Perişan bi periçocuk [bxintersex]

Özel bölüm 1

Bol yorum isterim

🌼

Asaf kucağına verilen bebekle olduğu yere mıh gibi çakıldı. Kıpırdarsa bebeğe zarar vereceği için en az seviyede hareket ediyordu.

"Zeytin baba oldum ben!" Gözlerinden yaş akmak üzereydi. Herkes kapının ardından onları bekliyor, güzel haber duymak için içi içini yiyordu hepsinin.

"Bittim ben bana deme." Şuan ne hissedeceğini şaşırmıştı Zeytin, bir yandan gözlerinden yaş akarken bir yandan da gülümsüyordu. "Çok güzel bu, güzel bebeğim."

Minik oğlanın kokusunu soludu derince, burnunu değdirmeden. Bir şey olsun istemiyordu. "Bir şey olur mu acaba? Hemşire hanım siz alın kucağımdan, düşürürüm şimdi bir şey olur."

Korkusundan bebeğini hemşireye verdi. Biraz da büyük bebeğiyle ilgilenmesi, onun yanında olmalıydı. "Bunu da atlattık bak, beraber olduğumuz sürece her şeyi atlatırız güzelim."

"Bu günün hiç gelmeyeceğini sandım Asaf, hiç bebeğimizin olmayacağını sandım." Bir de bayılmasaydı aptal kocası çok daha iyi olabilirdi elbette.

"Yalnız ben hâlâ bayılacak gibiyim, lan kurban olurum canına. Sana bir şey olacak diye ödüm koptu. " Zeytin yorgunca gülümsedi. "Bir kez daha bayılırsan öldürürüm seni, yeter be."

"Tamam tamam bayılmıyorum, hem şu güzelliği izlemek varken niye bayılayım ki değil mi?" Zeytin'nin gülümsemesi büyüdü, birazdan herkes odaya doluşurken hepsinin yüzündeki mutluluk çok başkaydı.

"Ay güzel yavrum benim, çok korktuk bir şey olacak diye." Hazan hanım hâlâ endişeyle süzüyordu oğlanı, ya bir şey olsaydı güzel damadına?!

"İyiyim anne ben, sakin ol. Torununu gördün mü?" Ben yaptım gururu vardı Zeytin'de, sanki dünyanın en güzel varlığını doğurmuştu.

Asaf'a göre Zeytin zaten dünyanın en güzel varlığıyken daha güzelini doğuramazdı.

"Görmedim daha yavrum, seni görmek istedim ilk önce." Zeytin'in içi yumuşacık oldu gördüğü ilgiyle. Herkes ona gözü gibi bakıyordu. "Kız Zeyto fırlattın he bi bebe, aferin."

Emir'in konuşma tarzına hepsi güldü, Ferhat konuşmak yerine hâlâ Zeytin'e bakıyordu. En az abisi kadar korkmuştu minik arkadaşına bir şey olacak diye.

"Güzelim sen niye konuşmuyorsun?" Emir eşinin halini hemen fark etmişti. "Çok korktum, kendime gelirim birazdan." Asaf eşinin alnından öpüp kokladı sevdiğini, saçlarını okşadı.

"Ferhat abiye sarılmak istiyorum." Zeytin'in minik isteğini kırmadı kimse, bir dakikadan fazla sarıldılar birbirlerine, birbirlerine destek olmaları bile kendilerine hastı.

"Yeter artık ya sarıldınız yeterince." Asaf homurdana homurdana ayırdı ikiliyi. "Zeytin'in yürüyüş yapması lazım hadi gidin."

Hazan hanım oğlunun kolunu çimdirdi ve Asaf'ı inletti. "Baba olmuş demem alırım elime seni, kıskanç herif ya." Asaf çocuk gibi homurdandı. Şuan biraz eşiyle başbaşa kalmalıydı.

Biraz sevmeliydi güzelini, izin verirlerse tabii.

Herkes bir kaç saatin ardından dağılırken Zeytin de yürüyüş yapmak için Asaf'ın yardımıyla ayağa kalktı. Belinden tutan el sayesinde bir kaç adım attığında heyecanla onu izleyip iç geçiren adamdan bir haberdi.

"İsmi ne olacak?"

"Şey... Babamın adını koymak istiyorum Asaf, Behram olsun." Asaf hangi biri için minnettar olacağını şaşırmıştı. Ölen babasının ismini vereceği için mi yoksa babasına benimseyip baba dediği ve öyle gördüğü için mi?!

"Güzelim emin misin? Kendini zorunda gibi hissetme." Zeytin gülümseyip kocasına yaslandı. "Ne olursa olsun bana babalık yaptı ve asla kötü söz söylemedi bana. " Eşinin alnından öptü.

Öpmelere doyamıyordu bugün.

"Tamam güzelim, sen nasıl istersen öyle olsun, Behram bebek." Garip ama güzeldi bir yandan. İki saat kadar yürüyüş yapmış ardından sevdiği adamın kucağına bırakmıştı kendisini.

"Beni sevmene izin veriyorum, sev hadi." Severdi tabii, Asaf fırsat bulmuştu bırakir mıydı hiç.

"Ya oğlum iki dakika oynaşmayın be."

🌼

"Agucuk bugucuk bebek, hadi uyu bebek, rica ediyorum uyu bebek. Bu uyumuyo ya." Emir sinirle döndü arkadaşlarına. "Ya oğlum bir bırak çocuğu, bi sal ya."

Bir hafta çabucak geçmiş, eve dönmüşlerdi hep beraber. Emir ve Ferhat da yardımcı olabilmek için geçici bir süreliğine gelmişti Asaf ve Zeytin'in yanına.

"Ya sen ne tatlısın öyle, aynı Zeytin he." Emir Ferhat'a dönerek konuştu, Asaf'ın dediğini umursamamıştı. "Abime daha çok benziyor."

Emir homurdandı, maalesef benziyordu.

"9 ay taşıdın şunu, buna benzesin diye mi? Ayıp ama." Zeytin kıkırdadı ve yürüyüşüne devam etti, Asaf'a bulaştığının farkındaydı, denilen lafları umursamadı.

"Hadi lan ordan it, mis gibi çocuk yapmışız, bakim bi? Oy yerim ben seni aslanım benim." Asaf oğlunu seve seve bitiremiyordu.

"Sanki özel sipariş vermiş piçe bak." Emir alayla konuştuğunda Ferhat da omzuna vurdu. "Tabii lan, bir sonraki güzel bir erkek olacak mesela, sonraki kız olur, ondan sonraki de kız olur şöyle delikanlı bir kız." Asaf bol keseden konuşmayı seviyordu.

"Çocuk yapmayacağız." Zeytin müdahale etme gereksinimi hissetti. "Yapacağız."

"Yapmayacağız."

"Yapacağız güzelim, adını bile düşündüm ben. Yapmamız lazım."

"Deli misin nesin be ne demek yapmamız lazım." Asaf omuz silkti bebeği kucağına alırken. " Ben planladım güzelim sen endişe etme."

"Taşıyan ve doğuran benim."

"Ya güzelim böyle pürüzlere takılmayalım." Gamsız gamsız konuşup bebeğinin minicik boğum şeklinde olan boynundan öptü. "Deli ya."

"Oğlum Allah'ınız varsa dünür oluruz."

"Siktir la ateist oluyorum ben o zaman."

🌼🌼🌼🌼

Bölüm nasıldı?

Sizleri seviyorum ♥