"Karar."
Hakimin sözlerine itaat eden kalabalık aynı anda ayağa kalktı. Genç kız, buğulu gözlerini silerek onlara ayak uydurup ayağa kalkarken artık ağlamaktan yorgun düşen bedenini ayakta tutmakta bir hayli zorlanıyordu.
"Lauren Moon, Güney Kore C...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ad: Lauren Soyad: Moon Yaş: 25 (en son güncellenen) Yaşadığı yer: Güney Kore (En son güncellenen) Anne adı: Mallory Baba adı: Gye Ryo Ölüm tarihleri: 2011 Kaydedilen Fotoğraflar
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İliklerime kadar hissettiğim tarifi olmayan duygular içinde boğuluyordum.
İlk defa gördüğüm fotoğraflara saatlerce bakarken yanı başımda benimle bekleyen Jungkook ile tek kelime konuşmamıştık. O zamanlar olay yerine ait fotoğraflar bana bilerek gösterilmemişti. Çünkü sözde cinayeti benim işlediğim sanılırken uygulanabilecek en acı verici muameleyle hep karşı karşıyaydım.
Jungkook'un bunca zaman bunları benim için saklıyor olduğunu öğrendiğimde her şeyi bir kenara bıraktım. Artık tüm gerçeği ve nasıl hareket edeceğimi biliyordum.
Gözyaşlarım kurumuştu ama hala ağlamaya devam ediyordum. Canım o kadar acıyordu ki, hissettiğimi ifade edebilecek tek bir kelime bulamıyordum.
Buğulu gözlerimi silerken Jungkook telefonu elimden aldığında dizlerime kapanarak hıçkırmaya başladım. Kalbim buna nasıl dayanıyordu bilmiyordum, aklımı yitirecek gibi hissediyor ve kendimi kontrol edemiyordum.
Tükenen gücümün farkına vararak bana güç oluyor gibiydi Jungkook. Yüreğimi parçalayan acı verici bir özlem vardı ve bu o kadar fazlaydı ki... bedenimi sıkıca saran kollara kendimi teslim etmiştim.
"Çok acı verici, biliyorum ama yanına kalmayacak tamam mı? Artık korkma."
Usulca kapanan gözlerimle birlikte başım omzuna düşerken nefesim teklemeye devam ediyordu. Hissizleşen bedenim artık hareket edemeyecek kadar bitap bir haldeydi. Sadece yanımda varlığını hissetmek istediğim ailemin artık hayalimde bile yüzünü seçemiyordum.
Onlar için bunu bile yapamamıştım. Hayallerimde bile yaşatamadığım ailem artık parçalanmıştı. Bense derin bir uykunun kollarına hiç uyanmamak istercesine bırakmıştım kendimi.
