on beş

1.3K 55 44
                                    

idil.

Hastane odasının önünde, bir ileri bir geri gidip nasıl kapıyı açacağımı ve ne demem gerektiğini düşünüyordum. Dorukhan'ın çoğu arkadaşı gelmiş, odaya girmiş, konuşmuş olsa da ben ilk gelen kişi olmama rağmen cesaretimi toplayamamış ve varlığımı gösterememiştim bile. Hepsine tembihlemiştim, geldiğimi söylemeyin diye.

"Ay yetti artık İdil."

Pat diye önüme geçip kapıyı açan ve beni odaya iten Gözde ile kendimi bir anda Dorukhan'ın görüş mesafesinde bulmuştum. Gözde'ye dönecekken Gözde çoktan kapıyı kapatmıştı. Korkak adımlar ile Dorukhan'ın yanındaki koltuğa oturdum, yüksek ihtimal ağlamaktan gözleri şişen Dorukhan, elalarını bana çevirmişti.

"Gelmişsin."

"Geldim Dorukhan."

Konuşmadık, Dorukhan'ın eline takılmış seruma baktım.

"Mr sonucu çıktı mı?"

"Çapraz bağımda yaralanma varmış, kopma yokmuş. Fakat sezonu kapatıyorum, sabah ameliyata gireceğim."

"Geçmiş olsun."

Dorukhan gözlerini kapatıp başını geriye yasladı, bir haftadır görmediğim yüzünü tekrardan ezberlemeye çalıştım, sanki en ufak bir detayını unutmuşum gibi.

"İlk gelen kişi senmişsin, sana o gün yaptığım onca şeye rağmen."

"Gönül bu, ota da konuyor b-"

"Hiç değişmemişsin İdil, hala bana acılarımı bu yollar ile unutturmaya çalışıyorsun."

"Bir haftada ne kadar değişebilirdim ki?"

"Haklısın."

Boğazımı temizledim ve olduğum yerde dikleştim. Yerdeki mermere odaklandığımda Dorukhan'ın kısık sesi ile görüş alanıma tekrardan Dorukhan'ı aldım.

"Özür dilerim."

"Özür dilemen önemli değil, hatanın farkına varman önemli."

"Sana çöp gibi davrandığım, liseli boktan arkadaşlarımın bekarlığına uyup seni göz ardı ettiğim için, sana ayrıldığımızdan önceki bir haftada önem ve zaman vermediğim için özür dilerim İdil."

"Hatalarının farkına varman güzel. Ağrın var mı?"

"Biraz, evet."

Başımı olumlu yönde salladım.

"Refakatçi kim kalacak seninle?"

"Kimse istemedi beni, tek başıma kalacağım."

"Yalanını seveyim, Merih ben kalacağım dedi."

"Merih mi, o kim?"

Dorukhan onun ile birlikte kalmam için çabalara girince, kıramadım ve yenik düştüm.

"Tamam, ben kalacağım seninle."

Dorukhan büzdüğü dudaklarını yükseltip gülümseyince elimi saçlarına götürdüm ve okşamaya başladım.

"Açık konuşmak gerekirse, sana bir şey olacak diye çok korktum."

Dorukhan sakallarında gezdirdiğim elimin içini öptü, anca avucumu öpersin demek isterdim fakat Dorukhan beni öpse affederdim, tanıyorum kendimi.

"Sen yanımdayken bana hiçbir şey olmaz İdil'im."

Gülümsedim ve oturduğum sandalyeden kalktım.

"Gözde ile İrfancan gidecekmiş herhalde, ben onları geçireyim. İkimize de sıcak çikolata alır gelirim."

"Bekliyorum."

Dorukhan'a gülümsedim ve hastane odasından çıktım, ayakta duran İrfancan ile Gözde'ye sarılıp asansöre kadar geçirdim, kafeteryaya inip üç tane sıcak çikolata aldım ve Dorukhan'ın kaldığı kata geri döndüm.

Başını duvara yaslamış Merih'i uyandırıp sıcak çikolatasını verdim. Merih çocukluk arkadaşımdı, İzmit doğumlu olduğum için aynı sokakta büyümüştük.

"Merih hadi sen git eve, yeni baba oldun zaten ben kalırım Dorukhan ile."

"İdil bunu yaparak 20 yıllık tanışmamızda bana en büyük iyiliği yaptın teşekkür ederim."

Ayağa kalkan Merih'e sarılıp onu da gönderdim, dirseğim ile kapıyı açıp televizyon kanallarında gezen Dorukhan'ın yanına oturdum ve çikolatasını verdim.

"İdil oturmasana koltuğa, sırtın tutulacak sevgilim."

"Nereye oturayım Doruk, yere mi?"

Dorukhan kalçasını sola kaydırıp yorganı açtı ve elini yatağa vurdu. Gözlerimi devirdim ve Dorukhan'ın yanına kıvrıldım.

"Seni bu kadar kolay affetmeyeceğim, biliyorsun değil mi Toköz?"

"Gülü seven dikenine katlanırmış İdil Toköz."

Güldüm ve yeniden gözlerimi devirip sıcak çikolatamı koltuğa koydum ve beraber Beyaz Spor izlemeye başladık.

Yavaş yavaş Dorukhan'ın gözleri kapanırken televizyon kumandasını alıp televizyonu kapattım ve Dorukhan'ın alnına tüy kadar hafiflikte bir öpücük koyup Dorukhan'ın yanından kalktım ve ikili koltuğa uzandım. Uyurken fazla deli yattığım içi Dorukhan'ın ayağına zarar gelsin istemiyordum.

dayanamadım barıstırdım 20. bolumde final yapiyom ama mental olarak hazır degiliz hicbirimiz ninininirriririri

fırtınalar, dorukhan toközHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin