[Not yet edited⚠️]
Si Laura ay isang simpleng dalaga na naninirahan sa probinsya, sa bayan ng San Isidro. Siya ay lumaki sa bahay ampunan, kaya siya ay naging malapit sa simbahan na naging dahilan kung bakit minahal nya at piniling pag silbihan ang...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
MABILIS ang naging oras at nag ala cinco na ng hapon
Nagitla ako nang may bumusina at nakita ko ang nakangiti na si Hans
Agad kong pinag buksan ng gate at nang makapasok siya ay agad ko syang sinalubong
"Kamusta Hans? Nasan pa ang tatlo mong kapatid?"
"Aww, ganyan ka ba talaga laloves? Ako yung nandito pero sila ang hanap mo?" Akmang nag tatampo sya
Agad akong natawa at pabirong piningot sya
"Sira! Nag tatanong lang ako." Pag papaliwanag ko
"Come on Laloves, Give me a hug. I'm so tired and I need to recharge." Naka ngiti nyang sabi sakin
Ngumiti ako dahil don, agad ko syang niyakap. Sa kanilang apat sa kanya kasi ako pinaka malapit ang loob dahil kahit anong gawin ko, hindi sya nagalit sakin ng sobra kahit na matigas ang ulo ko
Yung mga kapatid nya nag wawala na sa galit, samantalang sya tahimik lang pero ramdam mo na hindi sya natutuwa
Agad nanuot ang mabango nyang amoy sa ilong ko
Kailangan ko pang tumingkayad dahil sa tangkad nya at hindi ko sya abot
Niyakap nya ako nang mahigpit at kinagat kagat ang tainga ko ng pabiro
"Hahahah, tumigil ka nga Hans. Ano ba ...hahaha n-nakikiliti ako.." natatawa kong sambit
"Alright alright." Natatawa nyang turan at itinigil ang ginagawa nya
Napatigil din ako sa pag tawa nang maya maya pa ay naramdaman kong seryoso lang syang naka titig sakin
"B-Bakit?" Nag tatakang tanong ko
"Hindi pa ako nag kakagusto sa babae nang ganto katindi. You made me crazy baby." Seryosong turan nya at deretso lang naka titig sa mga mata ko
Ang mata nya nangungusap
"H-Hans" hindi ko alam ang sasabihin ko
"Lunod na lunod na ako tangina. Hindi ko alam kung anong ginawa mo samin para maging ganto ka baliw sayo." Paos nyang tinig, habang ako tahimik lang na nakikinig sa kanya. Hindi pa maproseso nang utak ko ang mga nangyayari.
"I hope someday, mag karoon din ako ng puwang sa puso mo." Nakangiti pero di umabot sa mga mata nya yun
Nauna syang pumasok at naiwan ako sa labas na tulala
Ngayon lang nangyari ito, ngayon ko lang nakita kung gaano sya kasinseridad sa kanyang nararamdaman para sakin
Mag karoon ng puwang? Hindi ko alam, nalilito pa ako
