Chapter 28

70 2 0
                                    

Rina's POV

 

Hindi ko alam kung san ako pupunta. Basta dinala na lang ako ng mga paa ko dito sa putod nina mommy at daddy. Ito lang kasi ang lugar na pakiramdam ko safe ako.

Umupo ako sa harap ng puntod nina mommy at daddy. Wala na kong pakialam kung marumihan ang suot ko. Basta gusto ko lang maglabas ng sama ng loob.

Nagsimula na kong umiyak ng malakas. Minsan O.A ang tingin ko sa mga artistang ginagawa ang ganito. Pero sa totoong buhay, nakakagaan pala ng loob.

"My, Dy, bakit ganon? Galit ba si God sakin kaya pinaparusahan niya ko ng ganito? Dahil ba kasalanan ko kaya maaga kayong nawala?" ang sakit lang.

"Di ba my, dy, hindi ko naman sinasadya? Bakit lagpas Neptune na yata ang galit sakin ni Ate? Tapos bakit nagsinungaling sakin si Lee?  Sabi niya mahal niya ko. Bakit ganon? God, hindi ko kayo sinisisi kung bakit ito nangyayari ngayon. Pero sana bigyan niyo po ko ng sapat na lakas ng loob upang makayanan itong pagsubok na binigay niyo po sakin." At humikbi ako.

"My, dy, I miss you so much po." Biglang may taong kumalabit sakin kaya napaangat ako ng tingin.

"Long time no see."

Lee POV

 

I don't know why Yanna lied to me. Nakita siya ng isang kabrad ko sa mall. May kasama raw na lalaki. Hindi ko na tinatong kung sinong lalaki yon, pero sabi ng brad ko. Mukhang hindi sila blood related dahil kung makatingin ang lalaki kay Yanna, parang may gusto raw ito sa aking Yanna.

F*ck! I really feel jealous. Kaninang sinabi sakin ng brad ko yun. Sinuktok ko pa ang pader. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. But I can't lose Yanna. She's my life. She's my everything. I love her so much.

Tumayo ako at nagbihis, pupuntahan ko si Yanna.

*ring* *ring* *ring*

Someone calling. Inignore ko lang kasi unknown number naman.

After a seconds, nagcall ulit. Shit! ang kulit ng lahi nito. Naririnidi ako.

Then I answered the call.

["Shaoran..."] napatigil ako. Nablangko ang utak ko. No way! Ang boses na toh. Ang mala-anghel na boses na toh. Ang babaeng minsan naging buhay ko. Ang babaeng pinakauna kong minahal.

"Apple." Sambit ko.

["God! Shaoran, I miss you!"] sagot nito. Sa tining nito, parang naiiyak siya. But then, I really don't care. Galit ako. Galit ako sa pang-iiwang ginawa niya sakin noon.

"Really?" then I smirked, kahit alam kong hindi naman niya nakikita.

["Please Shao, forgive me. Meet me now. I have something important to tell you."]

"Why would I?" ano nanaman toh? Ilan taon kong hinintay ang paliwanang niya. Pero huli na ang lahat. Masaya na ko. May mahal na kong iba. Mas best sa kanya.

Revenge Of The NerdTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon