"Karar."
Hakimin sözlerine itaat eden kalabalık aynı anda ayağa kalktı. Genç kız, buğulu gözlerini silerek onlara ayak uydurup ayağa kalkarken artık ağlamaktan yorgun düşen bedenini ayakta tutmakta bir hayli zorlanıyordu.
"Lauren Moon, Güney Kore C...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ocak 2011
Tarih: 13.01.2011
~~ Genç kız cezaevine girdiğigünden beri dalgınruhhalinden ve hala atlatamadığı travmasından dolayı iyi hissetmiyordu. Cezaevine girdiği günü kafasında belirlediği bir takvimle sayıyordu. Bugün tam yirmi sekiz günolmuştu ve aynızamanda busayı onun doğumgünü sayısıydı.
Kendisine verilen yatakta sadeceyatıyor ve yirmi sekizgündürdoğrudüzgünhiçbirşey yiyip içmiyordu ve tümbunlarıizleyenbir grup genç onunla konuşmaya çalışsada, genç kız tek bir kelime etmemişti. Herkes onu televizyonda yayınlanan canlı yayınsayesinde tanıyordu, bu yüzdendilsiz olmadığını biliyorlardı. Aynızamanda ona karşı pekte iyi niyetle yaklaşmayan aynı grup artıkonun bu halinden sıkıldıkları için onunla uğraşmayabaşlamışlardı.
Fakatgençkızkendisineyapılan muameleyi görmüyordu. Aklı, bedenitamamen o acı dolu andaydı... ailesini ve yakınarkadaşlarını kaybettiği o günde. Nasıl öldürüldüğünü bilmiyordu ama o adamın orada olduğunu hala hatırlıyordu.
Doğumgünündekatledilen ailesini son kez kan revanolmuşhalde görebileceğini hiç düşünmemişti gençkız. O günmarkete gitmek istemesede annesi istediğiiçin gitmişti. Eve geri dönerkenyapılanplanlar, darmadağın olmuştu.
"Pişt, hadi kalkta bize bir şeyler hazırla."
Yanınagelen genç omzuna sert bir şekilde dokunarak onu dürttüğünde gençkız o düşüncelerden sarsılarak ayrılmıştı. Başını arkasındaazrailgibidikilen gence çevirirken ne söylediğini duymadığı içinyenidenönüne dönmüştü.
