Perişan bi periçocuk [bxintersex]

bölüm 42

70 yorum sınır

🕊💜

Akşam yemek için her şey hazırlanmıştı. Zeytin de yemeğe yardım etmiş, her şeyin güzel olması için elinden geleni ardına koymamıştı.

Şimdi ise giyinmiş bir şekilde bekliyordu kocasını ve arkadaşlarını. Hazan hanım ve Behram bey de onları bekliyordu.

"Oğlum sen keşke biraz uyusaydın bugün. Zaten ilaç alıyorsun, ağır oluyor akşama kadar ayakta durman." Behram ağa damadını ve torununu düşünüyordu.

"Sağ ol baba ama diğer türlü uyuşmuş gibi hissediyorum. Beni daha çok yoruyor böyle olunca da. Hareket etmek güzel hem." Karnını okşayarak konuştu zeytin. Minicik bir çıkıntı vardı şimdilerde.

Gerçi Asaf bu çıkıntıya bile ölüp bitiyordu.

"Nerede kaldı bunlar acaba? Şimdiye burada olmaları gerekiyordu. " Hazan hanım endişelenmiş gibi konuştu.

"Sakın ol hanım, gelirler birazdan. " Behram ağa ilk defa tanışacaktı Ferhat'la. Kimdir necidir bilmiyordu hiç, bir tek Emir'i tanıyordu.

Biraz daha bekledikten sonra araba sesi duyuldu dışarıdan. Sonunda gelmişlerdi. Zeytin eşini karşılamak için kapıya giderken kapıdan içeriye giren Asaf da kollarına sevgilisini alabilmek için açtı.

Zeytin kedi gibi mırıldanarak sokuldu hemen bulduğu gögüse. Onlar sıkıca sarılırken içeriye Emir ve Ferhat da girdi. Herkes selamlaşmaya başladı ardından.

İkili önce Hazan hanımın ardından Behram ağanın elini öptü. Zeytin'le Dr sarıldıktan sonra hep birlikte masaya ilerlediler.

"Valla her şey mükemmel görünüyor." Ferhat ağzı sulanarak konuştu. Hazan hanım atladı hemen "Zeytinim yaptı hepsini." Gurulandı.

Gülümsediler hep birlikte. "Yengeeniştem, ellerine sağlık. " Emir her zaman ki Emirdi. Herkes muhabbet ede ede yemeğini yemeğe başladı.

Arada Behram ağa sorular soruyordu ikiliye. "Ee Emir oğlum, sen gittikten sonra işler baya kötüleşti. Baban fabrikaya sahip çıkamıyor, ne yapacaksın?" Sonuçta Behram ağa da Emir'in babasıyla iş yapıyordu. Batsın istemezdi.

"Valla Behram ağam, sevdiğimi kabul etmeyen birine asla yardım etmem. Ne halleri varsa görsün. " Emir'in gerilen halini gören Ferhat masa altından elini sevgilisine uzattı.

"Yani sende haklısın oğlum ama yine de kestirip atma. Zamanla kabul edecekler, başka ihtimal yok." Herkes sessiz kaldı.

"Baba Ferhat da Mercik köyünde yaşıyor normalde. " Asaf yakın dostunu tanıttı babasına. "Kimlerdensin oğlum?" Mercikten çoğu insanı tanırdı.

"Velibaşoğullarından Turan'ın oğluyum ben Behram ağam, hatta anam da buralı." İşte şimdi dikkatini çekmişti Behram ağanın.

"Tanırım o sülaleyi, o kimlerden peki?" Ferhat elindeki çatalı masayı bırakıp Behram ağaya döndü. Herkes muhabbeti dinliyordu.

"Kör Nevzat'ın kızı Esin benim annem." Behram ağa kalakaldı, ne diyeceğini bilemezken Asaf şaşkınlıkla konuştu.

"Ne demek Nevzat'ın kızı lan?" Babasının bir zamanlar anlattığı kadın mıydı Ferhat'ın annesi yani diye geçirdi içinden.

Beyni bulanıyordu.

"Evet öyle abi, ne var ki bunda?" Behram ağa sevdiği kadının oğluna baktı uzunca. "Zeytin'le mi yaşıtsın sen?" Asaf hala gerçekliği kabul edemiyordu.

Hazan hanım garipçe baktı kocasına ve oğluna.

"Yok ben 29 yaşındayım. Asaf abimden iki ay büyüğüm sadece." Gülümseyerek konuştu Ferhat.

Behram ağa bir kez daha kalakaldı. Bu ne demekti şimdi? Neydi bu? Bildiği her şeyi unutmuş gibiydi.

"Baba!" Asaf konuştu hışımla. "Değil de." İnkar etsindi, bu gece Behram ağa inkar etsindi her şeyi.

Behram ağa ise ne düşüneceğini bilmiyordu. Evlenmeden bir hafta önce bırakmak zorunda kaldığı kadınla düğünden hemen sonra hamile kalan karısı arasında 2 ay doğum yapma farkı vardı.

Olduğu yerde kabullendiği gerçekle fenalaştı adam. Herkes masadan kalkarken Behram ağa kalbini tutuyor nefes alamıyordu.

Asaf ise kıpırdamadı bile. O, anlamıştı.

Her şeyi anlamıştı.

Ferhat onun kanındandı.

Kardeşiydi.

💜🕊🌟🕊💜

Kısa oldu farkındayım ama bu bölümü yazarken bile çok zorlandım.

Bakalim Asaf bu gerçeği kabullenip kardeşlik görevini yapacak mi sahiden

Bölüm nasıldı??

Sizi seviyorum 🌟💜