အိမ်ကြီးရှင်ရဲ့ ကောင်းချီးလေး[Complete]

Part(20)/Zawgyi

FAME အိမ္ေတာ္၏ နံနက္ခင္းသည္ ေအးခ်မ္းစြာအတိ ။ အေစခံတို႔ကလည္း ၄တို႔ အလုပ္ကို ပိုင္ႏိုင္စြာ လုပ္လ်က္ ။ ဥယ်ာဥ္ထိန္းသိမ္းေရးသမားအခ်ိဳ႕ကအပင္ႀကီးမ်ားရိွ အရြက္တို႔အား ပံုေဖာ္ေနၿပီး အပင္ငယ္ေလးမ်ားအနီး ေပါင္းျမက္မ်ားအား ရွင္းလင္းသူမ်ားက ရွင္းလင္းေနၾကသည္။

ယေန့သည္က အိမ္သားမ်ားအားလံုး၏ အားလပ္ရက္ တနဂၤေနျြဖစ္သည္မို႔ ဥယ်ာဥ္ေလးထဲရိွ နားေနရာအေဆာက္အၪီးေလးတြင္ လူစံုလ်က္ ။

ေစာေစးဘြဲ႔မွဴး ကလည္း ေက်ာင္းပိတ္ရက္အား အျပင္သို႔ထြက္လည္ျခင္းျပဳျခင္းမရိွ ။ အိမ္တြင္သာ ကပ္၍ေန၏ ။ ေနာ္ဘလက္ဇင္ေနြးကလည္း ထိုသို႔ပင္ ၊ ပိတ္ရက္အား မိသားစုမ်ားႏွင့္ အခ်ိန္ျဖဳန္းေလ့ရိွသည္ ။

ေစာအယ္ေစးမူးႏွင့္ပံုႏႈန္းသည္လည္း ကိုကိုႀကီးအေခၚရိွေသာေၾကာင့္ အထြန္႔မတက္ပါဘဲ
ဥယ်ာဥ္ေလးထဲသို႔ လာ၍သာ နံနက္စာလက္စံုစားရေလေတာ့၏ ။

ပံုမွန္အားျဖင့္ ယခုလို နံနက္ ၇နာရီေလာက္ လံုး၀ထေလ့မရိွေသာ ေစာအယ္ေစးမူးအား
မရီးျဖစ္သူ ေဒၚမူယာခ်ိဳက သေဘာက်ၿပံဳး၍
သာၾကည့္ေနသည္။

ထိုကေလးက ဟိုးအရင္အခ်ိန္ေတြတုန္းကမ်ား
ဒီအခ်ိန္ ဘယ္လိုႏိႈးႏိႈးမထ ။ ႏိႈး၍လည္း မရခဲ့ ။ အိပ္ခ်င္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေဒါသႀကီးတတ္တဲ့ ေကာင္ေလး ။

အခုမ်ား မိန္းမရၿပီးေလေတာ့ မိန္းမက မရ ရေအာင္ ႏိႈးသည္ထင္ပါ့ ။ မ်က္လံုးေလး
မပြင့္တပြင့္ျဖင့္ အိပ္ခ်င္မူးတူး ျဖစ္ေနသည္မွာ ရယ္ခ်င္စရာ။

မူယာခ်ိဳက ငိုက္မတက္ျဖစ္ေနေသးသည့္
မတ္ကေလးအား စကားမရိွ စကားရွာလ်က္
မေန့ကျဖစ္ခဲ့သည့္ အေၾကာင္းကို ျပန္၍ ေမးလိုက္သည္။

" ဇူးဇူး ဆိုတာ ဘယ္က ကေလးမလဲ မတ္ေလး
တစ္ခါမွ မ​ၾကားဖူးသလိုပဲေနာ္ "

ေစးမူးက မရီးျဖစ္သူ၏ စကား အဆက္အစပ္မရိွ ေမးလိုက္ေသာ ေမးခြန္းေၾကာင့္ ေခတၲမ်ွ ေၾကာင္အမ္းသြားရၿပီး ေဘးအနီးရိွ ၿငိမ္ၿငိမ္ကုပ္ကုပ္ေလးထိုင္ေနသည့္ ခ်စ္ရသူအား ျပန္ၾကည့္လိုက္ကာ အမွန္တိုင္းသာ ေျဖလိုက္၏ ။