"Karar."
Hakimin sözlerine itaat eden kalabalık aynı anda ayağa kalktı. Genç kız, buğulu gözlerini silerek onlara ayak uydurup ayağa kalkarken artık ağlamaktan yorgun düşen bedenini ayakta tutmakta bir hayli zorlanıyordu.
"Lauren Moon, Güney Kore C...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sadece parçaları birleştirmek yapbozu tamamlamak için yeterliydi.
Kim Cha Seok kendini insanın içine bir şüphe olarak düşürmeyi çok iyi becerirdi. O gece atılan mesaj başlı başına şüphelerle doluyken benim magazin haberlerinde yaklaşık bir saat boyunca konuşulmam kesinlikle onu amacına ulaştırmıştı.
Onunla karşılaşmam için Jungkook ile işbirliği yaptı ve bu ana kadar onun yüzünden sürekli şüphede olmamı istedi. Şimdi ise karşı karşıyaydık ve o istediğine ulaşmıştı.
Ulaştığını sanıyordu.
"Bence sen beni özledin Cha Seok." Histerik bir gülüşle etraftaki adamlarına ve iyileşmek üzere olan yaralarına kısa bir göz attım. Ardından olağandışı bir sakinlikle kollarımı göğsüme bağladım.
"Dövüşemeyen adamlarını hala yanında tutuyor olmak tam senlik bir hareket."
Kaşları itinayla havalandı ve gülerek adamlarına kısa bir göz attı. Ardından üzerime doğru yürürken gözleri hemen arkamda kalan Jungkook'a kaymıştı.
"Onları da özleyebileceğini düşündüm ve yanımda getirdim, fena mı olmuş?"
"Yo', aksine... her şeyi bilen adamlarını ortadan kaldırmak çok masraflı olacağından ve öteceklerinden korktuğun için yanında tutuyor olman biraz çocuksu."
Sinirlenmesi için sadece birkaç söz yeterli oluyordu. Asıl amacını çabucak ortaya çıkarması kafamı rahatlatmıştı. Bundan sonrası çocuk oyuncağıydı.
"Buraya gelme dedim sana. Okulda olmaz."
"Seninle işim yok James, istediğimi yaptığın için karşılığını alacaksın."
Bakışlarım hemen yan tarafımda duran Jungkook'a kayarken ifadesizce bakıyordu ona. Jungkook'a James diye hitap ediyor olması aklımda yeni bir soru işareti oluştursada bununla ve James isminin geldiği yer ile daha sonra ilgilenebilirdim. Gerçek ismini biliyordu oysa, eğer şu ana kadar ki tahminlerim doğruysa ona neden James diye hitap ettiğini de biliyordum.
"Ben istemeden istediğini yapamazsın."
"Ah, bak işte buna sen karar veremezsin."
Gerçek yüzünü son sözüyle göstermek üzere kolumdan sıkıca kavraması ve okulun çalan teneffüs ziliyle durması bir olurken Jungkook'un da ona doğru yöneldiğini yeni fark etmiştim.
"Elini kolumdan çek." diye tepki verdim sakin bir tonla. Ve öğrencilerin çıkmaya başlaması kolumu bırakmasını hızlandırmıştı. Adamlarına ise kısa bir el işareti yaparak onları arabasına geri yönlendirmişti.
Kendisi ise tek başına karşımda dikilmeye devam ediyordu.
"Zor kullanabilirdim ama bunu istemezsin diye düşünüyorum." Göz devirircesine baktım yüzüne. Kendini bir halt sanması ne acınasıydı. "Az ötede bekle." Geriye çekilerek Jungkook'u kolundan tuttuğum gibi okulun içine itiklemeden hemen önce kulağına doğru fısıldadım. "Git ve kardeşinle ilgilen, burayı bana bırak." Ardından Jungkook'a tepki veriyormuşum gibi bağırarak devam ettim. "Bunun hesabını ödeyeceksin!"
