazine bulmuşcasına mutluydu.

"Anni bayk kitayp! Abişimiyn!" Zeytin mutfaktan çıkıp bahçeye geçmek zorunda kaldı. Asaf yarım saat içinde evde olurdu oğlu Behram'la beraber. Bugün oğlunun veli toplantısı vardı ve baba olarak Asaf gitmek istemişti.

Oğullarına ve kendisine olan bu ilgili tavrı yıllar geçse de Zeytin'in yüreğini hala hoplatıyordu. "Oğlum ama abinin defterini bırakır mısın? Bak ödevleri var ama, lütfen!"

Oğlu sarı saçlarını savura savura havuzun kenarındaki çimenlik alana oturmuş, abisinin güzel el yazısına bakıyordu. "Abiş! Çok güzeyl." Biraz peltek konuştuğundan ötürü ağzından sesler yayvan çıkıyordu.

"Bebeğim gelir misin buraya? Hadi lütfen, bak ellerim hamurlu." Bahçe kapısından seslenmesini umursamadı küçük oğlan, o da okula gitmek istiyordu. "Beyn de gitçem! Banane!" Yüzüne dağılmış çilleri yıldızları andırıyordu.

"Güzelim gideceksin okula tabii ki ama onu bırakır mısın lütfen? Bak abin gelince hem çok üzülür hem de sana kırılır." Abisine çok bağlı olan oğlan ayağa kalkıp küçücük kalçasını silkeledi.

Yerden dikkatlice defteri aldı ve çıplak ayaklarıyla koşa koşa annesine ilerledi. "Anni abiş ne zaman geyecek?öşledim." Abisiyle oyun oynamak istiyordu, hem bugün oldukça sıkıcı bir gündü. Babası da aramamıştı onu.

"Yakında baban da abin de gelecek yavrum, hadi sen de bana yardım et de güzel ve leziz pizzalar yapalım." Küçük oğlan dudaklarını yaladı pizza lafıyla, annesinin yaptığı her yemek bir yana Barış için en güzeli şüphesiz pizzaydı.

"Pizza!!!" Çığlık ata ata abisinin defterini koltuğun üzerine fırlatıp mutfağa koştu. Zeytin ise elleri hala hamurlu halde oğlunun ardından mutfağa geçti. Genç adam bir yandan pizzanın üstünü malzemelerle doldururken Barış da zeytinleri özellikle annesine uzatıyordu.

"Anni bak şeyn!" Yemeği en sevdiği şey de zeytindi, her zeytin yediğinde anni bak seni yedim diye de kıkırdayıp duruyordu. "Şimdi bak ısırırım seni Barış, konuşup durma." Küçük oğlan ağzını kapatıp kıkırdadı.

Yanakları allanmıştı.

Tam ağzını açacakken evin kapısının ses duyuldu. "Anni! Baba geydi!" Yanağındaki unu bile umursamadan var gücüyle indi sandalyeden Barış, sıkı bir babacı olduğu için kesinlikle Zeytin tarafından kıskanılıyordu Asaf.

"Babacım?!" Asaf cebine sakladığı şimşek mc Queen araba yüzünden eğilememişti. "Baba beni şev." Kucak istiyordu ve ısrarcıydı. "Benim güzellik abidem bugün ne yaptı bakalım?"

"Pizza yaptım." Zeytin kendine denildiğini zannederek cevap verdi, bu Behram'ın bile gülmesine neden oldu. "Anne bence onu sana sormadı gibi. Ellerine sağlık çok lezzetli görünüyor. "

"Bana soydu bana!" Barış nispet yapar gibi babasının yanağını öptü, sevilmek çok hoşuna gidiyordu. "Abişimin defteyini işledim.... Sonna... Bıcı bıcı yaptım... Sonna yine abişimin defteyini işledim... Sonna pizza yaptım!" En sonunda babasını yine öptü.

Asaf oğlunu dinlerken eşinin yanına ilerleyip öptü derin bir şekilde. "Kız çocuğu yokluğunu aratmıyor resmen. Bebeğim baba sana bir şey aldı ama ne?" Günlerdir her saat şimşek mc Queen izlediği için elbette çığlık ata ata bunu diyeceğini biliyordu.

"Şimişeyk meg quin!" Herkes kahkaha atarken o da onlara eşlik ediyordu, babası çok mükemmel bir adamdı ki ona istediği şeyi almıştı. "Al bakalım o zaman." Arka cebinden çıkardı ve oğlanın eline verdi.

Dörtlü hep beraber mutfağa geçip oturdu, sonuncu pizza pişiyordu. "Ee nasıl geçti toplantı?" Merak ediyordu zeka küpü oğluna gelen övgüleri.

"Beyefendi mükemmel, biz bu kadar iyi bir çocuk yapmış olamayız gibi... Çok şüpheli." Zeytin güldü ve kocasının koluna vurdu, oğulları gerçekten çok zekiydi. "Bir tanem sen memnun musun her şeyden?" Sık sık oğluyla konuşup onu anlamaya çalışıyordu.

"Hayır anne, sadece kütüphane istiyorum, böyle yüzlerce kitap." Bugün bir arkadaşının akademisyen babasıyla övünmesi sayesinde öğrenmişti evde kütüphane olabileceğini.

"Küpüthane!" Barış abisini öpmek için babasının kucağında eğildi. Behram kardeşine yanağını uzatarak öpmesine yardım etti. "Abiş küpüthane istiyoy!!"

"Güzelim elbette yaparız fakat hep derse değil de biraz da başka şeylere yönelsen? Yani sokağa çık oyun oyna biraz?" Asaf biraz da endişe ediyordu. Barış'ın aksine Behram çok pasifti.

"Baba kitap okurken mutluyum ve onlar beni üzemez... Ne zaman dışarıya çıksam Zeytin annemi soruyor arkadaşlarımın annesi." Zeytin dudağının kenarını ısırdı, bu kadar zorbalanmak zoruna gidiyordu.

O kimselere karışmıyorken ona böyle yapılması... Haksızlıktı.

"Özür dilerim." Genç adam küçücük oğlundan özür dileme gereksinimi hissedecek kadar kırılmıştı. "Anne ne özrü? Onlar aptal işte! Aptal olmasalar böyle sorular sormazlardı. Onları ilgilendirmiyor hiçbiri."

Asaf oğlunun bu olgun düşüncesini takdir etse de küçücük çocuğa bunları düşündüren insanlara lanet etti. Huzurlu olan ve hiç kavga olmayan bu evde bile dışarıdan gelen sorunlar yüzünden oğullarının psikolojisi etkileniyordu.

"Biz mutluysak bu kimseyi ilgilendirmez Behram, bunu unutma bebeğim tamam mı? Sen mutluysan buna kimsenin laf söylemeye hakkı yok." Behram gülümsedi, ailesiyle çok mutluydu.

"Biliyorum baba, biliyorum."

En çok bu aileyle mutlu olduğunu biliyordu.

📍

Bölüm nasıldı???

Sizi seviyorum ♥️🌼